President Santokhi wenst, ondanks de enorme problemen die Suriname momenteel heeft en die hopelijk door het doorvoeren van een zogeheten urgentieprogramma, redding moeten brengen voor de totaal ontspoorde economie van dit land, meer dan gewenste prioriteit te geven aan het bouwen van bruggen over de grensrivieren Corantijn en Marowijne. Velen hebben zich in hemelsnaam afgevraagd, waarom de president thans zo happig is om bruggen te gaan bouwen, terwijl we nog niet eens nog 30 miljoen dollar kunnen ophoesten om een rente op een Oppenheimer lening tijdig te voldoen en wederom de default status binnen onze kredietwaardigheid, op de loer ligt. Gaat het hier gewoon om prestigeobjecten, omdat de NDP onder Wijdenbosch, ook bruggen heeft gebouwd?

Of gaat het om spin-off effecten waarbij de Surinaamse economie ook voordeel zou kunnen hebben als gevolg van de booming aardolie exporten waar Guyana nu reeds mee is aangevangen?  We weten dat het geen slechte ontwikkeling is als er bruggen worden geslagen tussen landen en dan zowel in figuurlijke als letterlijke zin.

Maar zaken moeten dan wel voor beide landen een win-win toestand opleveren en zeker mag het niet zo zijn dat Suriname door listigheid van de counterpart in Georgetown, wederom aan het kortste eind trekt. En dat zal zeker het geval zijn als we niet goed en doordacht tewerk gaan bij de realisering van een bouwproject waarbij de Guyanezen ons voor de derde keer het nakijken geven. Voor degenen die het niet weten, dient het gezegd te worden dat Guyana op meerdere momenten, grondgebied van Suriname heeft gejat en zelfs door middel van gewelddadigheid, heeft gegijzeld. Vinden velen het niet vreemd dat er nog zoveel Nederlandse namen voorkomen in Guyana. Was allemaal Surinaams territoir in de koloniale tijd dat op listige wijze door de Britten van de Nederlanders afhandig is gemaakt. Over de wijze waarop  zulks binnen onze geschiedenis heeft kunnen plaatsvinden, heeft de NPS beknopt in een persbericht reeds melding gemaakt. Gewoon een stuk Surinaams grondgebied om een Brits Guyana meer terrein te kunnen bezorgen.

Aan de westerse zijde werd gewoon het Essequibo gebied van de Venezolanen ingepalmd door de inzet van een corrupte Duitser. Ook daar kunnen nog pagina’s over worden volgeschreven. Maar laten wij het houden aan onze kant ten opzichte van de roofzuchtige Guyanezen die het nog steeds op delen van ons territoir hebben gemunt en dat moet meneer Santokhi als de huidige vader van dit land, heel goed weten en beseffen. Santokhi kent de geschiedenis rond de aanval op Tigri in 1969 niet voldoende vermoeden wij, om zonder terughoudendheid afspraken te willen maken met de Guyanezen over de bouw van een brug over de Corantijn.

De Corantijn is over zijn gehele breedte van oorsprong tot monding, een Surinaamse rivier en dat is in een verdrag vastgelegd. Geen enkele Guyanees moet maar op welk moment dan ook, zulks ter discussie proberen te stellen en geen enkele Surinamer moet dit land proberen te verraden door daar ruimte toe te bieden.

En juist omdat de Corantijn een volledige Surinaamse rivier is, kan het nooit zo zijn dat bij de bouw van een brug over de Corantijn, de Guyanezen enige zeggenschap krijgen rond en over de jurisdictie van dit bouwwerk.

Ook gedurende de NDP-regeringen van Bouterse, was er sprake van de bouw van de oeververbinding over deze Surinaamse rivier. Ook viel dit plan in het water toen de kwestie van de jurisdictie ter sprake kwam. Ode aan Bouterse die niet over zich heen liet lopen en de Guyanezen gelijk liet weten, dat de brug een totaal Surinaamse brug zou worden en dat er over de jurisdictie op geen enkele manier gemarchandeerd zou kunnen worden. Men wenst  al jaren van Guyanese zijde te tornen aan de status van de Corantijn en tracht nu ook weer op listige wijze door participatie bij de bouw van de brug in de jurisdictie medezeggenschap te krijgen en dat houdt in, dat men een deel van het grondgebied prijsgeeft en gelijk ook precedenten schept voor de verdere status op het juridische vlak van deze waterweg. En dat is godsonmogelijk en dient meneer Santokhi en zijn regering, heel goed in te zien. We kunnen nu reeds een schot voor de boeg geven en de heer Santokhi ervan verzekeren, dat er groot verzet zal komen als hij denkt, een brug te bouwen samen met de Guyanezen en ze inspraak te geven voor wat betreft  de jurisdictie. Laat deze lui maar eerst ook komen praten over Tigri en uit het gebied verdwijnen. Wij hebben in het verre en recente verleden al genoeg nadeel ondervonden van dit land, en wel voor en na zijn staatkundige onafhankelijkheid van het Verenigd Koninkrijk in 1966. Als er dan uiteindelijk toch een brug moet komen over deze rivier ter ontsluiting van het noordelijke gedeelte van de Amerika’s, dan zal het een totaal Surinaamse brug moeten zijn die wij helemaal hebben gefinancierd en waarvan de jurisdictie totaal in onze handen berust.