Dat de financiële situatie in het land nijpend is, weten wij allemaal, maar crisis of problemen kan je voorkomen als je vooraf een wijs beleid voert. Je kunt daardoor zoveel ellende besparen als je zaken goed uitzet en zeker als bedrijf geen buitensporige uitgaven pleegt. Hoe je het ook draait of keert, buitensporige uitgaven zijn veelal de nekslag voor ondernemingen en overheden. Van de week kregen wij een bericht te lezen van Staatsolie. De directie van Staatsolie Maatschappij Suriname N.V. zal de vakantiegelden die zijn opgebouwd over 2015, uitbetalen in juni 2016. Aanvragen voor eerdere uitbetaling zullen niet worden gehonoreerd. Ook extra vakantietoelagen en jubileumuitkeringen over 2016 zullen in de tweede helft van dit jaar worden uitbetaald.

Het bedrijf gaat verder met zijn maatregelen en zal als de Algemene Vergadering van Aandeelhouders een winstdeling over 2015 goedkeurt, deze uitbetalen in december 2016. Weer andere kwartaaluitkeringen zullen in januari 2017 worden uitbetaald.

In een bekendmaking heeft waarnemend Staatsolie-directeur Wim Dwarkasingh, het personeel meegedeeld dat de huidige cashpositie van het bedrijf noodzaakt tot verdergaande maatregelen. Precies hierover hebben wij vaker de noodklok geluid. Als Surinamers zijn wij trots op onze olieonderneming en wij hopen natuurlijk dat wij nog jaren een goed draaiend bedrijf in ons midden zullen hebben, maar de buitensporige uitgaven zijn al een poos gaande en dit gaat zich een dagje wreken. Het begint allemaal bij de abnormaal hoge salarissen binnen dit bedrijf. Wij gunnen iedereen een goed loon, maar ook dat heeft zijn grenzen. Het is zelfs zo dat mensen die niet in de directie zitten, al veel meer dan een minister verdienen. Andere hoofden of personen met om het even wat hoge positie dan ook, geven aan dat men ook al vele malen maar verdient dan bijvoorbeeld een departementsdirecteur of onderdirecteur. De directeur alleen verdient meer dan de vicepresident en president bijeen, bij wijze van spreken. Dit is de realiteit en niemand kan dit ontkennen. Dan krijg je ook nog situaties waarbij sommigen ook nog bijna elke maand een bonus of wat voor winstdeling dan ook ontvangen. Tel dit allemaal op waarbij je productie ook nog niet opgevoerd kan worden en je hebt een groot probleem. Er heeft ook verspilling plaatsgevonden. In de wandelgangen hoor je dat de nieuwe raffinaderij niet conform de vraag en behoefte van ons land is gebouwd. Zo is men niet in staat straks de behoefte van de lokale markt als het gaat om omgelode benzine te dekken. Hoe kan je dan bijkans 1 miljard dollar er tegenaan gooien om nu al te vernemen dat men niet kan voldoen aan de vraag. En niet alleen bij Staatsolie heb je dit soort situaties. Ook bij andere parastatale instellingen, zij het in mindere mate, verdient de directie salarissen waarvan je je afvraagt hoe dat mogelijk is. Wij geven dit voorbeeld altijd: een directeur van een ministerie verdient, afhankelijk van het aantal dienstjaren, SRD 9.000. Daarop komt ook nog 10% representatie. Een directeur van een parastataal ontvangt minimaal SRD 25.000 en heeft elke maand bijkans een bonus, vakantiegeld, winstdeling en weten wij allemaal niet meer hoe die toelagen heten. Wij gaan verder; de directeuren van de parastatalen toucheren ook al meer dan een minister. Wij gaan u niet verder vermoeien, maar wilden slechts aangeven dat er een ernstige scheefgroei is in de lonen die er verkregen worden. Wettelijk moet dit ook geregeld worden om ook de bedrijven te beschermen voor vroegtijdige ondergang. En wanneer zulke ondernemingen in problemen komen, hoor je mensen al gauw zeggen: `is een internationale crisis’. De dooddoener van de afgelopen maanden. Wij zijn benieuwd hoe dit verder afloopt.