De bouw van het Regionaal Streekziekenhuis Wanica verkeert in een afrondende fase. Momenteel wordt de laatste hand gelegd aan de infrastructuur en de nutsvoorzieningen elektriciteit en water. Dit wordt allemaal bewerkstelligd binnen alle gezondheidszorg misère, want de overheid kan de bestaande ziekenhuizen nauwelijks draaiende houden wegens gebrek aan financiële middelen en net voor de aanstaande verkiezingen, wordt het zogenaamde paradepaardje van de NDP geopend. Intussen is ook de werving en selectie van het personeel ingezet. Er zijn heel wat vacatures beschikbaar, maar Keerpunt vraagt zich af, of onze lokale medici zich geroepen voelen om in Wanica te gaan werken. Keerpunt is zeker niet onder de indruk van de ziekenhuizen die de regering heeft opgezet. Nomo nomo moest het Marwina Ziekenhuis te Albina snel opgeleverd worden na jaren van stagnatie en verduistering van middelen; maar tot nu toe is men nog bezig met de opstart. Voor de bemensing van het streekziekenhuis Wanica, werden 50 volstrekt afwijkend opgeleide Cubaanse gezondheidswerkers ingevlogen. De minister van Volksgezondheid vertelde eerder, dat in het Wanica Ziekenhuis onze medici zullen worden bijgeschoold door de aanwezige Cubaanse artsen. Zulks wil het ministerie toepassen c.q. doordrukken, terwijl de Medische Faculteit van de Anton de Kom Universiteit van Suriname, tot dusver medici op perfect niveau aflevert. Wanneer het ministerie van Volksgezondheid geen rekening meer wenst te houden met de mening en of bijdrage van zijn eigen medici, dan kunnen we gerust stellen, dat het gewoon doet en laat wat in zijn eigen voordeel is, met alle consequenties van dien. De overheid en het Staatsziekenfonds, SZF, proberen al geruime tijd de Surinaamse medici als ‘geldwolven’ te bestempelen. Zouden deze specialisten überhaupt nog wel willen meewerken aan de bemensing van een ‘nieuw’ ziekenhuis? De overheid en het SZF vergeten heel snel, dat de Surinaamse medici nagenoeg overal ter wereld ingezet kunnen worden wegens hun goede opleiding en kwaliteit van de zorg. Veel van hen hebben in het buitenland hun studie afgerond. De beroepsgroepen waaronder de medici, hebben gemiddeld 7 tot 8 jaar om 12 tot 16 jaar op universitair niveau moeten studeren, om hun specifieke verantwoordelijkheden te mogen tonen. De Cubaanse artsen die momenteel worden ingezet voor dit ziekenhuis, hebben naar verluidt, slechts in deelopleidingen in hun specialisatie gestudeerd. Een mooi voorbeeld is: de Cubaanse gynaecologen die hier zijn (voor het Marwina ziekenhuis te Albina), bleken nog nooit bevallingen te hebben geleid. Keerpunt vraagt zich derhalve af, of dit de manier is waarop het ministerie van Volksgezondheid de kwaliteit c.q. het niveau van de zorg, wil garanderen. Verdient de zieke mens in ons land deze behandeling? Momenteel heerst er al een behoorlijke schaarste aan bepaalde medicijnen en medische verbruiksartikelen in Paramaribo; patiënten klagen steen en been over het ontbreken van insulinenaalden, dialysecentra moeten elkaar helpen om te overleven en astmapatiënten kunnen niet normaal aan hun ademhalingsbommetjes komen; en zo kunnen we nog enige tijd doorgaan. Deze regering moet beseffen, dat het aantal ziekenhuizen niets zal verbeteren in de totale zorg, als je ze niet op de juiste manier kan voorzien van de nodige medicamenten, hulpmiddelen en zorgverleners. Een ziekenhuis zonder bekwaam personeel is niets anders dan een beddenhuis. Zonder kundige mensen zal niemand hulp zoeken bij zo een instelling. Net als bij het Marwina Ziekenhuis, gaan alle patiënten in Albina en omgeving nog steeds liever voor medische hulp naar de Franse oever, want er zijn in de grensplaats geen medisch specialisten te bespeuren. Er gaan zelfs geruchten van zwangere vrouwen die cito werden vervoerd naar de Franse kant, want er was in geen van de gevallen een gynaecoloog aanwezig die de bevalling kon begeleiden. Triester kan het niet!