Zeg me wie uw vrienden zijn dan zeg ik wie u bent, een spreekwoord dat in vele talen wordt gebezigd. De Engelsen zeggen: ‘Tell me your company and I’ll tell you your manner’. Hier willen we het nadrukkelijk hebben over de landen waar de regering Bouterse de laatste jaren meer dan hechte relaties mee heeft willen onderhouden en uitbreiden en weer andere staten waar hij nadrukkelijk de verhoudingen mee heeft doen vertroebelen of bekoelen. Gisteren werd de nieuwe ambassadeur van ons land voor de Republiek Indonesië, Benz Abas, op het Presidentieel Paleis door Bouterse beëdigd. Bouterse had het erover dat nog veel te veel mensen in Suriname waarde blijven hechten aan koloniale relaties en dat het volgens hem van groter belang is dat we verder de wereld in kijken. Indonesië en Suriname hadden volgens Bouterse dezelfde koloniale overheerser, maar Indonesië heeft het volgens hem heel goed gedaan en is heel goed gepositioneerd in de wereld. Bouterse heeft het ook gisteren niet kunnen laten het Koninkrijk der Nederlanden een sneer te geven. Bouterse vermeldt er niet bij, dat Indonesië volle en gezonde diplomatieke relaties op ambassadeursniveau met Nederland onderhoudt en dat de relaties tussen Djakarta en Den Haag zakelijk en goed te noemen zijn. En dat is in de verhouding met ons voormalig moederland al sinds het aantreden van zijn regering in 2010 zeker niet het geval en dat komt allemaal, omdat Bouterse al decennialang een probleem heeft met de Nederlandse justitie waar hij een verstekveroordeling op naam heeft in de zogeheten Stellendam affaire. Bouterse is in Nederland bij verstek veroordeeld voor drugssmokkel en naar aanleiding van dit verstekvonnis, deed de Nederlandse justitie een signaleringsverzoek bij Interpol voor zijn aanhouding. Door deze affaire en zijn controversiële positie als mensenrechtenschender uit de jaren tachtig en begin jaren negentig van de vorige eeuw, is hij in veel westerse staten zeker geen geziene figuur, al is hij staatshoofd van dit land. Door zijn aversie en vijandige houding tegenover Nederland, een belangrijk lid van de Europese Unie (EU) en de NAVO, kan Bouterse niet verwachten van de overige EU-lidstaten dat hij daar een potje zou kunnen breken. In de loop der jaren is Suriname dan ook steeds sterker in het verdomhoekje gekomen door de anti-westerse houding van zijn kabinet. Ook de vele drugsvangsten die via ons land naar West-Europa gingen, deden Suriname geen goed. Ook duidelijke aanwijzingen dat er op grote schaal drugsgelden werden en worden witgewassen in dit land, heeft Suriname een slechte reputatie bezorgd. Steeds verder zijn we daarbij bij de rijke westerse staten in de verdachtenbank geplaatst en het ging steeds meer bij de huidige machthebbers in dit land dagen, dat wij andere aanknopingspunten moesten zoeken in de rij der naties. En bij welke landen zochten wij sympathie? Bij staten die het helemaal niet nauw nemen met democratische beginselen en zelfs bij landen waar de linkse dictatuur al decennialang gevestigd is en de mensenrechten op grote schaal worden geschonden. We denken daarbij aan China, Cuba, Nicaragua, Rusland, Equatoriaal Guinea, Iran en de laatste jaren bij het Venezuela van de despoot Maduro. Door ons in de armen te werpen van deze landen waarvan zeker één als schurkenstaat kan worden aangemerkt, hebben we ons steeds verder in een isolement gewerkt en krijgen we momenteel vanwege de externe bankenwereld, tegenwerking bij overmakingen van vreemde valuta. Bouterse heeft door zijn eigen problemen met de Nederlandse justitie, Suriname doen afdrijven van de enkele jaren geleden nog goede en werkbare diplomatieke relaties met voorname en invloedrijke staten. Indonesië is inderdaad een machtig land dat heel veraf van ons land ligt en daarom niet snel veel voor ons kan betekenen. De man doet er goed aan zijn eigen problemen terzijde te schuiven en die van Suriname prioriteit te doen genieten. Een goede stap zou daarom zijn de accreditatie van een nieuw ambassadeur van het Koninkrijk der Nederlanden goed te keuren. Hij mag namelijk nimmer denken dat hij de goede historische en andersoortige relaties die wij nog steeds hebben en onderhouden met Nederland, teniet zal kunnen doen. Dat is hem vanaf 25 februari 1980 niet gelukt en zal ook nu niet lukken. De huidige vriendschappen met de eerder genoemde niet democratisch bestuurde landen, hebben ons tot nog toe niet de ontwikkeling gebracht die we voor 2010 hadden. Laat dat heel duidelijk zijn.