Als men niet op de valreep besluit vervroegde verkiezingen voor volks vertegenwoordigende lichamen uit te schrijven, gaan we over ruim anderhalf jaar naar de stembus om te kiezen voor de voortzetting van het huidige rampzalige regeringsbeleid of we kiezen voor daadwerkelijke verandering. En natuurlijk begrijpen we dat de huidige regering onder leiding van Bouterse, alles in het werk zal stellen om aan te blijven. Een vicepresident die in mandirs gaat om pakketten te verdelen en pandits op zijn pay-roll heeft geplaatst, doet al enige tijd goed zijn best om vooral in de Hindostaanse gemeenschap witte voetjes te maken en mensen over te halen om wederom massaal paars te kleuren. Of dat hem daadwerkelijk lukt, blijft een open vraag, omdat ook daar men deze sluwe en toch overduidelijke streken goed in de gaten heeft. En wie komen er allemaal in aanmerking voor de voedselpakketten? Mensen waarvan wordt aangenomen dat ze paars uit de doppen kijken. En wie betaalt dat allemaal, heer vicepresident? Ach, we weten het allemaal wel hoor, ze worden aangeleverd door de groothandelaar C., die in de avonduren ook kan genieten van de bescherming door militairen, voorgeschoteld door de majoor Kassels. Maar het beschermen en regelen van loyalisten, politieke slijmerds en nyanmakers, gaat in verhoogd tempo verder en de beloften komen steeds meer los. Zo werd ons onlangs op een vergadering van de paarse partij beloofd, dat er toch weer huisjes zullen worden gebouwd voor het volk. Dit keer was er sprake van poppenhuisjes die je al voor 50.000 SRD sleutelklaar zou kunnen betrekken. Bij een koers van 7.70,- SRD voor de dollar, is dat eventjes een poppenhuis van US-dollar 6493, mits je natuurlijk over een eigen perceel kunt beschikken. Dus gewoon een poppenhuis voor de prijs van een Toyota Vitz. Wie houdt wie voor de gek op het ogenblik? Voor dit bedrag bouw je met de huidige prijzen voor bouwmateriaal, nog niet eens een fatsoenlijk berghok. Maar we moeten natuurlijk weer de luchtkastelen uit de kast halen en kijken of de kiezers het voor de zoveelste keer als zoete koek zullen slikken. In 2010 waren het de 18.000 woningen waar men met beide benen in tuinde en nu zijn het poppenhuizen van 50.000 SRD. Wie houdt wie eigenlijk nog voor de gek. Thans hebben we geen naschoolse opvang meer, maar een broodjesproject. ‘A moni no de moro fu’, start een naschoolse opvang, dus wordt het broodjes eten, jongens en meisjes en hopen dat mama en papa en de rest van de familie, weer paars stemmen in mei 2020. Het treintjesverhaal zal dit keer niet meer lukken, dus moeten we andere zaken verzinnen en beloven. Mensen die echt wakker zijn geschud, zullen nu wel beter uit hun ogen kijken en goed luisteren en dan hopelijk een goede en niet emotionele beslissing nemen in mei 2020. De komende maanden zullen we te maken krijgen met een lawine aan beloften en dan is het nog maar te bezien wie zich ook dit keer weer laat vangen. Maar bij paars maakt men zich overduidelijk zorgen en praat men over een bijna gedwongen opgaan in de paarse club voor degenen die thans steun verlenen aan de coalitie. Of dat zal lukken, blijft nog maar de vraag. We zijn toch niet vergeten wat er gebeurd is met bijvoorbeeld de KTPI en Nieuw Suriname na die innige paarse omhelzing van Bouterse in 1996 en 2010. Maar de beloften zullen blijven komen van mensen die graag met stroop smeren en dan is het natuurlijk kijken of de beloften worden ingelost. Wij van Keerpunt, geloven dat al jaren niet meer.