De Vereniging van Medici in Suriname (VMS) heeft afgelopen week een brief gericht aan Antoine Elias minister van Volksgezondheid,  waarin zij haar bezorgdheid uit over het feit dat een Cubaans onderdaan een eigen huisartsenpraktijk heeft kunnen opzetten en via de niet reguliere weg zijn vergunning voor een huisartsenpraktijk heeft (aangevraagd en) verkregen. De VMS heeft in haar schrijven ook aangehaald, dat er nu sprake blijkt te zijn van een vrije vestiging van Cubaanse huisartsen, met een eigen huisartsenpraktijk en een geeigende reclame op de gevel, zoals dat vermoedelijk in Cuba kennelijk is geoorloofd. Bij verdere navraag is gebleken dat de minister van Volksgezondheid deze persoon eigendunkelijk een vergunning heeft verstrekt, buiten de bij wet (i.c. Decreet) voorgeschreven procedure om. De VMS heeft Elias in haar schrijven gevraagd, hoe het mogelijk is dat hij de wetgeving gewoon aan zijn laars lapt en deze persoon heimelijk een vergunning heeft verstrekt, terwijl hij als geen ander op de hoogte dient te zijn dat alle aanvragen primair voor advies naar de beoordelingscommissie dienen te gaan, zoals is voorgeschreven in het Decreet Vergunningen Huisartspraktijk, artikel 6.  Vervolgens heeft Elias gereageerd op de brief van de VMS op Starnieuws m.b.t. de “onrechtmatige” vergunning welke is verleend door de minister aan ene Garcia om zich als zelfstandig huisarts te vestigen in Paramaribo. De VMS zegt in haar schrijven, dat zij zich altijd zal blijven inzetten om het beroep van medicus in Suriname te beschermen, zowel qua inhoud, als voor wat betreft de kwaliteit en de ethiek. Wij zullen niet toestaan dat “toevallige” ministers, die totaal geen affiniteit hebben met het geneeskundig beroep, de basis leggen voor onregelmatigheden binnen de zorg. Er zijn al genoeg problemen in het land, laten we deze niet nog groter laten worden.

De reactie van de VMS op minister Elias luidt  als volgt:

1. Ten eerste bevreemdt het ons dat de vergunning, volgens de minister, is verleend aan Stg. De Stem, welke overigens in 2018 reeds de beschikking had over een vergunning om een gezondheidscentrum te exploiteren. Hoe verklaart hij de aanwezigheid van deze genoemde Cubaanse arts, die trouwens op 27 januari 2020 is beëdigd tot arts en in allerijl toestemming heeft gekregen van de minister zelf om zich als zelfstandig arts te mogen vestigen in Paramaribo, terwijl het ons bekend is, dat meerdere Surinaamse artsen maandenlang moeten wachten op een vestigingsvergunning? Was het niet deze minister die ons nadrukkelijk te kennen heeft gegeven, dat Paramaribo reeds verzadigd is van huisartsen en dat alle nieuwe huisartsen slechts toestemming zouden krijgen om zich te vestigen in de districten en gebieden waar er een nijpend tekort is aan artsen?!
2. Is het volgens minister Elias toegestaan dat stichtingen onbeperkt buitenlanders dan wel buitenlandse artsen in dienst mogen nemen, terwijl de vergunning wordt gegeven aan een stichting en dat de burger die gebruik maakt van medische zorg, aldaar bij eventuele calamiteiten of geschillen in het ongewisse wordt gelaten, doordat bijvoorbeeld die specifieke behandelende buitenlandse arts, plots verdwijnt? De behandelend arts is altijd zelf verantwoordelijk voor zijn consulten en verrichtingen en daarom juist dient überhaupt voor de toelating getoetst te worden door de Beoordelingscommissie (waarin overigens zijdens de VMS zoals bij Decreet is bepaald ook een vertegenwoordiger in heeft) of betrokkenen voldoet aan de criteria of niet, nog los van het spreidingsvereiste zoals gesteld door de minister. In geval van ernstige fouten, gemaakt door de door de minister persoonlijk toegelaten buitenlandse arts, zal minister A. Elias of dhr. A. Elias dan persoonlijk aansprakelijk gesteld worden voor de schade! Realiseert de minister zich dat wel? Want dat zijn de consequenties van het moedwillig overtreden door de hoogste ministeriele gezagsdrager van nota bene specifiek voor dit ministerie in het leven geroepen regelgeving, terwijl deze gezagsdrager wel van alle artsen eist dat zij de toepasselijke regelgeving stipt naleven! Hier is toch sprake van je reinste wanbestuur?!
3. Voor zover bekend en zoals minister Elias beaamt, is Stichting De Stem bezig met drugsverslaafden en HIV-positieven. Wat ons bevreemdt, is dat op genoemd gebouw en gevel en in de advertenties nergens de naam van Stg. De Stem te zien is. Wat wel op de gevel staat is de naam van de arts en dat mensen terecht kunnen voor verwijzingen, kleine chirurgische ingrepen en röntgen- en lab-verwijzingen. De betreffende Garcia maakt geen gewag van de behandeling van drugsverslaafden en HIV-positieven, maar wel van zijn praktijk als “geautoriseerde huisarts” met openingstijden van 8.00 am u tot 12.00 pm, d.w.z. een dienst van 16 uur per dag, van maandag t/m vrijdag. Dit alles uiteraard alleen in het Spaans gesteld. Cuba is geen Caricomlid. Als er huisartsen van Cuba in Paramaribo willen werken, hebben zij een verblijfsvergunning en een werkvergunning nodig. Indien er reeds voldoende Surinaamse huisartsen in Groot-Paramaribo zijn gevestigd, zoals de minister reeds langer dan 1 jaar geleden aan de VMS heeft voorgehouden, waarom zouden dan nog Cubaanse huisartsen tot de vestiging in Groot-Paramaribo moeten worden toegelaten? Praat de minister dus met 2 monden of meet hij slechts met 2 maten, ten faveure van de Cubanen en ten koste van onze landgenoten? Kan men dat nog langer een nationalistische opstelling van een minister van ons land, nota bene van Volksgezondheid, noemen?
4. De minister probeert in deze kwestie de werkelijkheid te verbloemen door de naam van Stg. De Stem te gebruiken. Dit, terwijl de Cubaanse arts slechts het pand van Stg. De Stem gebruikt en zijn praktijk als zelfstandig huisarts uitoefent.
5. Wij dagen de minister uit om de vergunning en de voorwaarden gekoppeld aan deze Stichting publiekelijk te publiceren. Tevens vragen wij hem ook aan te geven of het niet waar is dat deze arts op 27 januari 2020 is beëdigd en of het waar is dat deze arts vóór deze tijd als “arts” heeft gewerkt in de HAP van dhr. H. Hasrat? Dit zou betekenen dat de HAP niet onderzoekt of daar volwaardige en beëdigde artsen werken. De conclusie is dat de verantwoordelijke autoriteiten zeer laks omgaan met de volksgezondheid en de bekwaamheid van artsen.

De Vereniging van Medici in Suriname