Wat bezielt ons toch,  nu wij  desondanks  en aanhoudend in strijd met alle vanwege de overheid afgekondigde anti-COVID-19-maatregelen, denken te mogen en kunnen handelen? We hebben maling aan het samenscholingsverbod van meer dan 5 personen, voor het gemak vergeten wij nu ook regelmatig de mond- en neuskap op te doen en worden ook nog boos en agressief, wanneer we erop worden gewezen het wél te doen, ook het niet houden en organiseren van feesten, lappen we aan onze laars. En terwijl we ons asociaal blijven gedragen, stijgt het aantal COVID-19-besmettingen op een zeer verontrustende wijze. De overheid wil onder alle omstandigheden, de gemeenschap voor een COVID-19-uitbraak c.q. ramp behoeden en komt zeker met ingrijpende maatregelen om zo de verspreiding terug te dringen en beheersbaar te houden. Om dit te kunnen realiseren, moeten bepaalde maatregelen genomen worden die overal ter wereld een bepaalde gelijkenis vertonen en waarvan de meest ingrijpende de totale lockdown van de economie is. Een drastische maatregel, die enorme economische schade tot gevolg heeft. En juist vanwege het laatstgenoemde gevolg, is geen enkele regering happig die door te voeren, en talmt men soms te lang. Wat velen weten, maar niet met zoveel woorden over willen of durven spreken, is het feit dat belangengroepen voortdurend zware druk en zelfs chantagemethoden op een kabinet toepassen, om de lockdown in welke vorm dan ook, zo lang mogelijk aan te houden, omdat niemand zijn omzet wil zien kelderen. En terwijl de belangen spelen, en daar toch op de een of andere manier zo lang mogelijk rekening mee wordt gehouden, worden steeds meer mensen ziek van het coronavirus en krijgt het veel meer ruimte zich sneller te verspreiden. En dan komen we natuurlijk op het punt, waarbij een regering haar verantwoordelijkheid dient te tonen en aangeven, wie nog als essentieel binnen de economie mag en moet worden gezien en wie niet, om de strijd tegen COVID-19, beter te kunnen voeren. De discussie wie zich nu wel of niet essentieel vindt, kan nog tijden worden gevoerd, maar toch zal de overheid in het belang van de gehele volksgezondheid, met maatregelen moeten komen. Het is nou eenmaal niet anders, hoe pijnlijk het ook voor het bedrijfsleven en zijn loontrekkers is. Wat helemaal niet als essentieel  aan het einde van het jaar moet en mag worden gezien, zijn de vele stiekeme feesten van totaal onverantwoordelijken, die de verdere en snelle verspreiding van COVID-19 in de hand werken. In hoofdzakelijk Paramaribo en ook daarbuiten, hebben de aso’s onder ons nog steeds niet begrepen, dat ze de ziektekiemen fors bevorderen en dat dit gedrag niet kan worden getolereerd. Dat bepaalde bedrijven als niet-essentieel door de overheid worden gezien, is begrijpelijk en wat zeker als niet-begrijpelijk wordt ervaren, zijn de feesten waar de kans op besmetting aanmerkelijk toeneemt, hetgeen al bewezen is in het buitenland en ook in Suriname. Wanneer de overheid al enige tijd tot de conclusie is gekomen  dat de besmettingen bij dit soort samenkomsten het grootst is, heeft ze de taak en mogelijkheid, zwaar in te grijpen. Zware boetes  voor deze vorm van gevaarzetting, moeten uitgedeeld worden. De tolerantie tegenover  deze asocialen onder ons, moet volkomen terzijde worden geschoven. Er bestaat geen enkele essentie in het feesten en vooral nu met de aanhoudende COVID-19-dreiging, al zouden we dat o zo graag doen in het kader van  de afsluiting van een rampzalig 2020 en het inleiden van een hopelijk voorspoedig 2021. Vanmiddag zal de regering bij monde van minister  Ramadhin, vertellen hoe het verder moet in de strijd tegen COVID-19. Laten we hopen en bidden dat de maatregelen ons niet verder in de richting van totaal af brengen, zodat we 2021 met frisse moed kunnen aanvangen.