Afgelopen maandag hadden we die protestactie ‘Alles Plat’. De opkomst was niet zoals wij verwacht hadden, omdat er een heleboel factoren meegespeeld hebben. Zo waren bijvoorbeeld ambtenaren bang om hun werkplek te verlaten en heeft de president in het weekeinde een psychologische klap uitgedeeld door ambtenaren een loonsverhoging te beloven in 2017. Wedden dat een groot deel al verkocht was en alle plannen om eventueel te protesteren heeft laten varen. Men vergeet steeds dat de president meester is in het pakken van het volk en men blijft maar erin trappen. Maar goed, hier komen wij een andere keer op terug. Het is wel opvallend dat velen de regering naar huis willen sturen, maar geen grote vuist kunnen maken om dit te bereiken. Het Burger Collectief heeft het geprobeerd, maar de vakbeweging en het bedrijfsleven hebben zich op de vlakte gehouden. Ook de politieke partijen hebben het gelaten voor wat het is. Slechts hier en daar een adhesie betuiging en dat was dat. Partijen staan niet op één lijn en dit heeft te maken met de ontwikkelingen in de jaren ‘90. Er is nog een wond die niet goed genezen is en dit speelt tot op heden. De politiek en vakbeweging zitten niet op één lijn, maar ook het collectief heeft een andere zienswijze om actie te voeren. Wil je resultaat hebben, dan moet het zijn zoals in de periode van Wijdenbosch, toen alle groepen op één lijn zaten en de regering geen andere keus had dan vroegtijdig in te pakken. Wat nu gebeurt, is niet sterk genoeg. Velen zijn diep teleurgesteld, met name in de oppositie die alleen in DNA wil gillen hoe slecht de regering het doet. Het prominente deel van het bedrijfsleven is ook debet aan de situatie, omdat zij te maken heeft gehad met een enorm wanbeleid. De hele economische troep van deze regering heeft bedrijven en winkels over de kop doen gaan en nu er een moment is om samen op te trekken, kiest men liever ervoor om aan de kantlijn te blijven staan. Dit is wat Keerpunt bedoelde met niet alleen gillen op Facebook. Pak je bord of spandoek en loop mee en protesteer tegen het wanbeleid. Het is onbegrijpelijk dat groepen vinden dat het niet de tijd is om in actie te komen. Men heeft niet door dat de president een psychologisch overwicht heeft op de samenleving en dat steeds demonstreert. Elke keer wanneer er een mislukte actie gevoerd wordt, voelt de regering zich nog sterker dan ooit. En wie zegt dat de 26 zetels van de NDP en de 2 van BEP of HVB, niet kunnen capituleren. Wanneer het volk een immense druk gaat opvoeren, als iedereen bereid is het gevecht te voeren in plaats van aan de kantlijn blijven te staan, zal het resultaat niet uitblijven. Het is jammer, want deze mensen klagen hoe slecht de regering is, maar op het moment dat er actie gevoerd moet worden, is niemand bereid. Dan moet men ook niet klagen wanneer het slechter gaat in het land. Wij zitten in een situatie waarbij mensen hun baan kwijt zijn, niet kunnen eten, de criminaliteit toeneemt en de economie alsmaar slechter wordt en mensen en organisaties zien kans om niet mee te doen. Misschien willen zij die grani krijgen door het initiatief te nemen van de acties? Het gaat om het groter doel en niet om wie de zaak geïnitieerd heeft. Op zo een manier kunnen wij maar onze mond houden en het wanbeleid van de regering accepteren. Het is jammer te moeten zien hoe verdeeld onze samenleving is door zelf op het moment van strijd voeren geen steun te verlenen. Van deze plaats uit waardering voor alle moedige mensen en groepen die geprobeerd hebben op hun eigen manier hun misnoegen te uiten. Straks, tijdens de begrotingsbehandeling, zullen er groepen zijn die weer het hoogste woord willen voeren, maar wanneer het dan erop aankomt die grotere vuist niet willen maken. Met dit beleid verder gaan is absoluut geen optie.