Suriname gaat al jaren gebukt onder een enorme woningnood, die de laatste jaren slechts ergere vormen heeft aangenomen. Voor tijdens en na 2010 beloofde de NDP onder leiding van Bouterse, maar liefst 18.000 woningen ten bate van het volk, vooral mensen die in woningnood verkeerden, aan een betaalbare woning te helpen. Er werden inderdaad enkele honderden woningen gebouwd, maar bij de toewijzing ging het helemaal niet zoals beloofd was en werden de zogenaamde ‘’goedkope’’ woningen toebedeelde aan partijgenoten, loyalisten vrienden en familieleden.
Heel wat van de woningen voldeden zeker niet aan de verwachtingen van de bewoners, en naderhand moest er veel geld bijgelegd worden, om ze nog bewoonbaar te houden. Tot op heden staan er nog heel wat onafgebouwde woningen in stad en district, en is het niet duidelijk wie ze uiteindelijk legaal zal kunnen occuperen. Er is dus maar weinig veranderd om de woningnood op te kunnen heffen. Momenteel is het zelfs zo, dat slechts zeer weinigen nog in staat zijn een eigen woning te bouwen, gezien de zeer sterk gestegen bouwkosten. Bouwmaterialen zijn vrijwel onbetaalbaar geworden en dat komt allemaal door de depreciatie van onze munt de SRD ten opzichte van harde buitenlandse valuta. Verrreweg de meeste materialen om een gebouw neer te zetten, worden geimporteerd en zijn peperduur geworden., Veel jonge mensen kunnen dan ook heel moeilijk het ouderlijk huis verlaten, om van hun eigen huis te kunnen genieten. Een woning, een klein of groter appartement huren, is ook niet de ideale oplossing omdat de huurpenningen niet mals zijn en moeten in 9 van de 10 gevallen in Euro’s of dollar, worden afgerekend. Door de ontwaarding van de SRD is het ook steeds moeilijker geworden, de huur maandelijks op te brengen. En dan de mentaliteit van de verhuurder is vaak zeer a-sociaal en keihard. Wie niet kan betalen moet maar verhuizen en wel op de korte termijn. Huurprijzen bijvoorbeeld voor een appartement liggen thans gemakkelijk tussen de 300 en 500 Euro of dollar. Door de gestegen tarieven voor water en licht, hebben de meeste verhuurders ook nog de huurprijs in dollar en euro opgeschroefd. Dit zal erin resulteren, dat veel huurders de maandelijkse huur niet meer kunnen opbrengen en zullen moeten vertrekken. Ook vernemen wij dat verhuurders die normaliter dollars ontvangen, wél genoegen willen nemen met euro’s indien de huurder geen dollars kan bemachtigen, maar dan wel een wisselkoers van 1 op 1 wensen te berekenen. Dit is op zich een grove vorm van oplichterij, want de euro ligt internationaal hoger in waarde dan de dollar, hetgeen zou betekenen dat de huurder aan het einde van de maand minder euro’s op tafel zou moeten leggen. Maar de verhuurder houdt voet bij stuk, en blijft een wisselkoers van 1 op 1 berekenen, bij het voldoen van de huur. Hier zou de overheid tegen moeten optreden, maar ze doet al jaren niets aan deze vorm van flessentrekkerij. Maar de huisjesmelkers gedragen zich gelijk hyena’s en zijn hilarisch geraakt door de gestegen elektriciteits- en watertarieven. Door deze ontwikkeling, zien ze nu kans hun huurprijzen tot schofterige hoogten te brengen, in de hoop dat de huurder toch nog zal blijven en nog meer zal ‘’hosselen’’ om zijn of haar dak boven het hoofd niet te verliezen. Het wordt tijd dat de overheid hier gaat ingrijpen, want door de woningnood neemt het aantal huisjesmelkers toe en komen steeds meer mensen die geen huis hebben, in nog grotere problemen.
