De afgelopen week werd er een bericht gepubliceerd af-komstig uit de kringen van de overheid, dat de Franse ambassadeur in ons land, zijne excellentie Antoine Joly, een onderhoud had gehad met vicepresident Brunswijk. Het bericht werd door bepaalde personen gezien als een overwinning voor Brunswijk, omdat de hoogste diplomatieke vertegenwoordiger van Parijs in ons land, bij meneer Brunswijk op bezoek was geweest om over bepaalde zaken van gedachten te wisselen. Het bezoek van de Franse ambassadeur heeft niets te maken met erkenning, maar vermoedelijk slechts met een opdracht van de regering Macron, die al sinds jaar en dag, orde en regelmaat aan de grens met Suriname wenst en daar nog steeds geen bevrediging in heeft weten te bereiken. Het behoeft geen betoog dat de Fransen al jaren enorme last ondervinden van vooral jonge Marrons, die op beide oevers van de Marowijne en Lawa woonachtig zijn en in veel gevallen zich schuldig maken aan crimineel handelen op de Franse oever en na het plegen van hun misdrijf, snel de rivier oversteken en uit handen blijven van de Franse justitie. Ook de illegale handelingen binnen de goudmijnbouw en vervuiling van de voormelde rivieren, maken ook Marrons zich schuldig aan. De Fransen beschikken over hun eigen inlichtingennetwerk en weten heel goed wat zich allemaal op de Marowijne- en Lawarivier afspeelt en dat Brunswijk daar ook zijn invloed als Marronvertegenwoordiger kan doen gelden. Dat Brunswijk niet de onbetwiste leider is van alle Marrons, weten de Fransen ook maar al te goed.  Frans-Guyana bestaat ook al eeuwen en heeft genoeg ervaring opgedaan met de Marrons en hun cultuur als het nou om Aucaners, Paramaccaners of Boni’s gaat.  De Fransen weten dat onder het huidige politieke bestel in Suriname, ze even niet om Brunswijk heen kunnen, gezien zijn toch niet geringe invloed in Beneden Marowijne en in de richting van Stoelmanseiland. In andere districten heeft de man niet veel in de melk te brokkelen en dat is wel tot uiting gekomen bij de verkiezingsuitslag van 25 mei j.l.. De Franse ambassadeur heeft een onderhoud gehad met Brunswijk, omdat zijn regering dat nodig achtte. Voor de Franse justitie is Brunswijk niets anders dan een bij verstek veroordeelde drugssmokkelaar die op de lijst van Interpol is gevoegd en door Frankrijk wordt gezocht.  Een Franse ambassadeur ontmoeten als vertegenwoordiger van de Franse regering, wil nog helemaal niets zeggen. Voor de Franse justitie blijft hij een gezochte drugscrimineel.

Voor Holland ligt de zaak weer anders.

Daar heeft Brunswijk ook een onvoorwaardelijke verstekveroordeling op naam staan eveneens voor drugssmokkel en daarom wenst de Nederlandse minister Stef Blok, geen contact met hem te hebben en dat heeft hij in een brief aan de Tweede Kamer der Staten Generaal gemeld. Nederland heeft geen grensperikelen met Marrons op een Marowijne- of Lawarivier, dus kan zich gemakkelijker distantiëren van een Bruns-wijk. Hetzelfde geldt ook voor de Verenigde Staten van Amerika  die er goed van op de hoogte zijn, dat Brunswijk prijkt op de opsporingslijst van Interpol voor het smokkelen van drugs.  Het was dan ook niet vreemd dat bij het bliksembezoek van minister Mike Pompeo, Brunswijk de grote afwezige was bij de ontvangstdelegatie. Daar geniet de man uit Moengotapoe dus zeker ook de zo gewenste en begeerde erkenning niet.