In de ballroom van Courtyard by Mar-riott, introduceerde het Bureau Gender Aangelegenheden (BGA) van het ministerie van Binnenlandse Zaken (BiZa), vanmorgen het Engagement Strategy Document en de poster van de workshop: Gender in Engagement vanuit het perspectief van Inheemse en Tribale Volkeren. Het doel van deze workshop is om ervoor te zorgen dat de overheid op een correcte manier met de inheemse en tribale volkeren in het binnenland omgaat, vooral als het gaat om hun participatie.
Het Bureau Gender Aangelegenheden hield in samenwerking met de Vere-niging van Inheemse Dorpshoofden in Suriname (VIDS) en KAMPOS, in de eerste week van november 2019, een vierdaagse workshop betreffende de genderbewustwording van inheemsen en Marron vrouwen. Het totaal van wat naar voren kwam tijdens deze work-shop, is in een poster vervat.
Community development specialist Josée Artist, geeft aan dat de participatie met de binnenlandbewoners zinvol en effectief moet zijn. “Het is ook belangrijk dat de overheid, ngo’s en derden die in de leefgemeenschappen van de inheemse en tribale volkeren iets willen ontplooien, dat die betrokkenheid er is”, stelt Artist. Indien er betrokkenheid wordt bewerkstelligd, is die volgens Artist vaak gericht op de mannen, waardoor de vrouwen buitengesloten worden.
Tijdens de werkgroep Klimaatverande-ring, is aangehaald dat het belangrijk is dat inheemse en Marron vrouwen exclusief betrokken worden bij het maken van plannen, uitvoeren van projecten en bij besluitvorming. ‘’Dit, omdat zij bijvoorbeeld bij klimaatveranderingen op een ander manier getroffen worden dan mannen, bijvoorbeeld op kostgrondjes’’, zei Artist.

Het BGA heeft deze aanbeveling verwerkt in een actieplan en heeft vervolgens ervoor gezorgd, dat er een training is verzorgd voor belanghebbenden. “Het engagement proces betekent echte betrokkenheid en niet even met elkaar praten” aldus Artist. Tijdens een tweedaagse workshop door en voor inheemse en tribale vrouwen is er input gegeven aan het programma voor de tweedaagse stakeholdersmeeting over ‘Gender in Engage-ment’. De verhalen van inheemse en tribale vrouwen geven aan, dat door het niet uitvoeren van een engagementproces en of het niet betrekken van vrouwen in dit proces, en of het niet nakomen van gemaakte afspraken, het leven van inheemse en tribale gemeenschappen onzeker wordt. Het gaat in de testimonia voornamelijk om de uitgifte van concessies in de woon- en leefgebieden van inheemse en tribale volken zonder de volledige betrokkenheid en toestemming van de betrokken traditionele leefgemeenschappen.
Tijdens de dialoog tussen de overheid, de (overheid) Ngo’s en de Inheemse en Tribale vertegenwoordigers werden kritische vragen gesteld door de Inheemse en Tribale vertegenwoordigers over reeds uitgevoerde- en in uitvoering zijnde engagementprocessen. Ontevredenheid heeft vooral te maken met het niet nakomen van afspraken, onvoldoende tijd die men beschikbaar heeft en het betrekken van verkeerde personen. De organisaties hebben tevens lastige ervaringen met het niet nakomen van afspraken door de dorpen. In sommige gevallen is dat gepaard gegaan met veel geld. Donoren stellen niet voldoende financiële middelen beschikbaar en vaak is tijd beperkt. Er moet betere communicatie tussen stakeholders en Inheemse en Tribale gemeenschappen plaatsvinden.
De discussie die wordt gevoerd is gericht op het vinden van oplossingsmodellen van issues die nog schijnen te bestaan. Er is een bereidheid bij de overheids- en NGO-vertegenwoordigers, echter zijn er ingeroeste politieke procedures, onvoldoende capaciteit bij besluitmakers, weinig tijd en geen financiële middelen om het engagementproces op de juiste wijze te doorlopen. Die problemen kunnen niet door hen worden opgelost. Wat zij wel kunnen doen is om manieren te vinden om het gewenste proces uit te voeren zoals zelf op zoek gaan naar beschikbare donoren. Aangezien communicatie een van de struikelblokken is kunnen zij zelf ook bijdragen om te zorgen voor een goede communicatie. Vastgesteld wordt dat vrouwen expliciet betrokken moeten worden door concreet te vragen naar hun aanwezigheid maar ook door het voeren van focusgroepsgesprekken met vrouwen en jongeren en het voeren van individuele gesprekken. Het voornoemd scenario schetst een ideaalbeeld van een effectief engagement strategie, waarbij de basisprincipes aanwezig zijn, zoals: respect, “ownership” en “leadership”, Capaciteitsve-rsterking, empowerment, rights-based, volledige informatieverstrekking, effectieve participatie, vertrouwen, cultuurgevoeligheid en gendergevoeligheid. “Zoals wij leven in het binnenland, is door onze voorouders voorbereid. We lopen het pad dat zij voor ons hebben uitgezet. Samen met de inheemsen moeten we een vuist vormen en op een lijn staan zodat we alle internationaal werk doen en op een lijn staan. Eenheid maakt macht; anders gaat we de strijd niet winnen. Niet met wapens maar met woorden. We moeten de nalatenschap van onze voorouders in stand houden. In Suriname hebben we het nog goed met ons bos. We moeten nadenken hoe we het gaan behouden. We zijn een eenheid; het bos is niet van de stad en de stad is niet van ons; we moeten samenwerken.”, zei Kapitein Willems Wilson van de christiaankodre.