Afgelopen week werd het startsein gegeven aan het baggerproject dat de vaargeul van de Surinamerivier moet verdiepen. De vaargeul voldoet al decennia lang niet meer aan een vereiste diepte om grote schepen binnen te kunnen halen en de goederen die daarbij gewenst zijn. De rivier zal niet alleen in de diepte, maar ook in de breedte worden uitgebaggerd. De aannemer van het uitbaggeringsproject is de China Harbour Engineering Company (CHEC). Dit vloeide voort uit het staatsbezoek van president Desiré Bouterse aan de Volksrepubliek China. Er zal 68 km uitgebaggerd worden en in eerste instantie, ongeveer 6 miljoen kubieke meter grond worden verwijderd. Het werk en de onderhoudswerkzaamheden nemen vijf jaren in beslag en kosten USD 58 miljoen en worden uiteindelijk door Suriname gefinancierd. Als Keerpunt het goed begrepen heeft, gaan we China betalen om de Surinamerivier uit te baggeren, zodat het nog makkelijker wordt onze natuurlijke hulpbronnen, waaronder ons hout, weg te dragen. Keerpunt is van mening dat de vaargeul allang uitgebaggerd moest worden voor het stimuleren van de productiesector en de uitvoer van in ons land geproduceerde goederen. Maar wij hebben nu de indruk, dat China erg happig is om onze vaargeul uit te diepen, omdat het dan onze grondstoffen makkelijker kan wegdragen. Wekelijks vertrekken grote schepen met boomstammen (vanaf de Suralcohaven, DP haven, Kuldipsinghhaven en Jules Sedney haven) die alleen met hoogtij kunnen uitvaren. Keerpunt vindt het verontrustend en ook zwaar a-nationaal, dat de regering deze plundering maar toelaat. Ons land wordt continu geplunderd om bepaalde individuen in de gelegenheid te stellen. hun zakken te vullen. Kijk maar naar de ravage die nu wordt aangericht door kwik in het milieu te dumpen, de skalians, die cyanide gebruiken, de ontbossing in ons binnenland en vervolgens worden we in handen gespeeld van China, om de politieke macht van de paarse elementen te consolideren. Met de onlangs gesloten overeenkomsten voor onze havens, komen twee belangrijke toegangspoorten van ons land in handen van China, indien we de schulden niet kunnen betalen.
China ziet dit soort financieringen in de infrastructuur als strategische investeringen. Als je er alleen maar aan denkt, dat de Johan Adolf Pengel luchthaven wordt gemoderniseerd door Chinese aannemers en de vaargeul zodanig wordt uitgebaggerd door dezelfde staatsonderneming, dan wordt alvast een valkuil aangelegd om de zaak naderhand over te nemen en de uitvoer van onze natuurlijke hulpbronnen te vergemakkelijken. Het valt niet te ontkennen, hoe snel de Chinese invloed in Suriname aan het toenemen is, door de naïviteit van Bouterse cs. De lijst met projecten waarbij grote Chinese ondernemingen, vaak staatsbedrijven, betrokken zijn in dit land, wordt steeds langer. Dit gegeven publiceerde ook het Nederlandse Financieel Dagblad al in een uitgebreid artikel. We denken dan gelijk aan de asfalteermachines van de China Dalian Investment Group, die al honderden kilometers van onze wegen hebben geasfalteerd. Het bedrijf werkt nu aan een 9,6 kilometer lange snelweg – de ‘Highway’. Dan zijn we de telecomreus Huawei niet vergeten. Deze telecomreus wordt door westerse landen geweerd, uit angst voor spionage, maar in Suriname heeft Huawei ons voorzien van breedbandinternet en wordt 5G geïntroduceerd ook leverde het Chinese bedrijf 300 camera’s waarmee de Surinaamse overheid op cruciale locaties, haar burgers in de gaten kan houden. Waarom zouden wij als gewone burgers, geen vrees hebben voor de Chinese bedoelingen met dit land en zijn volk? Suriname wordt leeggeplunderd en vernietigd. De houtkap kost de Surinaamse gemeenschap alleen maar geld. Negatieve balans uit de houtinkomsten, kapotte wegen, corruptie en een vernietigd bos dat voor goudzoekers toegankelijker wordt door de vele boswegen die worden aangelegd. Kortom, vernietiging op vernietiging. Alleen de Chinezen, Maleisiërs en de corrupte Surinamers verdienen aan dit onderonsje van het uitbaggeren.