Wat wordt in dit land als belangrijker gezien: het aantrekken van buitenlandse en lokale investeringen en daarmede gepaard gaande meer productie, meer arbeidsplaatsen en toenemende exportinkomsten of doodgewoon op de huidige voet voortmodderen, door aanhoudend maar geld te lenen, zoals nu gebruikelijk is en alles daarbij inzetten om de politieke macht te kunnen consolideren. We hebben in de afgelopen negen jaar gezien dat de regering Bouterse, slechts heel weinigen heeft kunnen enthousiasmeren om fors te investeren in dit land. Op Newmont na in het oosten van ons land, kwamen er geen nieuwe investeringen bij. Ook dient daarbij opgemerkt te worden, dat Newmont zijn exploratie in het Nassaugebied naar goud, reeds voor het aantreden van de regering Bouterse in 2010 had ingezet en dus Newmont niet naar Suriname kwam na het aantreden van het eerste kabinet Bouterse. Maar wat gebeurde er na 2010 aan investeringen in dit land? We kunnen gerust stellen: bitter weinig. De zwaarste klap die Suriname in de laatste decennia kon overkomen, is het definitieve vertrek van Alcoa uit ons land. Onze deviezeninkomsten zijn nu hoofdzakelijk gericht op inkomsten uit de aardolie- en goudsector. De multinationals zijn daarbij toonaangevend en zorgen voor de officiële maandelijkse afdrachten in dollars die in de miljoenen kunnen belopen. Maar het toelaten van multinationale ondernemingen en verlenen van concessierechten, houden toch ook bepaalde verplichtingen zijdens de overheid in. Zo moeten deze maatschappijen de zekerheid hebben dat ze ongestoord kunnen werken en niet telkenmale te maken krijgen met onveilige toestanden door weerspannig gedrag van plaatselijke bewoners. Zodra een multinational te maken krijgt met behoorlijke werkonderbrekingen om welke reden dan ook en productieverlies moet registreren, zullen deze negatieve ontwikkelingen de beursnoteringen van een dergelijk bedrijf zeker geen goed doen. En daar dient onze regering goed rekening mee te houden. Wat zich de afgelopen tijd binnen de concessie van Iamgold heeft voltrokken, moet als zeer ernstig worden gezien. Het is in de afgelopen jaren sinds iamgold met zijn goudwinning in Brokopondo is gestart, veelvuldig voorgekomen dat zich ongeregeldheden hebben voorgedaan door het binnendringen van illegale goudzoekers in de concessie te Brokopondo. De Canadese multinational heeft hier honderden miljoenen dollars geïnvesteerd in de goudsector en verwacht dan ook, dat de Surinaamse overheid haar de noodzakelijke bescherming kan bieden om veilig en ongestoord te kunnen werken. De regering Bouterse is erbij herhaling niet in geslaagd, de maatschappij die veiligheid ten volle te garanderen. Steeds moest men weer de hulp inroepen van de overheid, omdat goudzoekers uit Nieuw Koffiekamp, de zogeheten Roma Pit binnendrongen en Iamgold de normale goudwinning onmogelijk maakten. Uiteindelijk na lange onderhandelingen, streek de multinationale onderneming zich over het hart en besloot lokale goudzoekers, verenigd onder de naam Makamboa, onder bepaalde voorwaarden toe te laten in een beperkt deel van haar concessie. Iamgold heeft zich naar onze mening verslikt bij deze toezegging, want thans zijn anderen van mening, ook de concessie van het bedrijf te mogen betreden, al behoren ze niet tot de groep Makamboa. De maatschappij heeft uit veiligheidsoverwegingen besloten haar personeel en zwaar materieel terug te trekken uit het zuidelijk gelegen mijngebied, omdat het geen onveilige toestanden meer duldt waarbij er doden kunnen vallen. Het is meer dan logisch dat Iamgold thans van de regering verwacht dat ze kordaat gaat optreden tegen de illegale indringers en haar concessierechten nu wel goed komt bewaken. Hoe gevoelig de regering Bouterse deze situatie ook vindt en dan wel zo kort voor de algemene verkiezingen, ze dient een keus te maken. Blijven talmen zal Iamgold uiteindelijk doen beslissen het bijltje erbij neer te leggen en te vertrekken of het bedrijf te verkopen. Maar zal een andere maatschappij warm lopen om onder dezelfde ongewijzigde en onveilige toestand, te komen werken in het gebied? Zal een ander bedrijf bereid zijn verder te investeren in een zeer onzeker klimaat, waarbij elk ogenblik personeel en bedrijfsmiddelen in gevaar kunnen worden gebracht door weerspannige elementen die denken dat erin Suriname anarchistische toestanden mogelijk zijn en ongestraft kunnen blijven? Wij van Keerpunt, denken dat de regering Bouterse, de kool en de geit denkt te kunnen sparen in deze heikele kwestie. En juist dat is niet langer mogelijk. De NDP-regering kan, maar durft niet hard op te treden in Brokopondo binnen het mijngebied van Iamgold, want ze wil geen stemverlies in dat district riskeren. Tegelijkertijd maakt ze een heel slechte beurt door de maatschappij onbewaakt en onbeschermd te laten tegen de weerspannigen die ze niet durft aan te pakken. Investeerders in het buitenland die misschien bereid waren hun kapitaal deels naar de Republiek Suriname te verplaatsen, kijken vol belangstelling toe, hoe de regering Bouterse dit vraagstuk in de mijn van Iamgold denkt te zullen oplossen. Naar onze mening, zal het sparen van de kool en de geit, niet langer werken en dient men goed en effectief op te treden.