Het houdt maar niet op en neemt ernstiger vormen aan, waarmee we bedoelen het plegen van halsdelicten in het oosten van ons land en dan wel in het Lawagebied, waar zich de meeste goudvelden bevinden en ook de grootste winactiviteiten van het edele metaal plaatsvinden. Ruim een week geleden raakte een jonge Braziliaanse goudzoeker dodelijk gewond in hetzelfde Lawagebied na in de benen geraakt te zijn door kogels, afgevuurd door een Surinamer. De man bloedde letterlijk dood, omdat er geen directe medische hulp voorhanden was. Zijn lijk werd in een korjaal gelegd in afwachting van de komst van de politie, die het ontzielde lichaam naar de hoofdstad zou moeten vervoeren voor onderzoek en obductie. Ruim twee dagen bleef het lijk in de boot liggen, omdat de middelen voor het vervoer naar Paramaribo vanuit het Korps Politie Suriname, KPS, maar niet vrijgemaakt konden worden. Ach, het ging maar om een arme Braziliaan, zou je gevoeglijk kunnen aannemen. Of ontbrak het geld voor een dergelijke berging ook in dit geval? Uiteindelijk werd het lijk zonder gepleegde obductie aan de familie afgestaan voor de begrafenis. Dit incident was maar nauwelijks voorbij of nog voor het eindigen van deze week, werd een gewapende roofoverval door zwaarbewapende Brazilianen in een goudwinningskamp, niet ver gelegen van het grote Wayanadorp Kawemakhan, ook wel bekend als ‘Anapaike’, gemeld. Volgens berichten overvielen de rovers,  het waren er minstens dertien die onder meer gewapend waren met AK47 machinegeweren, het kamp Sarafin  en schoten er meteen op los. Een bewaker van het kamp, de militair Marco Welzijn, ingedeeld bij de Counter Terrorism Unit, CTU, werd eerst in de benen geschoten en vervolgens door het hoofd. Er zou vervolgens nog een dode en gewonde zijn gevallen bij deze gewapende roofoverval van Brazilianen, die het land vermoedelijk zijn binnengekomen via de zogenaamde Jaw Pasi in de omgeving van de grens met Frans-Guyana. Naar verluidt, werd het goudzoekerskamp wel 24 uur bezet gehouden door de Braziliaanse rovers, die niet uit de nabije omgeving afkomstig zijn. Hieruit kan worden opgemaakt, dat het om een speciale missie van een stel zware criminelen is gegaan, die het gemunt hadden op de goudvoorraad die op dat moment in het kamp zou zijn. Om de aanwezigen in het kamp te intimideren, werd er ook een graafmachine in brand gestoken. Na de brutale en dodelijke roofoverval werden de Surinaamse autoriteiten en die van Frans-Guyana, op de hoogte gebracht en zouden er maatregelen in beide landen genomen zijn om deze criminelen op te sporen, hetgeen zeker geen eenvoudige opgave zou zijn.  Niet slechts in het dorp Kawemakhan aan de Lawa, leeft men thans in grote angst, omdat het niet zeker is waar de rovers zich thans bevinden en of ze wederom op andere locaties zullen toeslaan. In deze hele affaire is het wederom duidelijk geworden, dat er zich absoluut ontoelaatbare zaken voordoen aan de Marowijne- en Lawarivier en dat er daar noch orde noch gezag heerst. Ook is het al jaren na het beëindigen van de strijd in het oosten van het land tussen het Jungle Commando en het Nationaal Leger zo, dat Paramaribo zijn gezag daar niet nadrukkelijk demonstreert door er detachementen van Leger en Politie te plaatsen, waardoor je na Bigi Ston aan de Marowijnerivier, stroomopwaarts aan de ’wolven’ overgeleverd bent. Veel te veel geld zou de staat daarmee verliezen en daarom is het nog steeds een chaos waar de wet van de sterkste geldt.  Wat deden mensen van CTU in het gebied? Vanwege de leiding van de Centrale Inlichtingen- en Veiligheidsdienst, CIVD, werd er ook in deze kwestie een aperte leugen via het Nationaal Informatie Instituut, NII, gelanceerd. De CTU mensen waren niet in het goudzoekerskamp voor het verzamelen van informatie, maar voor de strikte bewaking en bescherming van de goudconcessionaris. Het is al jaren sinds het aantreden van het kabinet Bouterse zo, dat leden die deel uitmaken van de militaire top, misbruik maken van hun ondergeschikten door ze in te zetten als security guard in de hout- en goudconcessies van derden in het binnenland. Ook op de skalians worden militairen ingezet tegen een beperkte vergoeding voor strikt bewakingsdoeleinden, en wapens en munitie van het Nationaal Leger worden daarvoor misbruikt. Militairen die de afgelopen negen jaar ook zwaar zijn verarmd, laten zich lenen voor een taak, die absoluut niet strookt met de taakstelling van de grootste gewapende macht binnen onze constitutie. Ze verdienen er dan wel wat bij in US-dollars, maar de grootste ‘hap’ aan geld die door de concessionaris wordt neergeteld voor deze extreme bescherming, verdwijnt in de zakken van hooggeplaatsten binnen het ministerie van Defensie, de Memre Buku Kazerne, de Militaire Politie, de CIVD en het ongrondwettelijke lichaam CTU. De aanwezigheid van het dodelijke slachtoffer van de CTU in het goudzoekerskamp had daarom, naar wij vernemen, niets van doen met een plaatselijk onderzoek, maar wél alles met een ordinaire bewakings- en beveiligingsopdracht, waar al tijden veel geld mee wordt verdiend. Leden van het Nationaal Leger hun grondwettelijke taakstelling, behelst niets anders dan het bewaken van de nationale soevereiniteit en territoriale integriteit van de Republiek Suriname. Dat dient bij nadruk te worden herhaald.