Hoewel Suriname nog niet gevrijwaard is van COVID-19, is het dagelijks bij veel CBB-kantoren een grote drukte. Het is zeer teleurstellend dat ons land nog steeds geen oplossing heeft voor bepaalde zaken. Het is schrikbarend om de lange rijen te zien of de grote groepen mensen die wachten op bepaalde stukken. Vooral nu veel studenten en leerlingen moeten worden ingeschreven voor de school, is het een enorme drukte. Als het zo doorgaat, zullen we straks horen dat CBB een haard van besmettingen is geworden, want het is helemaal niet veilig om al die mensen bij elkaar te hebben. Sinds jaar en dag wordt er gesproken van ineffectiviteit bij CBB. De ambtenaren werken traag of het lijkt alsof ze niet weten waar de stukken liggen. Zaken duren ook vaak onnodig lang, omdat er fouten worden gemaakt.
De machines zijn verouderd en daardoor kunnen er inktvlekken of zwarte strepen op de documenten komen met alle gevolgen van dien. Namen en andere belangrijke zaken zijn hierdoor soms niet goed leesbaar en de arme burgers zijn dan degenen die op en neer moeten lopen om hun stukken in orde te krijgen. Als je naar het CBB gaat, moet je vrij nemen van je werk, want het kost een hele dag voordat je aan de beurt bent of om je stukken te krijgen. Dezelfde documenten worden elke keer weer aan de burger gevraagd.
Vraag ze wat ze met de documenten doen. Al die uittreksels worden waarschijnlijk niet in een archief bewaard. De vraag is waarom er nog steeds geen digitaal systeem is.
Dat zou een hoop tijd en ergernis besparen, de CBB-medewerker kan dan snel bepaalde gegevens opzoeken.
Onlangs is de e-ID geïntroduceerd in Suriname. Dit zou het mogelijk maken dat burgers stukken zoals uittreksels, niet meer hoeven af te halen bij het CBB. Echter weten we niet in welke fase dit project is. Mensen gaan tot vervelends toe naar het CBB en elke keer moet je een nieuw stuk overhandigen.
Anno 2020 wordt er nog steeds met de hand geschreven. Burgers moeten nog steeds naar het hoofdkantoor voor een geboorteakte. Waarom kan dat nog niet bij de wijkkantoren? Waar gaan wij naartoe in dit land. Eeuwig zeggen directeuren dat zij zoeken naar oplossingen, maar er gebeurt niets.