We zitten thans midden in de schoolvakantie en veel kinderen zitten gewoon thuis, omdat de ouders het geld niet hebben om ze met een bezoek aan een recreatieoord te verwennen. Het is thans extra heet en velen zouden het liefst een beetje verkoeling zoeken bij het water, maar het geldgebrek binnen de meeste gezinnen maakt, dat er voortdurend prioriteiten moeten worden gesteld bij de uitgaven. Het leven is drastisch veranderd binnen de meeste gezinnen en de beperkingen zijn ons opgelegd door waardeloos beleid van een regering, dat geresulteerd heeft in verarming over vrijwel de gehele linie van de samenleving. Het gaat helemaal niet goed in het land, al willen de vooraanstaande propagandisten en paarse blaaskaken in het parlement ons doen geloven, dat het beter gaat en we wat minder moeten klagen. Die leugenaar en verdraaier van feiten uit het westen van het land, voert daarbij de boventoon. Het gaat nog steeds ronduit slecht en velen hebben absoluut onvoldoende geld om de maand door te komen. Een huidig fenomeen dat zich de laatste tijd voordoet bij verschillende bedrijven, is dat werknemers er de brui aan geven en gewoon wegblijven. Sommigen hebben een ander emplooi gevonden dat ook niet veel beter is, weer anderen teren voorlopig op verwanten die het iets beter hebben in de hoop uiteindelijk een betere baan te bemachtigen. De maand september is aangebroken en dat is nog steeds een vakantiemaand en natuurlijk ook de heetste maand. De tijd gaat snel voorbij en voor je het denkt zitten we in de maand oktober en begint het nieuwe schooljaar. De ouders en verzorgers die nog schoolgaande kinderen hebben, worden deze maand geconfronteerd met extra kosten en die hebben alles te maken met de aanschaf van schoolspullen. Velen die nu al heel moeilijk rondkomen met hun salaris, vragen zich af hoe ze die schoolspullen moeten bekostigen. Het gaat niet alleen maar om schriften, wat boeken en schrijfgerei, maar ook om schoeisel en kleding. Allemaal zaken die tweemaal zo duur zijn geworden in de afgelopen twee jaar nadat het land werd getroffen door opeenvolgende devaluaties van de nationale munt, de SRD, en dat allemaal door financieel en monetair wanbeleid van de kabinetten Bouterse I en II. Het leven is peperduur geworden en vele mensen lijden onder de huidige omstandigheden. Straks, wanneer de school weer begint, is het niet uitgesloten dat de mensen die afhankelijk zijn van het openbaar vervoer, het nog zwaarder krijgen als de prijzen voor een busrit verder worden opgeschroefd, omdat ook de busexploitanten niet meer kunnen rondkomen met hun verdiensten, omdat de overheid steeds te laat is met het uitbetalen van de subsidies. Ook binnen het bedrijfsleven is men niet bepaald positief geluimd, omdat men bij de omzet geen stijging ziet. In veel gevallen is er juist sprake van omzetdalingen en is het niet uitgesloten dat afvloeiingen noodzakelijk zullen worden. We gaan een krimp in de economie tegemoet, al verkondigt Bouterse totaal andere voorspellingen die hem vermoedelijk zijn voorgekauwd door zijn super minister op Financiën die graag met cijfers schermt die niet realistisch zijn. In de horecasector heerst er ook geen hoerastemming en zijn veel personeelsleden ontevreden wegens de lage lonen en lange werktijden die een zware wissel trekken op het gestel en grote vermoeidheid teweegbrengen. Ook hier lopen werkers met de regelmaat van de klok weg. Ambtenaren die na jaren werken nog geen beschikking in handen hebben, leven in grote onzekerheid, omdat er reeds personeel is opgezegd en weer anderen al maanden geen salaris hebben ontvangen. Deze personen wordt niet eens meegedeeld of ze nu wel of niet kunnen rekenen op de beloning voor verrichte arbeid. Schandaliger kan het eigenlijk niet. Maar het gaat volgens Bouterse en zijn minister van Financiën de goede kant op. De koers is zogenaamd stabiel omdat de vraag naar vreemde valuta de laatste maanden lager is dan het aanbod. Men koopt minder, dus importeert men ook aanmerkelijk minder en dat is de hoofdreden waarom de koers de laatste maanden niet is gestegen. Het is ook helemaal niet juist, dat de koers niet wederom zou kunnen stijgen als die afhankelijk blijft van het mechanisme van vraag en aanbod en de Centrale Bank van Suriname impotent blijft haar door interventies op te leggen en verdedigen. We kwakkelen dus voort in onzekerheid en de verarming is geen halt toegeroepen. Tegen het einde van dit jaar zullen we zien of er enige vorm van stabiliteit te bemerken zal zijn. Maar zolang we een regering hebben die begrotingstekorten denkt te kunnen dichten met leningen, is er naar onze mening geen enkel teken van vooruitgang en klauteren we echt niet uit de crisis. De regering schijnt ineens wakker te zijn en brabbelt thans over productieverhoging. Laten we hopen dat ze erin slaagt productie die gericht is op de export, te bewerkstelligen, want productieverhoging voor de lokale markt en een bevolking met zeer slechte koopkracht, is water naar zee dragen.