In troebel water is het goed vissen, zegt men in het Nederlands om aan te geven, dat wanneer bijvoorbeeld zaken onoverzichtelijk c.q. duister blijven, allerhande illegale zaken kunnen ontstaan en ongehinderd kunnen voortwoekeren. We hebben het er al vele malen over gehad dat de situatie in het oosten van ons land en met name in de Lawa goudvelden, onhoudbare vormen heeft aangenomen en dat de wet van de sterkste, daar al geruime tijd geldt.  Recentelijk werden er twee personen, waarvan een militair, door een gewapende bende doodgeschoten. Er werd toen verklaard dat de bende bestond uit zwaarbewapende Brazilianen. Echter is het zo, dat over de samenstelling van de bende rovers nog wat twijfels bestaan en men er niet per se vanuit gaat, dat het slechts vreemdelingen betreft. Waar geen twijfel over bestaat, is dat het gebied hoogst onveilig is geworden, een gegeven waar de Franse autoriteiten aan de rechteroever van Marowijne- en Lawarivier, onze autoriteiten al tijden op wijzen en aandringen om meer orde en bewaking in het gebied. Inheemsen behorende tot de Wayana stam die grotendeels in het Lawagebied woonachtig zijn, staan momenteel doodsangsten uit, omdat onder de goudzoekers zich ook topcriminelen bevinden, die bij rooftochten ook de Wayana’s in gevaar brengen. De Wayana dorpen bevinden zich namelijk niet ver van de onderkomens der goudzoekers. Niet alleen worden de meeste waterstromen in het gebied vervuild door het dumpen van kwik, ook het geweld dat nu van toepassing schijnt te zijn bij berovingen, heeft enorme angst veroorzaakt bij inheemsen die al eeuwen in het gebied wonen en waarvan Kawamekhan oftewel ‘Anapaike’, het grootste dorp aan de Lawa is. Het gehele gebied wordt al geruime tijd overspoeld door Brazilianen, die voor het overgrote deel illegaal op ons grondgebied vertoeven en denken zich door illegale bewapening te kunnen beschermen tegen rovende bendes. De Wayana gemeenschap voelt zich steeds meer vreemdeling in eigen land, omdat Brazilianen en andere buitenlanders volgens zeggen, de Wayana’s in aantal overtreffen. De zaak is nu zo gevaarlijk, dat bepaalde inheemsen reeds besloten hebben naar de Franse oever te verhuizen, omdat daar tenminste nog wat bescherming van de Franse nationale politie en gendarmerie geldt. Op de linkeroever van de Marowijne- en Lawarivier is het een totale chaos en daar is de Surinaamse regering grotendeels debet aan. Die heeft in de afgelopen decennia, na het beëindigen van de strijd in het binnenland tussen het Jungle Commando en het Nationaal Leger, er nimmer voor gezorgd dat haar gezag aldaar weer nadrukkelijk kon worden gedemonstreerd. Geen geld voor controles en rivierpatrouilles, laat staan voor de vestiging van detachementen van politie en leger in het gebied. Op Stoelmanseiland is er voor zover bekend, een militaire post en ontbreekt de politie er totaal. Verder is er helemaal geen vertegenwoordiging van de gewapende machten. Aan de Oelemari was er een tijd lang slechts één militair gestationeerd, die over een radioverbinding met Paramaribo beschikte, verder helemaal niets. In het Lawagebied en dan wel voornamelijk nabij de goudvelden, is niets te merken van het gezag van Paramaribo, vandaar dat buitenlanders en dan voornamelijk Brazilianen, denken er te kunnen maken en breken. Maar wat ook gelijk moet worden benadrukt, is dat ook in Paramaribo er veel lieden zijn die de status quo wensen te handhaven en de zaak onoverzichtelijk houden en voor de bewaking van hun eigen goudwinactiviteiten, leden van het Nationaal Leger en CIVD inzetten om concessies te bewaken. Braziliaanse voormannen zijn dan zogenaamd de concessiehouder en betalen alle rekeningen, maar de echte concessionaris huist in Paramaribo en strijkt de opbrengsten al slapende op. Dat er recentelijk een militair werd doodgeschoten door vermeende Braziliaanse rovers, had niets te maken met een tijdelijk plaatselijk onderzoek van het latere dodelijke slachtoffer. De man was daar voor de bewaking van een concessie aangesteld. De zogenaamde concessionaris, beter bekend als ‘Jilvan’, betaalt naar verluidt alle rekeningen van de concessie en staat bekend als de ‘patron’. Ook na de moorden op de militair en een andere kampbewoner, werd de reis van de politie naar het gebied voor het in te stellen onderzoek, naar verluidt door de voormelde ‘patron’ betaald.  Men moet bij deze overheid wat minder staan liegen. Het is al tijden bekend, dat er militairen worden ingezet ter bewaking van objecten in de goudwinning, en wel te land of op het water. Er wordt daarbij goed verdiend door corrupte hooggeplaatsten in het Nationaal Leger, op Defensie, de MP en de CIVD. Detachementen opzetten zou nog zwaarder op de begroting drukken en op deze manier kan er nog behoorlijk bijverdiend worden door de corruptelingen binnen dit gezag. En terwijl we het gebruikelijke en wettige gezag niet nadrukkelijk wensen te demonstreren aan onze oostgrens, loopt de zaak steeds verder uit de hand en slaat de chaos over naar de rechteroever van de Marowijne- en Lawarivier. De Surinaamse regering moet er niet vreemd van op kijken, als de Fransen op een gegeven moment unilaterale acties in het gebied gaan nemen om ons te tonen, dat het toch nog mogelijk is zaken onder controle te krijgen en houden, want zo kan het echt niet doorgaan. Wat zich thans voordoet in het Lawagebied, gaat ongetwijfeld regelrecht in de richting van een anarchie.