“Wij zijn van een productief Suriname tot een bedelend Suriname gemaakt”, aldus Chan Santokhi, voorzitter van de VHP. Volgens hem is onze waarde als land, maar ook onze munteenheid, afgepakt door deze regering. Hij zegt dat de regering verschillende leningen afsluit, maar niet investeert in de productiesector. Integendeel worden deze leningen genomen om andere leningen en rentes af te lossen. Hij benadrukt dat de regering heel wat sectoren in ons land aan het vernietigen is. 2017 is voor Santokhi een jaar van onzekerheid, want alles wijst erop dat de regering niet in staat is om uit de crisis te geraken, die volgens hem ergere vormen aanneemt met als gevolg dat het volk eronder zal lijden. Santokhi zegt dat wij in het nieuwe jaar als samenleving moeten kijken hoe wij elkaar kunnen helpen. De VHP zal in het komende jaar trainingen verzorgen over ‘Family Farming’. Hiermee wil de VHP burgers leren hoe zij aan familielandbouw kunnen doen en wat voor rol dit kan spelen in de crisis. De VHP-voorzitter benadrukt dat er samen met lokale producenten gekeken moet worden welke kansen er zijn om de crisis te boven te komen. Hij verklaart dat er nog geen bundeling te merken is in de samenleving voor protesten. Santokhi geeft aan, dat er daarom gesprekken worden gevoerd met verschillende groepen. Hij benadrukt, dat de regering zichzelf niet kan verrijken ten koste van de bevolking en de rijkdommen van ons land.

Santokhi zegt dat de regering van het jaar niet in staat is geweest om de economische crisis te beheersen. Integendeel merkt hij op dat de regering heel wat lapmiddelen toepast om de crisis aan te pakken, zonder een structureel plan te hebben. Dit komt volgens Santokhi door een gebrek aan deskundigen en een kleine groep binnen de regering die beweert het land te kunnen regeren.  Volgens hem is er sprake van een economische stilstand. Zo zitten bedrijven in grote financiële problemen door de instabiele wisselkoers, waardoor er ook geen economische ontwikkeling komt. Niet alleen ondernemers, maar ook de burgers hebben het niet gemakkelijk. Santokhi merkt op, dat er haast geen koopkracht meer is te zien bij de bevolking en dat zij nauwelijks wat ademruimte overhoudt. Hij geeft aan, dat er een soort van machteloosheid heerst onder de bevolking, omdat zij opeens wordt geconfronteerd met maatregelen, die voor veel ongerief zorgen. Er heerst volgens Santokhi ook angst en onzekerheid onder de gemeenschap, omdat zij niet weet wanneer zij wederom worden verrast met onaangekondigde maatregelen. Santokhi ziet de crisis alleen maar toenemen door het wanbeleid dat gevoerd wordt door de regering. Hij verklaart dat de corruptie nog steeds op een geraffineerde wijze wordt voortgezet. Hij zegt dat er reçu’s worden uitbetaald voor werkzaamheden die nooit hebben plaatsgevonden.

-door Johannes Damodar Patak-