We hebben bij de aanhef van dit artikel opzettelijk een vraagteken geplaatst, omdat er toch veel mensen zich afvragen, of we nu werkelijk afstevenen op situaties die in een bananen republiek opgeld doen. Recentelijk hebben wij van de Verenigde Staten van Amerika wederom toestemming gekregen met onze national carrier, de SLM, regelrecht op de VS te vliegen. De SLM biedt dan ook gretig in haar advertenties tickets aan voor vluchten Paramaribo –Miami vice versa. Dus geen verplichte landingen meer op Aruba om daar door de Amerikaanse immigratie te gaan en dus zijn ook geen andere tussenlandingen meer echt noodzakelijk. Wel is het zo dat de SLM nog wel zal vliegen op andere bestemmingen alvorens richting de VS te vliegen. Jaren achtereen mochten we niet naar de VS vliegen en daarna werd er wel een opening voor de SLM gemaakt om via een tussenstop op Aruba, Miami aan te doen. Gelukkig mogen we nu rechtstreeks vliegen. De Amerikanen wilden de SLM jarenlang niet toelaten, omdat ons hele luchtvaartgebeuren en de veiligheid op Zanderij, niet aan hun vereisten voldeden. Verschillende Noord-Amerikaanse luchtvaartinstanties hadden hier poolshoogte genomen en waren van mening dat de Surinaamse luchtvaart het niet verdiende, om als volwaardige partner in het Amerikaanse luchtverkeer te mogen participeren. Tijdens de regering van het Nieuw Front werden dan ook alle zeilen bijgezet om de Amerikaanse bezwaren te evalueren en dusdanige aanpassingen c.q. verbeteringen aan te brengen, zodat het vliegen naar de VS weer mogelijk zou worden. En de inspanningen hebben dan ook tegen het einde van de regeertermijn van Venetiaan III vruchten afgeworpen; de SLM mocht weer op Miami vliegen. Maar wie had gedacht dat alles binnen onze luchtvaart en de veiligheid voor langere tijd vlekkeloos zou blijven, heeft het bij het verkeerde eind. Al tijden rommelt het bij de luchtverkeersleiders die onderbemand zijn en verbetering van hun werkomstandigheden wensen. De regering talmt al tijden en het zal ons niet verbazen, indien er daar ook een werkneerlegging in de pijplijn ligt. En aangezien we weten dat de Surinaamse regering met grote financiële tekorten zit en steevast er een handje van heeft de verkeerde prioriteiten te stellen, verbaasde het ons ook niet dat er problemen zijn gerezen bij de Brandweer op de Johan Adolf Pengel Luchthaven. Problemen, zo ernstig van aard dat er op een gegeven moment zelfs sprake was van een onveilige toestand en grote passagiersvliegtuigen met honderden inzittenden, niet op een vereiste wijze konden worden afgehandeld. Het veiligheidsniveau zou op een gegeven moment zelfs noodgedwongen teruggebracht zijn van categorie 9 naar 7, hetgeen betekent dat vliegtuigen van het type boeing 747 -400 en de airbus A340 van de SLM niet op een veilige manier op Zanderij, zouden mogen landen. Het gaat namelijk om internationaal geldende veiligheidsvoorschriften waar ook onze luchtvaartautoriteiten niet omheen kunnen. Beide laatstgenoemde toestellen onderhouden namelijk de Mid-Atlantische route tussen Paramaribo en Amsterdam vice versa voor respectievelijk de KLM-Air France en de SLM. Op geen enkele wijze mogen de Surinaamse luchtvaartautoriteiten schouderophalend voorbij gaan aan een situatie, waarbij men noodgedwongen moest gaan van categorie 9 naar 7. We hebben al meer dan genoeg ellende meegemaakt met het neerstorten van een SLM DC 8 in 1989. Nog belachelijker is de melding dat men bij de verlaging van de brandbeveiliging op Zanderij, een beroep heeft willen doen op blusmaterieel dat verreweg inferieur is aan het vereiste en noodzakelijke materieel dat op Zanderij te allen tijde operationeel dient te zijn. Een brandweerwagen op Zanderij is een kolos vergeleken bij de wagens die wij bij huisbranden inzetten. Ook het materiaal waarmede geblust wordt, is anders (foam en poeder) van samenstelling, dus was het materieel dat als doekje voor het bloeden werd ingezet, totaal ongeschikt om bij een vliegtuigbrand snel en adequaat te kunnen optreden. Een nieuwe bluswagen die de zaak wederom en voor langere tijd op goed niveau (9) kan houden, kost dan wel 800.000 dollar, maar daar is geen geld voor. Voor drie kustwachtboten kon deze regering wel de nodige middelen binnen de kortste keren vrijmaken en voor Carifesta ook eventjes 35 miljoen SRD, omgerekend op een koers van SRD 3.35,- voor een dollar is dat eventjes ruim 10 miljoen dollar. Waar praten we eigenlijk nog over als we het over uitgaven hebben bestemd voor broodnodige voorzieningen die noodzakelijk zijn om indien nodig honderden levens te kunnen redden? Maar ja, verkeerde bestedingen en verspillingen van belastingpenningen van dit volk, daar is deze regering kampioen in. Laten we hopen dat ze ten spoedigste middelen ter beschikking stelt om alle vliegtuigen te Zanderij volgens de gestelde normen te kunnen laten landen, want doen we dat niet, dan zijn we zeker op weg naar hetgeen kenmerkend is voor een ware bananen republiek.