De kwestie van de verdwijning van de bijna 200 miljoen dollar aan valutakasreserves van de commerciële banken die vorig jaar mei onder dwang bij de Centrale Bank van Suriname waren ondergebracht, blijft grote delen van de samenleving bezighouden, vooral nu het duidelijk wordt dat ze een sneeuwbaleffect kan sorteren. Nu reeds is komen vast te staan, dat op de Centrale Bank van Suriname, zich zaken hebben voorgedaan die zeker in verband kunnen worden gebracht met zware fraude en dat daarvoor de ex-governor van de Centrale Bank, Robert van Trikt en een medewerker van het accountantskantoor ‘Orion’, in verzekerde bewaring zijn gesteld. Het laatste woord over deze spraakmakende affaire zal voorlopig nog niet gezegd zijn. Het Openbaar Ministerie is op last van de leiding van de Centrale Bank verzocht een strafrechtelijk onderzoek in te stellen dat momenteel in volle gang is. Duidelijk kan nu reeds gesteld worden dat er met betrekking tot het verdwijnen en het zogenaamde onbevoegd gebruiken van de zogeheten valutakasreserves binnen de Centrale Bank van Suriname, bepaalde functionarissen, met aan het hoofd de governor, onder pressie en misschien wel uit angst, handelingen hebben gepleegd die het daglicht schuwen en dat met betrekking tot deze handelingen, bepaalde toezichthoudende personen maandenlang in het ongewisse werden gelaten. Maar gelukkig zijn er ook binnen de Centrale Bank van Suriname, nog mensen met het hart op de juiste plaats die de strafbare handelingen die gepleegd werden, niet langer konden aanzien en de illegaliteit bij de juiste instantie aan het licht wensten te brengen. De zaak is nu buiten en het is van belang dat de schuldigen worden vervolgd en indien schuld bewezen geacht, hun straf ondergaan. Waar men zich zeker niet aan moet vergalopperen, is voortdurend met beschuldigende vingers wijzen naar bepaalde mensen waarvan men een vermeende betrokkenheid bij dit schandaal, wenst te zien. Er loopt een strafrechtelijk onderzoek en de hoop dient erop gevestigd te zijn, dat men niet louter een of twee personen naar de slachtbank leidt, terwijl er vermoedelijk nog meer schuldigen zijn die keihard hebben meegedaan en er financieel veel beter van zijn geworden. Een ander aspect waar maar weinig personen aandacht aan besteden, is de besteding van het verdwenen deel van de valuta kasreservemiddelen. Daarvan werd opgegeven dat de olierekening, basisgoederen waartoe aardappelen en uien zeker gerekend kunnen worden, babyvoeding, valuta-interventies en de aflossing van een deel van de buitenlandse schulden, is betaald. Allemaal zaken waar het geld absoluut niet aan mocht worden besteed, althans niet zonder consent van de commerciële banken aan wie de kasreserves toebehoren. Het geld behoort, zoals vele malen in de media vermeld, de Centrale Bank namelijk helemaal niet toe en mag daarom ook onder geen beding in één pot met de nog resterende monetaire reserves van de moederbank belanden. Als naar de tot nog toe vanwege de overheid opgegeven besteding van het voormelde deel van de kasreserves wordt gekeken, dan valt meteen ook de betaling van de olierekening op. Het is een van de zwaarste uitgavenposten van de overheid op maandbasis en die snijdt natuurlijk zwaar in haar inkomsten. Als Van Trikt voor de betaling van de olierekening zelfs de kasreservemiddelen voor een deel heeft aangesproken, dan is zulks de zoveelste indicatie, dat het met de overheidsfinanciën zeer slecht en zelfs kritiek is gesteld. Geeft ook aan, dat de regering al zeker zes maanden niet meer bij machte is uit eigen verdiensten de meest noodzakelijke uitgaven te doen en dat daarom Van Trikt met of zonder medeweten van de minister van Financiën, ertoe is overgegaan de valutakasreserves van de banken te misbruiken. Het is daarom nu juist meer dan gewenst , dat er zo snel als mogelijk een capabele en integere governor van de Centrale Bank aantreedt, al was het maar om de rust op de financiële markt enigszins terug te doen keren.