Hugo Essed, de advocaat en gemachtigde van de nabestaanden van de decembermoorden, zei gisteravond tijdens een bijeenkomst van de Kenniskring, dat de vijftien vooraanstaande Surinaamse mannen die op gewelddadige wijze op 8 december 1982 om het leven zijn gebracht, nimmer een coup aan het voorbereiden waren om de toenmalige legerleiding weg te werken.  De advocaat typeert dit als de grootste leugen van de vorige eeuw. Hij geeft aan dat er wel een tegenstelling was tussen de vijftien mannen en de toenmalige politieke leiding, maar van een coup was geen sprake. Essed geeft aan dat de slachtoffers van 8 december slechts tegenstanders waren van de toenmalige regering. Hij geeft aan dat deze vijftien mannen tegenstanders van de regering werden, omdat er wantoestanden heersten in de Surinaamse samenleving. De legerleiding was er niet in geslaagd de situatie in het land te verbeteren sinds de coup van 25 februari 1980.

Essed zegt dat wat er is gebeurd, slechts een middel was om elke vorm van verzet de kop in te drukken. Hij haalt verder aan dat de gebeurtenissen rond 8 december moeilijk bespreekbaar waren in de jaren   ’80-’90. Dit lukte volgens hem niet eens in familieverband.

Volgens Essed kwam daar pas in 2000 verandering in, toen de nabestaanden stappen ondernamen en deze gebeurtenis een staatrechtelijk element kreeg.  Essed gaf ook aan dat de vorderingen binnen het proces hem enerzijds gerust stelden. Aan de andere kant maakt hij zich zorgen over de aanname van diverse personen die stellen dat het requisitoir al gehouden is. De voormalige auditeur-militair, Ramon de Freitas, stelde het publiek gerust door te stellen dat het requisitoir nog niet gehouden is. Dat zei hij op basis van wat de wet stelt. “Als je een requisitoir houdt, formeel, dan moet je dat voorlezen in ge-schrift en voorleggen aan de rechter”, benadrukte De Freitas. Hij verklaart dat dit nog niet is gebeurd. Ook is hij van mening dat men deze uitlatingen doet, want de tegenpartij moest natuurlijk iets voor hun klanten opbrengen. Hij ziet dit meer als een afleidingsmanoeuvre. Daarnaast zegt hij ook dat er niet te veel gefocust moet worden op de auditeur-militair, omdat er een bepaalde spanning hangt bij dit proces en waardoor besloten is het requisitoir nog niet te houden.

door Richelle Mac-Nack