De wijziging van de Wet op de Staatsschuld is met 26 stemmen vóór en 11 tegen, de vorige week vrijdag aangenomen in De Nationale Assemblee, DNA. Keerpunt was niet verrast, maar wel teleurgesteld, dat 26 leden van het parlement er toch nog voor hebben gezorgd, dat deze wet werd doorgedrukt. Deze aangepaste wet stelt de minister van Financiën in de gelegenheid dat hij tot 95 procent van het bruto binnenlands product, bbp, aan schulden mag hebben. Dit is een zeer zorgwekkende ontwikkeling, want we moeten ons ernstig zorgen blijven maken over de financiële situatie en toekomst van het land. Als de regering c.q. de president, niet, nauwelijks of gebrekkig, verantwoording kan komen afleggen in DNA, dan vragen wij ons af, welk lot ons beschoren is. Ons volk heeft het al moeilijk genoeg, dat het nu afhankelijk moet zijn van pakketten. Toch zijn er nog paarse elementen die ervan overtuigd zijn, dat de NDP veel heeft gedaan voor het volk. Het zijn deze paarsen die hun ogen ervoor sluiten dat de wisselkoersen sinds 2015, steeds verder zijn gestegen met als gevolg dat alles duurder is geworden. Volgens de aangepaste Wet op de Staatsschuld, krijgen de leden van DNA een belangrijke rol, maar wie heeft nog geloof in de huidige assembleeleden? Deze mensen hebben duidelijk getoond, geen gevoel te hebben voor het volk, zij hebben maling aan de gevolgen van deze wetswijziging, want zij denken alleen aan het eigen belang en de zittende regering, alle wetten en wijzigingen worden dus bij voorbaat goedgekeurd. De initiatiefnemer van deze wet, Amzad Abdoel, kan alleen in Ocer rekenen op een ‘staande ovatie’, voor de rest wordt hij gezien als de gecertificeerde analfabeet die leugens verkondigt en het volk hiermee probeert te misleiden. Gelukkig geloven steeds minder mensen in de verhalen van Abdoel. Gelukkig beseft de doorsnee Surinamer nu, dat de meerderheid van het parlement niet denkt aan het volk van Suriname. Soso eigen belang en net een marionet, zaken uitvoeren zoals Baas het heeft opgedragen! Als de huidige regering nu zou stoppen met het uitdelen van pakketten en het opnieuw beloven van “huizen en percelen”, zijn er binnen een korte tijd, zeker 1000 extra mensen op straat om te protesteren tegen de NDP. Surinamers hebben keer op keer bewezen, dat zij passief toekijken, zolang zij een dak boven hun hoofd hebben en een bordje eten. De steun van de NDP komt uit dat deel van het volk dat in relatieve armoede en afhankelijkheid existeert; mensen die men nauwelijks hoort en pas bij een NDP-massameeting ziet. Deze mensen krijg je niet op straat om te protesteren tegen een wetswijziging, want ze zijn al blij wanneer ze weten dat ze morgen een broodje hebben, dat is voor hen een ‘goede economie’! En zolang men als (binnen- en buitenparlementaire) oppositie niet ziet waar de grootste en meest urgente belangen van dit volk liggen, zal men verkiezingen blijven verliezen. Mensen kiezen voor wat in hun leven van belang is, de zorg over een grote staatsschuld, zegt ze niets. Daarvoor komen ze de straat niet voor op, hoe belangrijk de beter gepositioneerden dat ook mogen vinden. Daarom zal een partij, die beseft dat zij haar macht krijgt van mensen die zij afhankelijk houdt, er nooit voor zorgen, dat mensen economisch onafhankelijk worden, want het zijn deze mensen die ze macht verschaffen (zolang ze zoet gehouden worden en ongeschoold blijven).