Skalians blijven een ware en voortdurende ramp in ons binnenland en liggen al geruime tijd langs de oevers van de Marowijne- en de Lawarivier. Net zoals erin andere landen natuurrampen in verschillende vormen voorkomen, hebben wij hier de skalians, goudzoekers en houtroof als ramp voor de natuur. De afgelopen periode zijn er weer skalians gesignaleerd aan de Lawa, stroomafwaarts van Maripasoela. Dit bevestigde het WWF Guyana tijdens zijn recente missie in het woongebied van de Aluku’s. Het WWF constateerde extreme verwoesting/vervuiling, die wordt veroorzaakt door de ongecontroleerde exploitatie van goud. In het bijzonder de populaties langs de rivier hebben te maken met deze ernstige vorm van milieuvervuiling.
Volgens het WWF is het zeer zorgwekkend om na enkele maanden al, de nadelige gevolgen van deze exploitatie op de rivier te zien. Omdat de rivier grotendeels is uitgemijnd, proberen de skalians hun slag te slaan dichtbij de eilanden en de oevers in dat gebied. Er is fotomateriaal beschikbaar waarop duidelijk te zien is, dat de skalians de rivieroevers aan het vernietigen zijn. Er wordt gekapt, ontworteld en vervolgens worden de bomen langs de rivier in brand gestoken, waarna mechanische schoppen de grond losmaken om de pompen op de schepen vervolgens in te schakelen. Vorig jaar en wel op 1 september, kregen 40 skalians toestemming van de toemalige minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Regillio Dodson, om verder activiteiten ontplooien in het Sarakreek-gebied en de Marowij-nerivier en wel onder vernieuwde voorwaarden. Dodson beweerde dat er voortaan strakke regels zouden zijn voor het dredgen in het stuwmeergebied en dat de commissie Ordening Goudsector, toezichthouder zou moeten zijn. Verder was afgesproken, dat er per boot een bepaald bedrag aan het ministerie van Financiën afgedragen zou worden. Er werd ook gezegd, dat dit geld de lokale gemeenschap ten goede zou komen. We zijn inmiddels een jaar verder ven vragen ons af, hoe transparant deze betalingen zijn. Hoe wordt er gecontroleerd of het geld daadwerkelijk ten goede komt aan de lokale bevolking, of is dit geld alweer verdampt? De lokale bewoners ondervinden het grootste ongerief van de verontreiniging. De regering Bouterse wil nog steeds niet beseffen, wat de consequenties zijn op de lange termijn voor de bewoners van deze gebieden. Het milieu en drinkwater worden totaal vervuild, de bossen en dieren sterven door al het gif dat uitgestrooid wordt. Men vergeet maar al te graag onze kostbare fauna. Ons land bezit veel kostbare grondstoffen die op verschillende manieren uit de grond worden gehaald. Deze alarmerende ontwikkelingen waarbij giftige stoffen worden benut, worden vaker aangehaald door inheemse leiders. Gezien deze onhoudbare situatie, is het absoluut noodzakelijk de samenwerking tussen Frankrijk en Suriname meer leven in te blazen, zodat de nadelige gevolgen voor de bevolking van het Marowijne en Lawa gebied, beperkt kunnen worden.