Volgens onze bestuurskundige August Boldewijn had de Surinaamse regering onder de huidige omstandigheden nimmer met het Internationaal Monetair Fonds in zee mogen gaan. De regering kan namelijk de zwaar impopulaire maatregelen van het IMF niet doorvoeren, omdat ze het Surinaamse volk te zwaar zullen laten lijden en absoluut tot de bedelstaf brengen. Het doorvoeren van de IMF-maatregelen zal volgens Boldewijn voor sociale uitspattingen zorgen en de criminaliteit ernstig verhogen. Het IMF wenst dat de Surinaamse overheid haar inspanningen moet verdubbelen om economisch weer op goed spoor te geraken. Alle energiesubsidies moeten volgens het fonds worden afgebouwd en ook dient ze brandstofbelastingen in te bouwen. Voorts moet er een belasting op de toegevoegde waarde (btw), op alle producten worden geïntroduceerd, Dat betekent dat op alle producten die de consument koopt, er meer geld uit zijn of haar zak zal worden geplukt. Kortom, het IMF wenst dat de overheid het al ernstig verarmde volk nog verder gaat plukken. Voorts dient de overheid ervoor zorg te dragen dat er geen grote loonsverhogingen worden toegepast. Ook binnen de ambtenarij moet volgens het IMF het mes erin en zal een aanmerkelijk deel van de ambtenaren moeten afvloeien om zo de uitgaven van de overheid terug te dringen. Boldewijn vindt het vreemd dat het IMF nu plotsklaps komt met een advies c.q. eis dat het ambtenarenapparaat moet worden uitgedund om zo de kosten van Lanti te verminderen. Dat zal zeker tot grote problemen leiden, gezien de nu reeds grote werkloosheid in het land. En juist omdat de overheid niet in staat is deze ingrijpende maatregelen te plegen, dient ze het fonds erop te wijzen dat haar adviezen c.q. eisen niet toepasbaar zijn en voor grotere armoede onder het Surinaamse volk zullen zorgen. Boldewijn stelt dat de Surinaamse regering al van tevoren wist hoe de eisen van het IMF uiteindelijk uitpakken en dat het fonds zal blijven vasthouden aan de gemaakte afspraken en gestelde doelstellingen. Als Suriname niet wenst te buigen voor de adviezen van het IMF, komt er dan ook geen tweede tranche van meer dan 100 miljoen dollar. Geld, dat de Surinaamse overheid hard nodig heeft, wil ze niet dat de zaak financieel dit jaar helemaal vastloopt. Maar heeft de Surinaamse overheid wel een keus om uit deze recessie te geraken? Het plegen van tal van andere, misschien wel onvoordelige leningen, is volgens deskundigen zeker geen oplossing om uit de huidige situatie te geraken. Nu reeds zijn er ernstige tekenen van sociale onrust die kan ontaarden in echte erupties. En daar zal de regering wel een antwoord op moeten vinden. Een ander aspect waar niet aan voorbij mag worden gegaan, heeft te maken met het signaal dat reeds is gegeven door het IMF, dat het de tweede tranche aan ons land heeft aangehouden, omdat de regering Bouterse de afgesproken maatregelen niet of niet tijdig uitvoert. De meeste financiële instanties wereldwijd kijken in de meeste gevallen naar wat het IMF over Suriname zegt en welke besluiten het fonds ten opzichte van Suriname heeft genomen. Als het fonds zijn hulp tot nader order staakt, omdat het desbetreffende land zich niet aan de afspraken (lees: akkoord) heeft gehouden, zullen andere financiële instanties ook niet geneigd zijn met Suriname in zee te gaan. Leningen aan ons land zullen dan ook niet of nauwelijks meer op gang komen. Als het IMF laat doorschemeren dat Surina-me als onbetrouwbaar kan worden neergezet, komen de andere leningen niet of zeer slecht op gang. De Surinaamse regering zal het dan steeds moeilijker krijgen om op de buitenlandse kapitaalmarkt aan geld te komen. De regering Bouter-se zit in de grootste problemen en kan de meest noodzakelijke uitgaven nog maar nauwelijks doen. Als ze niet spoedig in staat geraakt haar verdiencapaciteit te vermeerderen, loopt de zaak nog dit jaar muurvast en dan zullen de problemen voor haar alleen maar ernstiger worden.