Afgelopen donderdag vond de inauguratie plaats van de president en de vicepresident van de Republiek Suriname, respectievelijk de heren Chandrikapersad Santokhi en Ronnie Brunswijk. Vanuit het buitenland mocht de nieuwe president alvast felicitaties uit de Verenigde Staten van Amerika, Nederland, Frankrijk, Brazilië, China en India in ontvangst nemen. Het moet duidelijk zijn voor alle Surinamers en vooral voor de vorige machthebbers, dat de nieuwe regering veel meer ingang zal hebben bij westerse staten die democratie huldigen en ook de mensenrechten eerbiedigen. Ook weten we al jaren dat de regering Bouterse door haar houding, de relaties met het voormalige moederland zwaar had doen bekoelen. Maar als ze had verwacht dat ze met andere lidlanden van de Europese Unie een zeer hechte band had kunnen doen smeden, is ze van een koude kermis thuisgekomen. Meer dan tolerantie en eventuele verslechtering van bestaande betrekkingen, werd het zeer zeker niet. Als buren streken de Fransen de regering Bouterse niet tegen de haren in, maar meer dan een correcte diplomatieke benadering werd het ook niet. Door ons buitenlandse beleid dat grondwettelijk door de president werd uitgestippeld, geraakte we steeds meer in een isolement ten opzichte van de rijke westerse staten. Het werd uit nood aanpappen met tal van dubieuze staten die internationaal als paria’s worden aangemerkt: Venezuela, Cuba, Nicaragua, Bolivia, Iran, Equatoriaal Guinea,  Rusland, Servië en last but not least, een ernstige vrijage met het China van Xi Ping. De steun van de westerse, echt democratisch bestuurde regeringen, werd zwaar beknot of verdween helemaal in de koelkast tot nader order. Men wilde namelijk geen zaken doen met een land dat als eerste burger een man had die door Interpol wordt gesignaleerd voor drugshandel en in eigen land een vonnis heeft voor gepleegde massamoord. Het Surinaamse volk heeft op 25 mei van dit jaar besloten, het juk van Bouterse af te schudden en ruimte te maken voor een drastische verandering die moet resulteren in een hernieuwde samenwerking met het voormalige moederland en andere democratische rechtsstaten die het autocratische van het NDP-bewind verfoeien. Nu reeds is duidelijk gemaakt dat Nederland en de Verenigde Staten, willen assisteren Suriname uit het staatsbankroet veroorzaakt door de NDP, te halen.  Op zich is dat een ruime verademing voor allen in dit land die momenteel bevangen zijn van angst over de enorme financiële problemen die zo verergerd zijn, dat de landsdienaren momenteel niet eens op hun maandloon en vakantiegeld kunnen rekenen. We moeten daarom allemaal bidden dat de huidige en nieuwe regering, in staat zal zijn snel financiële verlichting te brengen en als het nodig mocht zijn bij bevriende democratische staten aan te kloppen, so be it.