Vanaf 2010 heeft de regering Bouterse een desastreus beleid gevoerd. De financiële kant van het verhaal weet u intussen al heel goed. Wij zijn in een diepe crisis beland en daarboven op wil de president ons nog doen geloven dat er een staatsrechtelijke crisis aan de gang is. Nogmaals, geen enkele constitutie is in gevaar, maar het is eerder het belang van het staatshoofd en enkele vrienden dat gevaar loopt. De goed gevulde spaarpot die wij hadden, is als sneeuw voor de zon verdwenen en men wil ons doen geloven, dat dat komt door de dalende internationale prijzen voor goud en aardolie. Wij zitten nu in een situatie waarbij we met geleend geld onze economie weer moeten opbouwen. Geleend geld dat met rente terugbetaald moet worden, terwijl niks erop wijst dat de productie wordt aangepakt en dat investeringen gestimuleerd zullen worden. Integendeel blijven wij leunen tegen goud en aardolie waarvan de prijzen sterk fluctueren en nu wordt er ook nog gepraat over cassave en cacao, alsof wij echt met die producten een grote inhaalslag kunnen maken. In vorige edities hebben wij al erop gewezen, dat het leven met de dag ondraaglijker wordt. De zwaksten in onze samenleving, de alleenstaande moeders, de onderstand genietenden, betalen als eerste het gelag, maar ook de rest gaat volgen. Het komende schooljaar is het niet zeker dat ouders hun kind(eren) naar school zullen sturen. De ouderbijdrage is weer ingevoerd en komt mogelijk op SRD 250 per kind. De prijs van uniformhemden is verdubbeld. Wat ook komt bijkijken, is vermoedelijk het aanpassen van de bustarieven. In september volgt hoogstwaarschijnlijk een extra verhoging op stroom en water en de nieuwe belastingmaatregelen staan ook om de hoek. Vergeet niet dat de nieuwe brandstofprijzen op de loer liggen. Alle prijzen, in het bijzonder voor schoolspullen, zijn ook mooi de lucht ingegaan waarbij je je afvraagt hoe mensen nog in staat zullen zijn om hun kinderen op een fatsoenlijke wijze naar school te sturen. De situatie leidt volgens informatie ook tot veel ongenoegen binnen de coalitiepartijen. Van DOE is bekend dat delen van de structuren het zinkend schip willen verlaten, terwijl anderen nog even willen wachten om de partij intern eerst te versterken alvorens een besluit te nemen. Binnen de NDP zijn er al vele boze gezichten en stemmen. Prominenten klagen steen en been dat de koersontwikkeling bijvoorbeeld het land letterlijk naar de afgrond brengt. De president had beloofd de koers omlaag te brengen, maar dat is ook na een tranche van het IMF nog niet gelukt. Velen binnen de coalitie hadden gedacht dat met een simpele overmaking van het IMF de koers in bedwang zou worden gehouden. Daar is niks van terechtgekomen. Omdat de economie vreselijk verslechtert, is men snel gekomen met een waarbij zogenaamd sprake is van een constitutionele crisis. Wie de mogelijkheid heeft, zal ongetwijfeld dit land verlaten om toch elders een beter bestaan te zoeken. Met deze paarse jongens is het tot drie keer bewezen dat ze er niets van kunnen bakken, dus geloven dat het goed komt met deze regeerders is een fata morgana.