De SLM heeft in de afgelopen 10 jaar, miljoenen US-dollars aan verlies geleden. Deze rode cijfers zijn te wijten aan mismanagement gedurende de vele wisselingen van de wacht bij het staatsbedrijf. De voormalige directeur Robby Lachmising, gaf kort voor zijn gedwongen vertrek aan, dat het bedrijf na 2017 uit de rode cijfers zou komen. Dit is helaas niet gelukt. Volgens Lachmising was dat te wijten aan de hoge brandstofprijs. Het eigen vermogen van de SLM is vanwege de coronacrisis, nu alleen maar verder gedaald. Daarnaast zijn de verliezen van de afgelopen jaren te wijten aan de voorgaande regeringen die verzuimd hebben in te spelen op de mogelijkheden die er waren voor onze luchthaven, om een hub te worden voor verschillende grote luchtvaartbedrijven. In plaats van de financiële voordelen te bekijken, werd de SLM telkenmale gebruikt om vriendjes te accommoderen. In 2018 was de regering Bouterse van mening, dat alles perfect ging met de Surinaamse economie. Niets was minder waar, want de economie werd kunstmatig overeind gehouden met de vele leningen die waren afgesloten door de statisticus op Financiën. Het ging zo slecht met SLM dat het staatsbedrijf door het economisch wanbeleid van deze regering, zware klappen heeft moeten incasseren. Om zich volledig te kunnen concentreren op de vliegdiensten, heeft de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) toentertijd helaas een deel van haar onroerend goed op de veiling moeten doen. Allereerst werden de panden van Hotel Residence Inn in Paramaribo verkocht. De SLM had in de jaren daarvoor reeds miljoenen dollars aan verliezen geleden voor dit hotel, vandaar die beslissing. Vervolgens kwam de directie van SLM in 2019 met het ‘briljante’ idee om de airbus A340 te vervangen door een Boeing 777. Airbus was toen niet te spreken over dit besluit en van mening, dat de SLM haar beslissing ten aanzien van de Boeing-777, moest heroverwegen. Airbus stelde dat de overgang naar Boeing, USD 3 miljoen meer zou kosten. Wat er toen ook nog bij kwam kijken, was dat de 777 te groot was voor de SLM en extreem duur was om te leasen en exploiteren. Het besluit om te kiezen voor een 777-200ER, was noch technisch, noch economisch logisch. Maar de directie van de SLM wenste niet van haar Boeing plan af te stappen. Thans staat de Boeing-777 al langer dan zeven maanden op de Johan Adolf Pengel (JAP) luchthaven en kan nog steeds niet worden ingezet op de Mid-Atlantische route. In mei 2021 moet de Boeing terug naar de leasemaatschappij en de SLM zit nu met de handen in het haar met betrekking tot deze kwestie. De lease van het vliegtuig betreft een enorme kostenpost en het vliegtuig heeft tot nu toe geen geld kunnen opbrengen. Het certificeringsproces sleept zich al langer dan een jaar voort, omdat luchtvaartwaakhond CASAS (Civiel Aviation Safety Authority Suriname), niet wenst mee te werken. Sinds vorige week hebben de medewerkers van SLM, de nieuwe minister van Openbare Werken gevraagd te bemiddelen in deze zaak en hij heeft de partijen twee weken gegeven, om ervoor te zorgen dat in ieder geval voor de Boeing 777-200 ER, een oplossing komt.