Ze stromen ons land momenteel maar binnen en vertoeven hier geruime tijd  op legale en illegale wijze. We hebben het dan voornamelijk over de nieuwe migranten, die uit het verre oosten voornamelijk China afkomstig zijn en voorts, over Brazilianen , Cubanen, Venezolanen, Dominicanen ,Columbianen en Haitianen die grotendeels als economische vluchtelingen mogen worden gezien. De Brazilianen kwamen en komen naar Suriname, wegens de lucratieve opbrengsten in de goudsector en ook om de sociale en financiele misère in eigen land te ontvluchten.  We weten allemaal dat Cuba al decennialang in een crisis verkeert en de laatste jaren, sinds de steun uit Venezuela grotendeels is weggevallen, tot nog grotere sociale financiele en economische  ellende is vervallen. Het pienaren op Cuba is nu op schrikbarende wijze toegenomen met schaarste aan van alles. Vandaar dat de Cubaanse regering haar onderdanen nu de gelegenheid biedt naar bijvoorbeeld Caricom lidstaten te vertrekken. Passagiersvliegtuigen vol strijken ze hier momenteel neer op zoek naar een beter bestaan en met het voornaamste doel zoveel mogelijk goederen en geld naar het Caribische eiland terug te kunnen sturen.  Hun aanwezigheid verhoogt natuurlijk de druk op onze zo schaarse buitenlandse valuta, want die worden aangewend om tickets en goederen te kopen. Een deel van de dollars die verdiend worden gaan met de grootste spoed wederom ons land uit.  De Venezolanen ontvluchten op grote schaal hun land door de enorme crisis die door het Chavistische regiem onder leiding van Nicolas Maduro is ontstaan en de grootste en maar denkbare ellende in Venezuela tot gevolg heeft.  Ook hier zoeken de Venezolanen naar een redelijk tijdelijk verblijf en natuurlijk werk. Werk dat ze bereid zijn te doen voor minder geld dan de Surinaamse arbeider.  De Venezolanen laten daarbij duidelijk doorschemeren, terug te willen naar hun land als de democratie daar hersteld is, het regiem Maduro plaats heeft gemaakt en de economie duidelijk herstel aantoont. We hebben dus thans te maken met een invasie van gastarbeiders uit landen in onze nabije omgeving waar het momenteel voor deze mensen niet uit te houden is. De Dominicanen hebben we al decennia mee te maken en grotendeels bij het beoefenen van het oudste beroep. In de Dominicaanse Republiek  is het al jaren voor velen zeker geen rozengeur en maneschijn en zijn velen genoodzaakt door de aanhoudende armoede en beroerde werkgelegenheid, hun heil elders te zoeken. Deze groep migranten heeft in het verleden getoond, gaarne terug te keren naar hun land als er voldoende  hier was verdiend. De toestand in Columbia verschilt absoluut niet veel van andere Latijns-Amerikaanse staten en ook in dit land is de armoede groot. Momenteel ondervinden de mensen in de grensgebieden met het buurland Venezuela  grote problemen door de instroom van Venezolanen, die de vreselijke crisis in hun geboorteland ontvluchten. Ook in Colombia zorgen de Venezolaanse vluchtelingen voor enorme overlast en misère omdat ze veelal arm, ziek en uitgehongerd zijn.  In plaatsen als Cucuta  zorgen de Venezolaanse vluchtelingen voor groot ongerief, omdat ze de schaarse baantjes weten in te pikken door te werken voor een veel lagere beloning.  Over de Haitianen die ons land op de een of andere manier weten te bereiken, kunnen we kort zijn. Er is naar onze mening geen land op het westelijk halfrond, dat armer is dan, dit deel van het eiland Hispaniola.  Haitianen proberen dan ook op tal van manieren van het eiland weg te komen op zoek naar een beter bestaan. Ze vluchten naar landen en eilanden op dit halfrond en piekeren er niet over terug te keren naar Haiti. Ook hier zijn de Haitianen bereid voor lagere beloningen te werken dan onze eigen Surinaamse krachten.  Naar onze mening dient de Surinaamse regering nu of na de verkiezingen van mei 2020, hard te gaan werken aan de verwezenlijking van een sluitende bevolkingspolitiek, omdat het ongebreideld binnenlaten van buitenlanders onze eigen werkgelegenheid zwaar onder druk stelt en doet verminderen.  Het is volgens ingewijden niet overdreven, wanneer gesteld wordt dat  er thans tienduizenden  in ons land vertoeven die als migrant kunnen worden aangemerkt en dat het overgrote deel illegaal hier verblijft. Onze immigratiedienst  is niet opgewassen tegen deze toevloed  van buitenlanders die hier hun toevlucht zoeken, en daarenboven velen onder ons het brood uit de mond stoten.  Er is maar een beperkt aantal arbeidsplaatsen binnen deze maatschappij en die moet in de eerste plaats door onze mensen bezet worden. Doen we niets en laten de zaak maar verergeren, dan komen er op den duur sociale spanningen, want ook onze mensen hebben recht op werk en een redelijk bestaan.  Het is daarom ook zaak dat de regering stappen gaat ondernemen om de influx van buitenlanders af te remmen, simpelweg omdat we niet de mogelijkheden hebben om ze allemaal op een waardige wijze op te vangen en onze eigen werkers afdoende te beschermen.