Als er een ding is waar Surinamers goed in zijn, is ophef maken over onderwerpen die irrelevant zijn. De afgelopen week was er weer een voorbeeld, waarbij er een lijst van 10 mooie Surinaamse vrouwen werd gepubliceerd op social media. De samensteller van deze lijst gaf uitdrukkelijk aan, dat het om haar eigen mening ging, maar zo bekrompen als men vaak is, reageerden heel veel mensen negatief en beledigend tegen de schrijver en de vermelde da-mes. Wat de zaak het erger maakte, was dat mensen met hun eigen lijst kwamen en bekladden vervolgens andere dames, die absoluut niet bij het geheel wilden horen. Zoveel ophef en aantijgingen voor iets dat simpelweg maar een mening was. Wat ik jammer vind, is dat men zo onverbiddelijk en fel reageert op dit soort pietluttigheden, maar het feit dat er veel ergere dingen gebeuren in de wereld, of in eigen land, niet bespreekt. Beseft men wel wat thans echt belangrijk is? Of is men zo zelfzuchtig en onwetend dat men zich focust op nonsens i.p.v. de realiteit en de gevolgen van de misère waarin wij thans verkeren?

ONWETENDHEID

De Srananman klaagt eerder via zijn computer over de precaire situatie, maar is bevreesd daadwerkelijk ac-tie te ondernemen. Dan heb je een andere groep die je dagelijks probeert te overtuigen dat het land in grote problemen verkeert, maar zij ziet of begrijpt helaas maar weinig wat er daadwerkelijk speelt. Begrijpt men de boodschap niet wanneer de media uitvoerig de huidige situatie toelichten? Deze on-onwetendheid heeft vaak heel veel te maken met het ontwikkelingsniveau dat wij voor een groot deel ontberen binnen ons onderwijssysteem. De jeugd wordt dom gehouden, krijgt geen kans om haar talenten te ontwikkelen, en wordt wel volgestampt met een hoop ballast aan informatie en aantekeningen, die overbodig zijn in deze moderne tijd. Jongeren lezen steeds minder, dat maakt dat zij ook niet goed op de hoogte zijn van de politieke en economische ontwikkelingen. Jongeren willen tegenwoordig ook niet bemoeien met de politiek, maar wat zij niet beseffen, is dat de politiek invloed heeft op hun leven en verdere toekomst. Jongeren moeten zich realiseren dat leiders bepalen hoe een land wordt bestuurd en dat groei ontstaat vanwege goed geleverd beleid. Wanneer er geen ontwikkeling tot stand wordt gebracht, zal er ook geen werkgelegenheid ontstaan voor de jeugd. Als leiders niet investeren in hun volk, geen goede opleidingen aanbieden, geen studiemogelijkheden/financieringen of begeleiding voor jongeren realiseren, dan kan je je voorstellen dat deze jongeren geen eerlijke kansen krijgen voor de toekomst.

ONDERNEMERS

Het is inmiddels zover! Ondernemers geven het op, want de koopkracht is met name sterk afgenomen, de kosten van een onderneming zijn hoger dan de inkomsten. Ongeveer 150 bedrijven hebben thans de deuren gesloten. Dat betekent op zijn minst 150 werkplekken minder voor werkers in dit land. Hoe moet je overleven in een land waar een regering haar wanbeleid zelf niet onder ogen wenst te zien? Hoe moet je uiteindelijk vooruitkomen in dit land? Oppositieleider, volksvertegenwoordiger en voorzitter van de Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP), Chandrikapersad Santokhi heeft afgelopen weekend zaken duidelijk uitgelegd tijdens zijn toespraak op een VHP-structurenvergadering ter evaluatie van de zes jaar regering Bouterse.
Santokhi: “En waar staan we nu”, aldus Santokhi, om vervolgens zijn gehoor te confronteren met de volgende tegenstellingen: Van het 17de rijkste land tot 1 van de armste landen in de regio; 3 miljard US-dollar extra in-komsten verdampt; 1,2 miljard US-dollar opgemaakt; internationale reserve bijna leeg; staatskas is leeg; het land wordt gedraaid op leningen, waarvan niet duidelijk is hoe die afgelost zullen worden; een ding is duidelijk, u zult het moeten af-lossen; inflatie 64 procent 3 na hoogste in de regio; koers US-dollar ten opzichte van SRD 7,50; Suriname is een machtsstaat aan het worden; de rechterlijke macht wordt ondermijnd; geen veilig land meer; op alle internationale beoordelingslijsten zijn wij gedaald; de regering maakt van dit land een schurkenstaat. Met goed en integer bestuur en goede inzet van voldoende middelen, zou iedereen nu een huis hebben. Iedereen zou werk hebben en er zou geen armoede zijn. Maar men heeft ons bestolen, wij zijn geworden tot een van de corruptste landen in de regio. De koopkracht van de burgers is gedaald; salaris heeft geen waarde meer; pensioen en AOV, kinderbijslag verdampt; werkloosheid is toegenomen, sociale problemen nemen toe; importeurs kunnen moeilijk importeren; angst en onveilig gevoel, broodvrees; rancune; intimidatie; geen goede gezondheidszorg; medicijnschaarste; studiekosten onbetaalbaar; De regering heeft u arm gemaakt; u komt aan spaargeld en reserves; woningen onbetaalbaar, leningen moeilijk terug te betalen; de regering maakt van u een bedelaar.” Santokhi zegt dat het Kabinet Bouterse niet zomaar aan de macht is gekomen, maar dat de huidige beleidsmakers, althans de regering, zich bedient van leugens en bedrog: “Deze regering is kampioen in manipulatie, bedrog en leugens; met manipulatie, bedrog, valse beloften en leugens naar het kiezersvolk toe, heeft men het kiezersvolk beïnvloed. Met een populistisch beleid, gericht op de korte termijn, is het volk blij gemaakt.”aldus Santokhi.

‘DREY AI’

De lang verwachte en onaangename afkondiging van de overheidsmaatregelen zijn sinds vorige week bekend, en die zullen er nog meer voor zorgdragen dat het leven voor onze landgenoten alleen maar duurder en ondragelijker wordt. Op zeer verrassende en onaangename wijze werden mediahuizen geïnformeerd d.m.v. een filmpje, dat moest toelichten waarop de overheidsverhogende maatregelen thans zijn gebaseerd. De Raad van Ministers gaf in dit filmpje een uitvoerige uiteenzetting over bezuiniging en nog zuiniger leven, zodat “wij” uit deze crisis kunnen komen. Met drey ai keken zij (lees leden van de RvM) in de camera en gaven aan hoe ons land in een dusdanig economisch dal is beland. Overuren, de douanekoers, benzineprijzen en nog meer bezuinigingsmaatregelen werden de gemeenschap voorgehouden en zijn erop gericht het volk verder uit te persen. Niet een minister is hierbij bereid een deel van zijn/ haar vorstelijk salaris in te leveren in het belang van het sneller beëindigen van deze diepgaande crisis. Zo merk je weer dat eigen engbelang een de voornaamste rol speelt bij deze regeerders; eigen zakken vullen en het volk wordt verder de afgrond ingeduwd.

R.S.B.