Vanaf de eerste vrije en geheime verkiezingen voor volksvertegenwoordigende lichamen na een periode van militaire dictatuur en vreselijke mensenrechtenschendingen, hadden we naast de oude politieke partijen, te maken met nieuwe politieke entiteiten. Een NDP zag het politieke levenslicht en zo ook enkele andere. De NDP kwam toen met slechts 1 zetel De Nationale Assemblee binnen. Na de zogeheten kerstcoup van 1990 en wederom verlies voor de NDP, hebben we verschillende politieke partijen en combinaties meegemaakt. Bij de verkiezingen van 1996, 2000, 2005, 2010 en 2015, zagen we nieuwe politieke partijen en combinaties op de voorgrond treden. Sommige konden als een aanvulling van de grotere oude politieke partijen en de NDP een wezenlijke politieke bijdrage leveren, weer andere haalden niet eens de kiesdeler in de verschillende districten om een rol van betekenis te kunnen vervullen. En met de verkiezingen van mei 2020 in aantocht, zien we wederom het o zo bekende verschijnsel van kleine politieke groepen die de politieke arena willen betreden met als doel verandering c.q. politieke verbetering in Suriname teweeg te brengen. Maar waarom steeds weer tijd en geld verliezen als je eigenlijk al vooraf weet, dat het opboksen tegen de grote politieke partijen en combinaties onbegonnen werk is. Vechten tegen de bierkaai, noemt men dat in het Nederlands. Wij, van Keerpunt, zijn het eens met politicoloog Hans Breeveld die precies weet hoe het komt dat vooral jongeren, vaak door wanhoop gedreven, hun heil zoeken in nieuwe politieke entiteiten, omdat ze bij de oude nauwelijks toegang of doorstroming kunnen verwachten. Het is al jaren geen geheim dat het bij de oudere politieke partijen en de NDP, een ware strijd betreft voor jongeren met frisse ideeën die over een solide educatieve vorming beschikken, door te kunnen stromen om posities in bijvoorbeeld het hoofdbestuur van de organisatie te kunnen bezetten. Deze posities worden decennia achtereen bewaakt, beschermd en behouden door lieden die denken en ervan overtuigd zijn geraakt, dat de opperste leiding van de partij hen toebehoort. Jonge, goed opgeleide jongeren met een gezonde en afwijkende ontwikkelingsvisie, worden al heel gauw uitgesloten. Door dit besef gaan ze er dan uiteindelijk toe over nieuwe politieke organisaties op te richten die een politiek draagvlak ontberen en tijdens een verkiezing geen schijn van kans maken. Ook bij de komende verkiezingen in 2020, verwacht Keerpunt niet anders. Men zal wederom traditioneel, emotioneel en in veel gevallen op etnische basis, zijn stem uitbrengen. Het lijkt Keerpunt daarom verstandig dat bepaalde mensen die frisse ideeën hebben, zich aansluiten bij partijen die zeker voldoende stemmen zullen vergaren om verandering en verbetering in dit land teweeg te kunnen brengen. Doorgaan op de huidige voet met kleine politieke organisaties, is naar onze mening ‘a waste of time’ en de sabotage tot vestiging en participatie zal niet onderbroken worden.