‘Uitgeven vergunningen op naam Guyanese vissers niet gemakkelijk’
Minister Prahlad Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV), heeft gisteren in het parlement benadrukt, dat het aantal visvergunningen niet zal toenemen. De minister gaf aan dat hij na zijn bezoek aan Guyana, heel veel berichten in de media heeft gelezen over het verhogen van het aantal visvergunningen met nog 150. “Dat gaat niet gebeuren. We zijn in 2013-2018 een visserijmanagementplan overeengekomen met de visserijsector. Begin dit jaar zijn we weer een plan met elkaar overeengekomen waarin het visserijbeleid vastgelegd is en ook het maximum aantal vergunningen vastgesteld”, stelde Sewdien. De minister haalde aan, dat regering wel probeert de stromannen uit te schakelen die een aantal vergunningen tot hun beschikking hebben. Volgens Sewdien heeft de Guyanese regering de Surinaamse regering gevraagd, om deze vergunningen rechtstreeks op naam van de Guyanese vissers te zetten. De minister zei dat het verzoek wordt meegenomen, maar dat het geen gemakkelijke issue is. “Ik heb met de Visserijwet in handen en met vergunningsvoorwaarden de autoriteiten kenbaar gemaakt dat het niet mogelijk is, omdat de vissers niet gaan kunnen voldoen aan de eisen gesteld in onze regelgeving. Ze zijn niet hier ingeschreven, ze betalen geen belasting, waardoor ze geen verklaring kunnen afgeven, hun boten zijn niet hier geregistreerd in het visserijregister bij de Maritieme Autoriteit Suriname (MAS), ze kunnen geen keuringscertificaat van de MAS overleggen en ook geen registratiebewijs”, aldus Sewdien.
De bewindsman gaf aan dat beide ministers van Landbouw van beide landen, hiernaar moeten gaan kijken. Het is volgens hem niet gemakkelijk. Hij verduidelijkte de kwestie met een voorbeeld: ‘’Stel je hebt een boot die ‘Anna’ heet. Stel je voor dat Anna geregistreerd is op naam van een middleman hier in Suriname, terwijl de visser in Guyana beweert dat Anna zijn boot is. Wie gaat een bewijs kunnen leveren van wie de boot werkelijk is? Dus er zijn nog een aantal hobbels, mochten we gaan richting verstrekking van een vergunning op naam van een Guyanese visser. We willen kijken naar een gezamenlijke oplossing, maar niet ten koste van de belangen van Suriname”, zei de bewindsman.
Sewdien deelde bovendien mee dat in 2013 overeengekomen was, dat het ministerie in de categorieën waar de vraag het meest is, namelijk bij vistrawling, 23 vergunningen zou uitgeven. Die 23 vergunningen zijn gaandeweg in 2020, toen Sewdien overnam, uitgebreid naar 45. “Dat is een verdubbeling van onze vangstinspanning op zee. In de categorie SK-visserij zijn de Guyanezen het meest actief. In 2013 was afgesproken dat wij 300 vergunningen zouden uitgeven en in 2020 zijn dat 402 vergunningen geworden. Daar is ook een groei van meer dan 30 procent te merken. Bij de overige categorieën is niet al te veel verandering gezien”, zei Sewdien.
Een intern onderzoek heeft uitgewezen dat er bijna geen stijging te merken is in de exportcijfers en het aantal visverwerkingsbedrijven. “Dan kunt u al vermoeden waar de vis naartoe gaat. Het zijn voornamelijk Guyanese vissersboten die actief zijn als we praten over SK-visserij. Als ik daarnaast een lijst leg met exportcijfers en die vergelijk met andere Caraïbische landen, dan zie ik dat waar Suriname langzaam achteruit gaat in de exportcijfers, ons buurland een stijgende lijn vertoont. We weten allemaal dat de gronden daar overbevist zijn. Het is dus een indicatie van waar we mee te maken hebben”, aldus Sewdien.
