Er is heel veel ophef ontstaan over de door het Nederlands Openbaar Ministerie in beslag genomen 19.5 miljoen euro, die ter inruil tegen vermoedelijk dollars, naar de Bank of China in Hong Kong moest. Zoals bekend, werden deze euro’s in chartaal geld door de douane op de Amsterdamse luchthaven onderschept, omdat volgens de meest recente berichten, bij de Nederlandse justitie allang het vermoeden bestond, dat veel cash geld vanuit Suriname, richting het Verre Oosten ging en dat daar een zwaar luchtje aan hing. De Nederlandse justitie had volgens de jongste publicaties in vooral Nederland gesteld, dat er voor een dergelijke route werd gekozen, omdat een groot deel van het cash geld, als witwas moest worden gezien. Het Nederlandse Openbaar Ministerie bijt zich nu vast in zijn verdenkingen, dat een groot deel van het geconfisqueerde geld afkomstig was uit de Surinaamse informele sector en dus als witwas moest worden aangemerkt. Hoe het ook zij, het terugkrijgen van dit geld, althans een aanzienlijk deel, kan nog wel een tijdje duren, omdat er tal van spitsvondigheden worden bedacht om het langer vast te houden en misschien uiteindelijk toch een klein deel aan Suriname te retourneren. Maar laten we heel eerlijk zijn; dit land heeft sinds de revolutionaire periode, kennisgemaakt met niet legale geldstromen en wel in een heel ernstige mate, gezien de deviezenschaarste die zich na december 1982 deed gelden. En daar is nimmer verandering in gekomen. Met de vestiging van de zogeheten deviezengeldwisselkantoren, beter bekend als cambio’s,  werd eigenlijk bevestigd, dat buiten de officiële handelsbanken,  een gedoogbeleid door opeenvolgende regeringen werd erkend. Eigenlijk werd toegestaan, dat door een niet helemaal stabiel wisselkoersregiem, cambio’s voor bepaalde aanvullingen mochten zorgdragen. En daardoor werd natuurlijk het spook uit de fles gelaten en vrij baan gegeven voor voornamelijk illegale geldstromen, die via deze kanalen hun weg zouden moeten kunnen vinden naar het legale geldcircuit. Dat de zaak nu uit de hand is gelopen en het buitenland ons nu het mes op de keel plaatst, mag derhalve niet als vreemd worden gezien. Er zijn hier verschillende structuren ontstaan en verder uitgebouwd, die ronduit als illegaal en zelfs crimineel, mogen worden aangemerkt. We hebben daarbij wederom te maken met een deviezenschaarste en dan in het bijzonder een gebrek aan Amerikaanse dollars. En gezien het feit dat de wisselkoers voor de Amerikaanse dollar wordt bepaald door vraag en aanbod, is de koers de afgelopen twee jaar aanmerkelijk gaan stijgen en ligt nu boven de SRD 8,- voor een dollar. Voor velen is de dollar nu veel te duur geworden en dus onbereikbaar. De regering die goed beseft dat we richting verkiezingen gaan, kan het niet verkopen dat de dollarkoers verder bljift stijgen en het leven voor de loontrekker alsmaar duurder wordt, dus moet er maar iets gedaan worden om de koers stabiel te houden, al betekent dit dat er “fromu” handelingen moeten worden gepleegd, die niets te maken hebben met het vigerende mechanisme van vraag en aanbod voor vreemde valuta. Er wordt dan plotsklaps een nieuwe cambio van een bevriende NDP’er aan de Hendrikstraat uit de grond gestampt, die dollars aan de man weet te brengen voor SRD 8,- per stuk. Waar dit geld van cambiohouder C. vandaan komt, daar wenst niemand uit dit paarse regiem klaarheid over te geven. Ook hierdoor ontstaan er natuurlijk tal van verdachtmakingen en gaat nu reeds het gerucht, dat gelden uit het informele circuit nu worden ingezet om de schijn op te wekken, dat de situatie helemaal niet zo ernstig is als oppositionele krachten wel beweren.  Wat wel opmerkelijk is, is dat het overgrote deel der cambio’s geen dollars voor minder dan SRD 8.20,- aanbiedt of helemaal gestopt is het Amerikaanse geld te verhandelen. Als je voor meer dan SRD 8,- hebt ingekocht, zal je natuurlijk niet bereid te zijn om voor minder te verkopen, alleen maar omdat de president dat zo graag ziet. Nederland heeft dan wel de 19.5 miljoen euro onderschept en vastgehouden en daar zal nog wel veel over gezegd worden en geschreven, maar dat heeft niets te maken met het feit, dat zich hier tal van illegale geldstromen voordoen, al was het maar voor de economische overleving van veel hier gevestigden. Dat het buitenland er ook alles aan zal doen om Suriname ertoe te bewegen de witwaspraktijken te gaan bestrijden, staat buiten kijf. Het is dan ook niet zomaar dat we thans zijn onderworpen aan de uitvoering van een National Risk Assesment, NRA, en binnen een jaar moeten rapporteren aan de Caribbean Financial Action Task Force, CFATF. Het is dan maar te hopen dat de zwaar uit de hand gelopen geldstromen in dit land, die inherent zijn aan tal van maffiapraktijken, aanmerkelijk zullen afnemen. Na de verkiezingen van mei 2020, zullen we zien of het komende kabinet bereid zal zijn zich aan internationaal geldende normen voor wat betreft het tegengaan van witwaspraktijken en het uit illegaal verkregen gelden sponsoren van terrorisme , zal willen of kunnen houden.