Het Surinaamse volk heeft afgelopen maandag bij de verkiezingen laten zien dat het voor verandering gaat. Een verandering die niet alleen binnen Suriname zal gelden, maar ook betrekking zal moeten hebben op ons buitenlands beleid en met name in welke richting we gaan kijken en met wie wij de betrekkingen willen aanhalen en met welke landen we minder intensief en hecht zullen samenwerken. In de afgelopen tien jaar is Suriname door het beleid van de NDP in een isolement geraakt. De regering Bouterse heeft zich vooral vervreemd van de voorheen bestaande en goede relaties met vooral westerse staten. Suriname heeft zijn gezicht niet overal op fatsoenlijke wijze kunnen tonen, omdat de eerste burger nog steeds op verzoek van Nederland bij Interpol wordt gesignaleerd vanwege een verstekvonnis wegens drugshandel. En juist omdat Bouterse een probleem heeft met de Nederlandse justitie, zijn de betrekkingen 10 jaar lang met het voormalige moederland bevroren geraakt. En dat allemaal terwijl zeker 400.000 mensen met een Surinaamse achtergrond in Nederland wonen en nog steeds warme relaties onderhouden met hier woonachtige familieleden. De paarse regering van Bouterse heeft 10 jaar lang de bilaterale relaties met Nederland gefrustreerd en was daarbij noodgedwongen aangewezen om landen als Venezuela, Cuba, China, Iran, Equatoriaal Guinea, die op China na, ons nauwelijks iets te bieden hadden. Als je ruzie maakt en of hebt met Nederland als gerespecteerd lid van de Europese Unie en ook deel van de NAVO, dan kan je nog maar nauwelijks een potje breken bij West-Europa en de Verenigde Staten van Amerika. Als ook nog bekend wordt dat Suriname een belangrijke schakel vormt voor de doorvoer van cocaïne richting Europa, dan moet je er niet vreemd van opkijken als men op een gegeven moment, je als paria en narcostaat gaat bestempelen. Het is bovendien geen geheim, dat we de laatste jaren zeer nauwgezet in de gaten worden gehouden door tal van drugsbestrijdingsdiensten in Europa en de Verenigde Staten van Amerika en dat juist daarom, duizenden kilo’s cocaïne die van hieruit richting voornamelijk Europa gingen, werden onderschept. En juist omdat we zo een dubieuze naam hebben gekregen en men in andere landen ervan overtuigd is geraakt dat de huidige regering betrokkenheid heeft bij deze grensoverschrijdende misdaad en ook tal van witwaspraktijken oogluikend toelaat, zijn we in een zwaar isolement geraakt. Geen wonder dat men ons nu onder druk heeft gezet om een National Risk Assesment, NRA, af te ronden en voor eind van dit jaar in te dienen bij de Caribbean Financial Action Task Force, CFATF. We worden namelijk verdacht van het op grote schaal witwassen van crimineel verkregen geld en daar moet echt een eind aan komen, anders zullen wij in de toekomst niet langer in staat zijn geld over te maken naar correspondentbanken in het buitenland. Het is voor Keerpunt helemaal niet duidelijk, hoever we momenteel zijn bij het afronden van het voormelde NRA. Keerpunt vreest dat door het enorme schandaal bij de Centrale Bank aan het begin van dit jaar en de aanhouding en in verzekeringstelling van ex-governor Van Trikt, een deel van het NRA-onderzoek in het water is gevallen en de verdenkingen van ons land alleen maar zijn toegenomen. De komende regering heeft dan ook enorm veel werk om weer in een goed blaadje te komen van vooral de westerse landen die internationaal enorm veel invloed hebben. Het is daarom verstandig dat de nieuwe machthebbers, die als het allemaal mee zit in augustus overnemen, de nodige stappen ondernemen om weer betere relaties met westerse staten aan te knopen. We moeten af van te hechte bilaterale relaties met landen die ons geen moer opleveren en bovendien hun onderdanen hierheen sturen om binnen onze al niet sterke economie de karige vruchten voor onze neus weg te plukken.