Niemand kijkt er nog van op als er in de media een bericht verschijnt dat een bond actie voert: de ene na de andere bond staakt, dus wekt het eerder verbazing als bonden niet in actie gaan. Het is daarnaast geen verrassing meer dat de overheid niet komt met structurele oplossingen om ervoor te zorgen dat dergelijke problemen tot het verleden gaan behoren. Integendeel lijkt het er steeds meer op alsof de regering afstand neemt van haar verantwoordelijkheden. De manier hoe zij omgaat met de werkende klasse, laat veel te wensen over. Het personeel van het Sint Vincentius Ziekenhuis (SVZ) is het wachten beu en was vanaf afgelopen woensdag in actie. Veel personeelsleden hebben hun vakantiegeld dat in maart uitbetaald moest worden, nog niet ontvangen. Gezien het SVZ-personeel zelf mag kiezen in welke maand het vakantiegeld uitbetaald wordt, vreest het personeel dat tot nog toe geen vakantiegeld heeft ontvangen, of zij dat wel zal krijgen. Behalve het probleem met het vakantiegeld, hebben ook niet alle personeelsleden hun gelden ontvangen voor de extra uren die zij hebben gewerkt. En alsof dat niet genoeg is, hebben zij ook geen idee als de kledingtoelage die in oktober betaald moet worden, wel van de grond zal komen. Wederom laat de regering zien in gebreke te blijven als het op betalen aankomt. Als de overheid verwacht dat eenieder zich naar behoren gedraagt en dat de werkende klasse zijn/haar taken naar behoren uitvoert, dan mag men van de overheid verwachten dat zij ook haar taak, namelijk een goede werkgever zijn, serieus neemt en de taken die daarmee gepaard gaan, goed in acht neemt. De manier waarop de regering nu omgaat met de werkende klasse, getuigt niet van een ‘goede werkgever’. De problemen in de samenleving blijven zich ophopen, terwijl er binnen de overheid deskundigen zijn die structurele en duurzame oplossingen kunnen bedenken. Maar het blijkt dat de regering zelfs daarvoor geen moeite doet, de meeste beslissingen worden ad hoc genomen en zorgen niet voor rust, maar voor onrust in de samenleving.