Frankrijk had in de 17e eeuw in de persoon van Lodewijck de XIV (1638-1715), de zogeheten ‘Zonnekoning’, le Roi-Soleil, die als embleem de zon had gekozen. De man leefde met zijn gezin en directe hovelingen in enorme weelde en liet onder meer het paleis te Versailles met de wereldbekende spiegelzaal bouwen. Lodewijck de XIV stoorde zich aan niemand en had een verkwistend beleid, terwijl het Franse volk in armoede leefde. Het Franse koningshuis bleef een extravagant leven leiden waar in de 18e eeuw en wel in 1789 onder Lodewijck de XVI (1754-1793), een abrupt einde aan kwam met de bestorming van de Bastille en het begin van de Franse revolutie. Lodewijck de XVI zijn vrouw en velen die deel uitmaakten van het Franse hof, belandden toen op de guillotine en werden het slachtoffer van het vallende mes. Het had lang genoeg geduurd, de uitbuiting door het Franse hof en het verkwisten van staatsgelden door leiders die dachten dat ze onaantastbaar waren en het volk maar in de grootste armoede zouden kunnen houden was voorbij. Revoluties komen uit het volk en zijn niet het werk van enkele lieden die worden aangezet om met militaire kracht een wettelijk gekozen regering af te zetten. In ons land zijn er thans ook mensen die denken dat Suriname hen toebehoort en dat ze maar kunnen stoeien met de belastingpenningen van het volk, terwijl er thans een situatie heerst in dit land waarbij velen met ernstige financiële problemen kampen en niet of maar nauwelijks uitkomen met de maandelijkse verdiensten. Voorts is er in dit land een gezondheidszorg die met de dag verslechtert; vaak genoeg leggen mensen door de slechte zorg het loodje. Suriname kampt bovendien met enorme deviezentekorten en een groot gebrek aan cash dollars. Je zou door deze ontstane deviezenproblematiek er gevoeglijk vanuit mogen gaan, dat de huidige autoriteiten de tering naar de nering zouden zetten en zuinigheid betrachten bij de besteding van de zo schaarse deviezen. Maar ze bewijzen het tegendeel door aanhoudend nieuwe en dure auto’s te kopen en buitensporig dure zogenaamde dienstreizen te maken en dan wel op een arrogante en provocerende wijze geld over de balk te smijten. Het is daarom prachtig dat er nog onafhankelijke media in privé handen verkeren, die deze aanstootgevende verkwisting van onze deviezen aan het licht willen en durven brengen. Dat een vicepresident en delegatie, hotelreserveringen in New York plegen ter waarde van 81.235,25 US-dollar is daarom meer dan schandalig. En dat de man die totaal naast zijn schoenen schijnt te lopen, een hotelsuite huurt van totaal US-dollar 19.250, geeft aan dat hij totaal lak heeft aan de benarde deviezenpositie van het land, als hij maar in totale overdrevenheid kan verpozen in de Verenigde Staten. Ook de minister van buitenlandse zaken toont overdrevenheid niet te schuwen, door per nacht maar liefst 789 dollar voor een hotelkamer te willen besteden. Haar verblijf van 8 dagen kost de samenleving maar liefst 6.312 US-dollar. De daggelden die men nog ter hand gesteld worden, niet bijgerekend. Zelfs meneer Bouva logeert in een overdreven duur onderkomen in New York en wel één van 389 dollar per nacht. Het gaat niet goed met de Surinaamse economie en de staat heeft een begrotingstekort van maar liefst 8 miljard SRD, toch denken leden van de NDP-regering dat voor hen eventuele bezuinigingen niet van toepassing zijn en wensen ze in hun bestedingspatroon te wedijveren met de rijken der aarde, door in het buitenland het breed te laten hangen. Adhin reisde recentelijk naar Ghana en heeft ook tijdens deze reis vreselijk veel deviezen verkwist. Tot op heden wenst deze man niet te vertellen, wat die reis de gemeenschap uiteindelijk heeft gekost. De hotelreserveringen die men thans pleegt in de Verenigde Staten voor het bezoek van de Surinaamse delegatie aan de Verenigde Naties, geven aan, dat Adhin van geen wijken weet als het om buitensporige uitgaven gaat die ten koste van de staatskas komen en dat allemaal in een tijd dat andere zaken dringender prioriteit genieten. Deze vicepresident gedraagt zich als een totaal omhoog gevallen sujet, die in de nadagen van het NDP-regiem het onderste uit de kan wenst en toont daarmede maling te hebben aan de noden van dit volk. Hij is dan nog geen zonnekoning, maar gedraagt zich qua verkwistingen wel als zodanig. Het Surinaamse volk krijgt het komend jaar de kans een einde te brengen aan deze verspillende arrogantie van lieden die denken dat niets en niemand hier een eind aan kan of zal brengen.