Naar schatting steken er ongeveer 30.000 mensen per dag vanuit Venezuela over de Simón Bolívar International Bridge om zo Colombia binnen te komen. De economische en politieke crisis in Venezuela wordt met de dag erger en deze brug is een van de belangrijkste manieren om toegang te krijgen tot betaalbaar voedsel en goederen voor duizenden Venezolanen. Velen met chronische ziektes, hebben geen keus, want hun gezondheid hangt af van het bereiken van Colombia.
De 56-jarige Marisol Ramírez heeft al twintig jaar hiv/aids. Tot voor kort kon zij met medicatie het virus onder controle houden, maar het ministerie van gezondheid in Vene-zuela, stopte met het inkopen van de medicijnen die ze nodig heeft. De gezondheidszorg in Venezuela is de afgelopen jaren in elkaar gestort. Toen Hugo Chávez 1998 tot president werd gekozen, beloofde hij dat hij gratis gezondheidszorg zou bieden aan alle Venezolanen.
Maar de economie van het olierijke land heeft het moeilijk gehad sinds de wereldwijde olieprijzen in 2008 begon te dalen. Sinds de huidige president Nicolás Maduro, aan de macht kwam in 2013, is de situatie van slecht naar erger geworden.
Onder Maduro is de corruptie van de overheid tot bloei gekomen en de hyperinflatie is het gevolg van de Venezolaanse valuta waardoor de Venezolaanse Bolívar waardeloos is geworden. Als gevolg hiervan, hebben ziekenhuizen en apotheken, een chronisch tekort aan de nodige middelen. De overheidsfinanciering voor medische zorg is drastisch verlaagd, ook is meer dan de helft van de artsen uit Venezuela gevlucht. Het enorme tekort aan medicamenten en goed werkende medische apparatuur, zorgt ervoor dat ziekenhuizen nauwelijks eenvoudige behandelingen uit kunnen voeren. Hoewel de Venezolaanse re-gering heeft erkend dat er medische tekorten zijn, blijft zij zeggen dat het land geen humanitaire crisis ervaart en dat de burgers toegang hebben tot basisgeneesmiddelen. Er zijn weinig tekenen dat de regering op korte termijn serieuze actie zal ondernemen om deze tekorten aan te pakken.
Ramírez assisteert een maatschappelijke organisatie die hulp biedt aan degenen die het hiv-virus hebben. Ze maakt zich het meest zorgen over wat de situatie zal betekenen voor pasgeborenen en kinderen in haar gemeenschap. “Het risico om zonder hiv-medicatie te gaan, is groter voor moeders. Zelfs als ze een zwangerschap doormaken zonder het virus op hun kind over te dragen, kan de baby toch besmet raken wanneer zij borstvoeding geven’’, zegt zij.
De economische en politieke crisis in Venezuela vertoont geen tekenen van verandering. 2016 is het laatste jaar dat Venezuela gegevens heeft vrijgegeven van een hiv/aids-programma. Hierbij ontving 90 procent van de hiv-patiënten behandeling in Venezuela. Tegenwoordig is er zelfs een gebrek aan hiv-testkits in Venezuela, waardoor het moeilijk is om te weten hoeveel mensen sinds het begin van de crisis zijn besmet.

(Bron:https://foreignpolicy.com/2019/08/28/venezuela-hiv-crisis-crosses-the-border-colombia-migrants-health-care/)