Momenteel hebben Surinaamse artsen met heel veel problemen te maken. Deze hebben grotendeels te maken met onvoldoende medicijnen en de nieuwe zorgwet die nu in de maak is, waarvan zij volgens hen van hun vrijheid worden beroofd. Ook hebben de ziekenhuizen torenhoge schulden bij leveranciers in Suriname en in het buitenland. En terwijl onze geneesheren te maken hebben met deze moeilijke situatie, worden zij vervangen door Cubaanse-artsen. De overheid heeft in het district Saramacca en in het ressort Tijgerkreek, nieuwe artsen geplaatst. Twee artsen zijn aangesteld op de polikliniek van de Regionale Gezondheidsdienst (RGD) te Groningen. Deze vervanging baart de bewoners van het district zorgen, door de taalbarrière. Volgens de bewoners is er niets te merken van de zogeheten inburgeringscursus, van 4 maanden, die de Cubaanse-artsen moesten volgen.
VHP-parlementariër en arts Dew Sharman, om een reactie gevraagd, stelt dat deze abrupte vervanging, tot grote problemen kan leiden. “In eerste instantie is er een taalbarrière, dit maakt dat patiënten ‘dichtklappen’. De patiënt wil niet graag een vreemde taal praten tot de arts.
De patiënten kiezen liever voor een arts die ze kan verstaan, een Surinaamse-arts dus”, stelt Sharman. Ook zegt Sharman, dat de inburgeringscursus van 4 maanden niet voldoende is en dat wordt nu bewezen.
Volgens dokter Sharman worden hierdoor de Surinaamse-artsen in een hoekje gedrukt. “Deze Cubaanse-artsen worden daarenboven van een aantal privileges voorzien, bijna alles van ze is gratis. Waarom wordt dat niet voor onze eigen artsen gedaan? Waarom worden de Surinaamse-artsen niet op die manier gemotiveerd?”, vraagt Sharman zich af. Ook zegt Sharman, dat niet alleen artsen het momenteel moeilijk hebben, maar ook burgers. “Deze overheid dwingt onze medici als het ware, om naar het buitenland te vertrekken. Kijk maar hoeveel jonge artsen na hun studie ervoor kiezen om in het buitenland te blijven werken. Dit is helemaal niet prettig”, aldus Sharman.
Volgens Sharman probeert deze regering haar vrienden blij te maken, door ze werk aan te bieden. “Deze regering is bevriend met Cuba, dus wil zij Cubanen ergens een plek bieden. Dit is meer een tegemoetkoming aan Cuba. In Cuba worden artsen als het ware als een exportproduct gezien, en de artsen moeten dus ergens worden afgezet”, geeft Sharman aan. Tot slot zegt het assembleelid dat een goede regering zou communiceren, als het om de gezondheidzorg van haar volk gaat. “Maar dit wat er nu gebeurdt, is een verborgen accent”, aldus Sharman.