De regering heeft besloten om Cubaanse artsen aan te trekken voor de RGD-poliklinieken die niet over een arts beschikken. Ook voor de bemensing van het Wanica Ziekenhuis zal er gewerkt worden met Cubaanse artsen en verpleegkundigen. In het verleden heeft ons land al gewerkt met Cubaanse artsen. Op zich geen slechte ontwikkeling, maar toch zitten er een aantal nadelen aan. De meeste Cubaanse artsen spreken alleen Spaans. De artsen worden van tevoren getraind in de Engelse taal, maar niet een ieder in Suriname spreekt of begrijpt het Engels. Een patiënt die het Engels niet goed beheerst, kan moeite hebben om zijn klachten helder te formuleren aan een Cubaanse arts. Dit vormt een barrière tussen arts en patiënt. Hoe zal de arts de diagnose vaststellen, medicijnen uitschrijven of weten wanneer een patiënt verwezen dient te worden, als de patiënt zich onvoldoende kan uitdrukken in het Engels? Huisarts Dew Sharman heeft zelf moet Cubaanse huisartsen gewerkt en is hard in zijn oordeel. Ze zijn volgens hem ongeschikt, omdat zij – zo zegt hij- niet beschikken over parate kennis met las gevolg dat ze het internet gebruiken om informatie te verkrijgen over een bepaald ziektebeeld. Gezondheid is het dierbaarste goed van de mens. Het is daarom belangrijk dat arts en patiënt elkaar begrijpen en kunnen communiceren. Beschikt Suriname niet over voldoende artsen? Indien dat zo is, waarom wordt de artsenopleiding dan niet opengegooid? Of zijn de Cubaanse artsen veel goedkoper dan die van Suriname? Wat is de reden dat wij samenwerken met Cuba om artsen naar hier te halen? De regering heeft nog veel te leren wanneer het aankomt op het stimuleren en voortrekken van haar eigen bevolking. De Cubaanse artsen hebben het zelf ook niet gemakkelijk. Cuba is een communistisch land en houdt een deel van het salaris van de artsen in. De Braziliaanse president Jair Bolsonaro had gezegd dat de Cubaanse dokters als “slavenarbeid” werden gebruikt, omdat Havana 75 procent van hun salaris ontving. Cuba heeft de duizenden artsen die in Brazilië werkten, teruggeroepen. Als democratisch land zou ook onze regering eisen moeten stellen aan Cuba, alvorens artsen toe te laten. Thans is het ook belangrijk dat de artsen een inburgeringscursus volgen om zo te weten hoe het reilt en zeilt in ons land. Wij hebben verschillende bevolkingsgroepen met verschillende culturen. Met al deze zaken dient men rekening te houden.