De schooldeuren dreigen begin oktober niet open te gaan. Dit door represaillemaatregelen vanuit het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur tegen de leerkrachten. De Bond van Leraren, BvL, en de Alliantie van Leerkrachten in Suriname, ALS, hebben op meerdere momenten aandacht gevraagd voor de manier van handelen vanuit het ministerie, maar minister Lillian Ferrier liet niets van zich horen. Zij kiest er elke keer weer voor om het pad van dialoog te verlaten en zaken door te voeren die volgens haar goed zijn. Het gaat volgens Bvl/ALS om onterechte mutaties, onterechte degradaties van schoolhoofden, verplichte trainingen in de vakantie, geen uitbetaling volgens behaalde diploma’s en geen logische opvolgers voor vacante schoolleidingfuncties. De bonden hebben op zich geen problemen met mutaties, maar vinden dat niet één of twee weken voordat de school begint, aan een leerkracht meegedeeld kan worden dat hij/zij gemuteerd is. Dat moet veel eerder gebeuren. Er moet ook rekening mee worden gehouden dat de leerkrachten niet worden vergoed voor transport. De minister lijkt keer op keer weer problemen te krijgen met de leerkrachten. Ook toen Wilgo Valies voorzitter was van de bonden, verliepen zaken moeizaam. De leerkrachten hebben toen meerdere keren hun stem laten horen. Vaak werd gezegd dat Valies degene was die ervoor zorgde dat het steeds onrustig was in het onderwijs, maar nu met Reshma Mangre als voorzitter, is er niet veel veranderd. Het wordt tijd dat Ferrier aan zelfreflectie gaat doen, om na te gaan bij wie de fout eigenlijk ligt. Waarom zou het een problemen moeten zijn om in samenspraak met de leerkrachten, besluiten te nemen? Het heeft er veel van dat de minister denkt dat alleen wat zij doet, goed is. Sinds haar aantreden heeft zij heel wat zaken binnen het onderwijs in de war gestuurd. Denkt u maar aan de kwestie van het IOL, het beschuldigen van leerkrachten, continu ruzie met de bonden etc.