De crisis die thans in Suriname heerst, heeft veel ernstiger gevolgen voor de samenleving dan die bijvoorbeeld uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. In de jaren tachtig was er ook een gebrek aan vreemde valuta, maar dat was op de een of andere manier niet zo nijpend, omdat er toch nog inkomsten waren uit verschillende sectoren en dan in het bijzonder uit de bauxietsector. Nog tot 1986 was Suriname een aluminiumexporteur en kon ons land rekenen op de valuta-inkomsten afkomstig van de multinationale ondernemingen Suralco en Billiton. Staatsolie stond toen nog in de kinderschoenen, maar bracht toch wel wat geld op voor de Staat. Voorts hadden we ook nog de Bruynzeel Suriname Maatschappij die zich toen nog wel goed kon bedruipen . Ook in de hout- en rijstsector werd er nog behoorlijk wat verdiend. De deviezentekorten waren derhalve minder nijpend. Wel sloeg de inflatie toe, omdat men al gauw ertoe overging het overheidstekort inflatoir te financieren. Er ontstonden behoorlijke tekorten aan allerhande goederen, maar de koopkracht van de bevolking werd niet zo vernietigd zoals dat thans in rap tempo geschiedt. Bedrijven waren door omzetverlies zoals nu plaats heeft, ook niet genoodzaakt om op grote schaal het personeel de wacht aan te zeggen. De overheid betaalde haar rekeningen wel, al was het met gedevalueerde munt. De Surinaamse gulden daalde toen ook in waarde, want er werd à la dol geld gedrukt, maar het zware ongerief was toch een stuk minder dan nu plaatsvindt. Thans weet men precies hoe de vork in de steel zit en is het duidelijk dat de dekking van de SRD reeds zwaar is aangetast, omdat men in de monetaire reserve is gaan graaien. Het verschil met de jaren tachtig van de vorige eeuw is, dat wij als land niet langer kunnen rekenen op de inkomsten uit de bauxietsector. Billiton stapte al op in 2009 en de Suralco enkele maanden geleden. Dus wat blijft er nog over aan deviezenverdienende bedrijven. De belangrijkste zijn Staatsolie en Iamgold op dit moment. Op Staatsolie rust een enorme schuld van honderden miljoenen dollars, gestopt in de bouw van een raffinaderij, en van Iamgold zijn de imkomsten ruim onvoldoende om de economie op een gezonde wijze draaiende te houden. Ook is de prijs voor een barrel ruwe olie op de internationale markt gedaald tot ver onder de 50 dollar en ook de goudprijs is ten opzichte van enkele jaren geleden zwaar gekelderd. Uit de houtsector komt er niet voldoende binnen om aan de vraag naar vreemde valuta te kunnen voldoen. Suriname heeft dus een groot probleem en de vooruitzichten zijn zeer duister. Een land dat niet voldoende deviezen kan genereren om de economie op een gezonde wijze draaiende te houden, verkeert in zwaar weer. We verkeren dus thans in zwaarder weer in vergelijking met de jaren tachtig van de vorige eeuw. Met stunt- en vliegwerk en door het plegen van nog meer leningen, tracht de regering Bouterse te overleven en te voorkomen dat ze geconfronteerd wordt met sociale onrust. Of het haar zal lukken de rust erin te houden, blijft een open vraag. Wat wel als een paal boven water staat, is dat de onrust en onvrede met de dag toenemen en velen het gevoel hebben tot de bedelstaf gereduceerd te zullen worden door een regering die een totaal verkeerd beleid heeft gevoerd en dat nog steeds onverdroten voortzet.