Het zijn sterke schouders die de weelde kunnen  dragen, zegt men zo mooi in het Nederlands, hetgeen betekent: macht en rijkdom bederven vaak het karakter van de mens. Daarbij kan er nog verergering in het karakter optreden, wanneer er sprake is van een povere vorming c.q. opvoeding van het individu, hetgeen dan kan overslaan in ongeliktheid  naar de directe omgeving en in extreme gevallen zelfs in onverhulde onbeschoftheid. Wanneer het individu zich op een gegeven moment en geheel onterecht een godheid gaat wanen,  en zich denkt aan niets en niemand te willen of hoeven storen, is het eind zoek. We hebben in ons midden thans een hoge autoriteit die overduidelijk niet weet hoe het hoort en indien hij nog nooit van ‘anger management’ heeft gehoord, hij zich daar toch aan moet gaan verbinden. Dit soort verschijnselen zijn niet nieuw en wie de wereldgeschiedenis  in met name de 19e en 20e eeuw redelijk heeft gevolgd, weet dat er meer van dit soort  lieden zijn geweest, die zich geheel onterecht ‘godheden’ waanden en uiteindelijk toch op een vernederende wijze, het onderspit moesten delven. Ingezetenen van Uganda en Zimbabwe hebben in de 20e eeuw, hier zeker het nadeel van ondervonden. Wanneer een dergelijk figuur  zich een machtspositie heeft weten te verwerven, wil dat nog niet zeggen dat deze zich de normen en waarden, geldend in een geordende samenleving,  reeds en geheel, eigen heeft gemaakt.  En juist omdat  de persoon daar totaal onwetend over is, of doodgewoon weigert zich overeenkomstig de gebruiken  te gedragen, ontstaat de ene na de andere uitspatting, die walging tot gevolg heeft bij  de  overgrote meerderheid in de samenleving. De ongemanierde  autoriteit zal dan nog slechts waardering en bewondering kunnen oogsten bij zijn directe volgelingen, die in bepaalde gevallen qua vorming en bagage ook schromelijk tekortschieten. Dit bij toeval hooggeplaatst element binnen onze samenleving, moet gaan inzien, dat ongegeneerdheid in zijn benadering tot derden, hem zeker geen goed doet en dat hij vaker het doelwit zal zijn van onmetelijke spot en kritiek. Het agressieve gedrag  van de persoon in kwestie,  dat steeds meer de indruk wekt van groot onvermogen bij het op de juiste en fatsoenlijke wijze dienen van repliek, en  geplaagd wordt door een gevoel van inferioriteit, dient zeker verandering te ondergaan. Deze persoon  dient zich te gaan omringen door gekwalificeerde krachten, die hem de basisprincipes van fatsoen, moraal en ethiek weten bij te brengen. Alleen dan zal dit sujet in staat zijn meer sympathie  bij de algehele samenleving te verwerven. Zolang dat niet gebeurt, zullen wij overspoeld blijven van onbehouwen reacties en dat tot nadeel van onze natie en ons gezicht naar buiten toe.