De zoektocht naar aardolie voor onze kust is al een aantal jaren gaande. De afgelopen week werd de Surinaamse gemeenschap aangenaam verrast door het nieuws van een significante olievondst voor de kust. De olieontdekking werd gedaan door Apache Corporation en Total bij de Maka Central-1 boorput op blok 58 en zal voor ons land, vooral vanwege de kleine schaal van onze economie, een doorslaggevende, sturende invloed kunnen hebben op de verdere ontwikkeling van onze samenleving. Rudolf Elias, CEO Staatsolie, was allang ervan overtuigd dat niet meer gesproken kon worden van ‘als’, maar van ‘wanneer’ er olie offshore gevonden zou worden. Elias heeft meerdere malen aangegeven, dat Staatsolie ready is voor wanneer er olie wordt gevonden door een van de multinationals die offshore boringen verrichten voor onze kust. Keerpunt is dan ook zeer benieuwd naar het traject dat hierna volgt, aangezien Staatsolie allang voorbereid is op deze olievondst. Gezien Staatsolie volledig in handen is van de Surinaamse overheid, kunnen we gerust stellen, dat de staat dik zal gaan verdienen, wanneer er daadwerkelijk inkomsten zullen voortvloeien uit deze vondst. De overheid heeft de afgelopen jaren behoorlijk wat inkomsten kunnen hebben uit de opbrengsten van het oliebedrijf en nu dat er offshore ook nog meer olie is ontdekt, zullen deze inkomsten vermeerderen. Keerpunt vindt dan ook, dat de overheid al heel lang een plan had moeten uitstippelen, zodat duidelijk is wat gedaan gaat worden als daadwerkelijk extra geld binnenkomt na de olievondst. We hebben momenteel de Wet op het Welvaartsfonds, maar die houdt geen rekening met een grote olievondst. Dat wil zeggen, als we deze wet zouden toepassen zoals die nu is, zou al het geld aan meerinkomsten in dat fonds verdwijnen. Keerpunt is van mening, dat zulks niet slim is, want er zou een percentage gebruikt kunnen worden voor andere specifieke sectoren zoals de gezondheidszorg, het onderwijs, de infrastructuur enzovoorts. Het is daarom van belang, dat de overheid en het parlement deze nieuwe bron van inkomsten goed gaan onderbrengen in een passende structuur, zodat er rationele beslissingen genomen kunnen worden. De Wet op het Welvaartfonds houdt in, dat de gelden voor dit fonds komen uit de extra opbrengsten uit de mijnbouwsector als gevolg van de gunstige marktprijzen voor olie en goud. In deze wet is vastgelegd dat het welvaartsfonds onder geen voorwaarde deel mag uitmaken van de monetaire reserves van het land, of direct ter beschikking staan van het uitgavenbeleid van de regering. Zo een fonds kan alleen bij uitzondering aangesproken worden in tijden van nood, bij een onverwachte natuurramp, maar zeker niet voor het financieren van beleidsmaatregelen die op de begroting van de regering staan.
Keerpunt neemt aan, dat dit de eerste put is en dat er nog meer zullen volgen. En dat wil zeggen, dat we kunnen praten over enorme inkomsten die niet alleen ons zullen toekomen, maar ook onze kinderen en kleinkinderen. De generaties die na ons komen, zullen ook de vruchten moeten kunnen plukken. Er zijn genoeg voorbeelden in deze wereld, kijk maar naar Noorwegen en Chili, hoe door een welvaartsfonds, generaties lang kunnen genieten van de opbrengsten uit de natuurlijke hulpbronnen. Staatsolie mag aangeven, dat zij ready is, maar is de regering ‘ready’ voor de voordelenmeerdere grote olievondsten? Staatsolie draait al jaren met hoge winstmarges en dat komt door een goed gestructureerd beleid. Dat laatste kunnen wij niet zeggen van deze regering, die al meer dan honderd leningen heeft afgesloten om de economie op een kunstmatige wijze in stand te houden.