Wekenlang hoorde de samenleving niets van onderwijsminister Lilian Ferrier. Naar verluidt heeft zij haar pols gebroken. De waarnemend minister van Onderwijs, André Misiekaba, liet recentelijk van zich horen toen de VHP de leerkrachten de gelegenheid bood om gratis lees- en studieboeken voor hun leerlingen uit te zoeken op een boekenbeurs, georganiseerd door de partij. Leerkrachten blij, maar de blijdschap was van korte duur, want de boeken stonden nog maar nauwelijks in de schoolmediatheken of Misiekaba deelde via de media mee, dat de boeken verwijderd zouden worden uit de scholen. De partij zou niet de geëigende procedures doorlopen hebben die noodzakelijk zijn voor het kunnen verstrekken van boeken aan de leerkrachten. Verder heeft Misiekaba weinig van zich laten horen. Van onderwijsminister Ferrier hoorden we gezien haar ziekteverlof, ook niets. Daar is vrijdag abrupt een verandering in gekomen. Nadat BvL/ALS-voorzitter Reshma Mangre op een persconferentie bekendmaakte, dat beide onderwijsbonden de protestactie van aanstaande maandag fysiek gaan ondersteunen, kwam de minister gelijk in het geweer en deed een bekendmaking uitgaan via het Nationaal Informatie Instituut, NII, bestemd voor leerkrachten, schoolleiders en directeuren, waarin wordt gesteld, dat de scholen maandag 17 februari normaal open zullen zijn tot 13.00 uur. ‘Indien blijkt dat de scholen gesloten zijn, zullen disciplinaire maatregelen volgen’, aldus het ministerie. Een korte en krachtige boodschap. Keerpunt is ervan overtuigd dat de onderwijsbonden zich hierdoor niet laten weerhouden. Mangre deelde op de persconferentie op vragen van de media mee, geen toestemming van het ministerie nodig te hebben om de actie te ondersteunen. ‘’Protest is een democratisch recht. We hebben geen toestemming nodig, conform de ILO-conventie’’, stelde zij. Mangre pakt het groots aan. Ze heeft de leerkrachten en directeuren van de basis-, voj- en vos-scholen opgeroepen deel te nemen. Ook het IOL zal zijn deuren sluiten. Mangre heeft eerder laten zien de leerkrachten op de been te krijgen en gezien de heersende situatie, kan verwacht worden dat het onderwijzend personeel de actie eveneens zal ondersteunen. Eén ding moet Keerpunt van het hart en dat is de snelheid waarmee de onderwijsminister van zich laat horen. De leerkrachten met een boslandakte horen niets, zij worden volgens een bericht dat deze week gepubliceerd is op de nieuwssite Herald, al jaren in het ongewisse gelaten. Het gaat om ongeveer twintig leerkrachten. Zij zijn vier jaar geleden naar Paramaribo gehaald om trainingen te volgen. De trainingen zijn er niet gekomen, wel zijn ze meegenomen bij de herwaardering in 2017. Het is nu 2020 en ze zitten nog steeds in Paramaribo, terwijl ze graag terug willen naar het binnenland. De animo om in het binnenland te werken is nog steeds klein. Leerkrachten die hun krachten geven aan de kinderen in het binnenland, zouden dan ook gekoesterd moeten worden, maar in plaats daarvan, worden ze aan de kant gezet.