De escalatie bij Rosebel Gold Mines (RGM) heeft voor opschudding ge-zorgd in de samenleving. “Desi, je toont tekenen van zwakte en hebt ge-faald”, zegt Dini Blokland, meer be-kend als ‘Ma Dini’, die van de NDP is overgestapt naar de VHP, in gesprek met De West, over het gebeuren bij Rosebel. Blokland benadrukt dat president Desiré Bouterse zaken eerst laat escaleren alvorens hij ingrijpt. Zij neemt het de president kwalijk dat hij als vader van het land, niet zelf naar het gebied is gegaan. “Als volkspresident zou hij al zijn afspraken moeten laten liggen, in een helikopter stappen en vliegen naar het gebied.’’ Zij merkt op dat hoewel de familie van de overleden Furgill Aloeboetoe naar Para-maribo is gekomen, de president hen ook niet heeft gesproken. Blokland vraagt zich af waar de adviseurs van de president dit keer zijn gebleven. “En ook al hebben ze hem niet geadviseerd, had hij uit goed verstand moe-ten weten dat hij er naartoe moest gaan”, zegt Blokland.
Zaken zouden volgens haar niet verder uit de hand zijn gelopen, indien de president gelijk zondag had ingegrepen. Blokland is van mening dat de porknokkers, kinderen van het land, uit onmacht hebben gehandeld.
Zij vraagt Bouterse om te reflecteren toen de militairen voor de coup in 1980 ook verhit waren, omdat ze geen vakbond mochten oprichten. Ze voegt eraan toe dat toen ze in 2006 onder de Mamabon zat te protesteren tegen de regering Venetiaan, haar woede zo groot was, dat zij op een gegeven moment zich wilde laten vastketenen aan het gebouw waarin nu de First Lady is gehuisvest.
‘’Twee kinderen van het land zijn afgelopen zondag overleden, alleen omdat ze wat wilden verdienen’’, zegt Blokland, die stelt dat op deze dag de mensenrechten zijn geschonden. Ze vraagt zich af waar de kinderen van Suriname naartoe moeten, wanneer al de rijkdom in handen van multinationals komt. Ze geeft aan dat het nu de tijd is dat alle burgers van het land zich bundelen, zodat zij de regering naar huis kunnen sturen. “Als jij je kinderen laat afslachten, dan ben je niet waard om president te zijn. Ik schaam me dood!’’, zegt een boze Blokland.
Zij merkt op dat de Abop politiek wil bedrijven met de kwestie. Zij vertelt dat het sinds jaar en dag zo is, dat Aucaners niet geven om Saramacaners. “Niemand mag ons tegen elkaar opzetten. We moeten als kinderen van ons land elkaar vasthouden.’’ Volgens haar is het gemakkelijk om de begrafeniskosten te dekken, maar feit is dat de twee goudzoekers nooit meer terugkomen. ‘’De regering geeft ons land beetje bij beetje aan communistische landen. Straks hebben wij niets te zeggen.’’ Ze zegt zich zorgen te maken over de toekomst van de komende generaties. Blokland merkt op dat voor de kinderen en kleinkinderen van de huidige machthebbers, alles al is geregeld. De kleine man zit volgens haar met de gebakken peren. Zij vertelt dat bijna het hele land, van de cambio’s, de skalians tot het visgebeuren te Phedra, in handen ligt van de schoonfamilie van Bouterse. “De lijn loopt van Miquel Mangal, zoon van de overleden zus van Ingrid Bouterse, naar Ingrid en dan de president”, verklaart Blokland. Zij geeft aan dat erin de casino’s een kijkje genomen mag worden om te zien hoe de kleinzoon van de president en zijn zwager duizenden SRD’s spenderen.
De malaise in Suriname kan volgens haar alleen opgelost worden, als er een andere regering aan de macht komt. ‘’Alleen VHP-voorzitter Chan Santokhi, kan dit land redden.’’ Blokland zegt dat Suriname in Santokhi een president heeft die overal in de wereld terecht kan. Zij heeft er vertrouwen in dat met hulp van het buitenland, Santokhi het land binnen een jaar uit de problemen kan halen. ‘’Bouterse kan het werk niet aan, het wordt tijd voor hem om naar huis te gaan en te genieten van de rest van zijn leven.’’ Blokland heeft een grote rol vervuld bij de formatie van de regering en fungeerde als familieadviseur en intermediair van Desiré Bouterse.
Blokland zegt dat zij de NDP de rug heeft toegekeerd vanwege de grootschalige corruptie en de verarming van het volk. ‘’In 2010 kwam ik erachter dat er gestolen werd toen Ramon Abrahams in opspraak kwam bij het ministerie van Openbare Werken, Transport en Communicatie.’’ Blokland zegt verder dat ze al snel merkte dat vrienden van de president erop uit waren om een ‘’nyan’’ te maken. Dat de president zich een tijger noemt die wakker is, daar is Blokland niet van onder de indruk: “Pa tigri sribi wiki, maar mi na ma tigri. Mi owru, maar mi ne las mi peni.’’

door Johannes Damodar Patak