Hoe speel je NDP in de kaart? Simpel, door onoplosbare problemen binnen jouw eigen partij te creëren. Wij weten eenmaal dat de paarse partij gebrek heeft aan kader en daarom ongetwijfeld afhankelijk is van hooggeschoolden uit andere organisaties. Het grootste risico dat men loopt, is een pajongwaaier van de paarse coalitie te worden of zelfs voor zijn eigen politieke dood te tekenen. Nog maar anderhalf jaar voor de verkiezingen is het van groot belang dat politieke partijen die in het verleden bewezen hebben uit goed hout gesneden te zijn om dit land financieel-economisch op poten te brengen en te houden, hun interne huiswerk in orde hebben. Zulke partijen wordt aangeraden om nu al intern na te gaan waar en bij wie ontevredenheid heerst en welke agenda belangrijke partijleden erop na houden. Men moet mans genoeg zijn om nu al zijn of haar mening over het partijbeleid, het eigen functioneren of dat van de anderen, aan de orde te stellen. Zaken moeten vooral grondig aangepakt worden en niet als redenen gebruikt worden om net voor of na de verkiezingen de overstap te maken naar een partij die door onder meer te vissen in andermans vijver, regeermacht heeft verkregen. Problemen binnen de eigen kringen werken alleen maar afbrekend in plaats van dat de eenheid en saamhorigheid bevorderd worden die nodig zijn op weg naar de verkiezingen. Maar bovenal is het voor de NDP in troebel water goed vissen daar waar interne strubbelingen zich aandienen. De paarse partij staat er eenmaal om bekend alles wat de regeermacht biedt, in te zetten en als een worst voor te houden aan ontevreden partijleden die vanwege hun inzet en ontwikkeling van eminent belang zijn voor in dit geval oppositionele partijen of buitenparlementaire organisaties. Voorbeelden uit het recente verleden zijn er te over van personen die op een gegeven moment om simpele redenen – welke als onoplosbare problemen werden gezien – hun partij achter zich hebben gelaten en de snelle handreiking van de NDP hebben geaccepteerd. Mede dankzij deze personen, die dachten te kunnen bijdrage aan een beter Suriname, is het land afgegleden naar een bedenkelijk niveau. Samenwerking met de paarse partij is namelijk niet voorbehouden aan hen die van goede huize komen en weten hoe het juist niet moet. Eenmaal deel van het paarse kabinet, dient men alles wat krom is, recht te praten, in te stemmen met corruptieve handelingen en het begunstigen van politieke vrienden. Dat is niet waar Suriname op zit te wachten. Ons land heeft in de afgelopen tien jaar genoeg ellende gekend mede als gevolg van ondoordachte besluiten van politici om de NDP mede te ondersteunen in haar wanbeleid. Het opnieuw in de kaart spelen van de paarse partij, zou wederom een ongekende en enorme achteruitgang kunnen gaan betekenen. Wie ervan droomt om puur uit het eigen belang hieraan mee te werken, zal geen voorbeeld hebben genomen aan hen die eerder de stap hebben gezet naar de NDP en hoe het ze uiteindelijk is vergaan. De partij heeft keer op keer bewezen gebrek aan kader te hebben en deze uit andere partijen te halen, echter niet om het land naar grotere hoogtes te leiden, maar om goed opgeleiden kapot te maken en de partij van waaruit zij komen, een kopje kleiner te maken. Wij hebben in de afgelopen jaren gezien hoe toppers van politieke partijen door de huidige regeerders zijn aangetrokken en ingezet om het beleid te helpen dragen, maar tegelijkertijd hun politieke doodvonnis tekenden. Mensen die geloofden in mooie woorden, maar uiteindelijk erachter kwamen dat hun slechts een vette worst was voorgehouden.