De afgelopen week viel een kop in een lokaal blad ons op. Het onder deze kop geplaatste artikel, meldde dat er werknemers bij een bepaald overheidsinstituut bevreesd zijn voor een onderzoek dat bepaalde vermeende onregelmatigheden aan het licht zou kunnen brengen. Zodra er sprake is van een diepgaand onderzoek naar bepaalde onregelmatigheden c.q. corruptie of fraude, gaat een bepaald deel van het personeel in actie. Een deel van het personeel geraakt gelijk in opmerkelijke angst als er navorsing wordt gepleegd naar onregelmatigheden. Wat de reden ook mag zijn voor een werkneerlegging van een deel van het personeel, het gaat hier om een vreemde zaak. Zijn bepaalde mensen die zich duidelijk schuldig hebben gemaakt aan onregelmatigheden bij het instituut, bang dat ze bloot gelegd zullen worden en dat misschien zelfs strafvervolging daaruit zou kunnen voortvloeien? Of is er binnen dit overheidsinstituut wederom sprake van een ordinaire vakbondsstrijd waarbij bepaalde werknemers tot werkneerlegging worden aangezet? Hoe het ook zij, bepaalde mensen willen geen onderzoek naar vermeende onregelmatigheden. Het is wel heel opvallend dat binnen de overheid, er tal van instanties zijn waar er op niet kleine schaal wordt gerommeld om zo het maandelijkse inkomen op malafide wijze te kunnen vermeerderen. De zaak begint zo langzamerhand epidemische vormen aan te nemen. Bij de Vreemdelingendienst was het gewoon een boevenbende en daar wilde ex-minister Van Dijk-Silos, heel terecht het mes in steken. Ze was nauwelijks bezig met het instellen van een onderzoek, of er werd opzettelijk brand gesticht in het gebouw waar de Vreemdelingendienst gehuisvest was op de hoek van de Mr. F.H.R. Lim A Postraat en de Mr. Dr J.C. de Mirandastraat. Het was kennelijk de bedoeling, zoveel mogelijk sporen van gepleegde malversaties weg te maken. Bij andere overheidsinstanties is en wordt er nog steeds gefraudeerd en gestolen en dat durft Keerpunt met stelligheid te stellen. Hoe vaak is de douane niet in opspraak gekomen en bloedde vrijwel elk onderzoek dood, omdat de zaak er in veel opzichten zo zwaar verziekt is, dat je gerust kan zeggen: ‘’zo rot als een mispel’’. De onregelmatigheden binnen de publieke sector nemen naar onze mening, in hevigheid toe en dat heeft natuurlijk ook een innige relatie met de heersende crisis waarbij de loontrekker het niet kan redden met het door inflatie aangetaste loon. Tyuku is keizer en het plegen van fraude binnen het overheidsapparaat, koning. En wanneer we zien dat ministers demonstreren lange vingers te hebben en dat directeuren van parastatalen, miljoenen weten te verduisteren, dan moet het niet vreemd overkomen, dat ook de gewone ambtenaar stelen en frauderen geen schade meer vindt. Een minister die 300 miljoen SRD weigert te verantwoorden en ook nog een promotie krijgt nadat hij uit zijn ambt werd gezet, moedigt anderen aan tot stelen. Een revo-exponent, beter bekend als mister 10 procent, die aan de top staat van de gepleegde fraude bij het grote Carifesta feest, geeft totaal het verkeerde voorbeeld, maar werkt nog meer oneerlijkheid binnen een overheidsapparaat en elders in de hand. Als men gewoon een ‘n nyan patu maakt van het project Naschoolse Opvang en er voor meer dan 100 miljoen SRD verdampt, dan moet je er niet vreemd van opkijken, dat men fraude en diefstal gaat zien als acceptabel. En als er ook nog uit voortvloeit dat bij bewezen verduistering van overheidsgelden, erop grote schaal flutvonnissen en ook nog voorwaardelijk worden gewezen, dan is het hek daadwerkelijk van de dam. Frauderen, openlijk stelen en tyuku’s verlangen en aannemen, zullen dit land te gronde richten. Corruptie en allerhande malveraties hebben nog nooit een land vooruit gebracht en zullen ook Suriname zeker geen goede dienst bewijzen. En het dient gezegd te worden, dat zolang de grootste en hooggeplaatsten binnen het bestuur van het land niet achter de tralies verdwijnen voor gepleegde mensenrechtenschendingen en regelrechte diefstal van staatsmiddelen, het nooit meer goed wordt. Om de corruptie een vernietigende slag toe te brengen, zullen de grote dieven die zich onaantastbaar wanen na schuldig bevonden te zijn, achter de tralies moeten verdwijnen. Alleen dan zullen we bevrijd geraken van het vele onrecht dat de gehele maatschappij door dieftig ingestelden wordt aangedaan. Tot slot wil Keerpunt toch stellen, dat controle binnen welke overheidsinstantie dan ook, geen daad van vijandschap in zich draagt. En als je geen boter op het hoofd hebt, valt er niets te vrezen en kan elk onderzoek ongestoord plaatsvinden.