Wie gedacht had dat de actiegroep ‘Wij zijn moe’ met het onderbreken van de serie protesten op het Onafhankelijkheidsplein, de handdoek in de ring heeft gegooid, vergist zich. Actieleider Curtis Hofwijks is even strijdvaardig als toen hij vorig jaar besloot de regering te confronteren met haar wanbeleid, een eenmansprotest begon en daarna een actiegroep oprichtte. Hij heeft dit weekeind in een open brief aan de Surinaamse gemeenschap aangekondigd om het komend weekeinde weer manifest te zijn op het plein. Hij heeft een publieke oproep gedaan aan al zijn sympathisanten en iedereen die moe is van de situatie in het land, ongeacht zijn politieke kleur, mee te doen. Betogers verzamelen op vrijdag 15 januari om 17:00 uur op het Onafhankelijkheids-plein, de volgende ochtend (zaterdag) laten zij zich al vanaf 09:00 uur opnieuw met spandoeken en protestborden zien te Spanhoek.

Open brief aan de Surinaamse gemeenschap

Geachte landgenoten,

Allereerst wens ik u allen een Gezegend Nieuwjaar. Een jaar waarin wij met liefde en respect voor elkaar het land in eenheid uit de moeilijke situatie waarin het nu zit, willen halen.

Het klinkt misschien vreemd, maar zonder meer hard werken zal ons niet helpen. Harder werken dan velen van ons reeds doen, zal ons alleen maar nog meer ellende opleveren. Wij zullen onze gezondheid moeten offeren en onze kinderen zullen niet de nodige aandacht krijgen die zij verdienen. Immers waarom kent de wet een 40-urige werkweek? Omdat er ook rekening gehouden werd met de kwaliteit van het leven. En terecht, het leven bestaat uit veel meer dan werken.

Ter illustratie: als je bezig bent een boom om te hakken met een botte bijl, moet je niet harder gaan hakken. Je moet het werk onderbreken, een vijl of een slijpsteen pakken, vervolgens de bijl aanscherpen en dan het werk hervatten. Harder werken is niet altijd het antwoord. Vooral niet als je de verkeerde richting opgaat. Je werkt je dan kapot om op de verkeerde bestemming te belanden.

De omstandigheden van onze economie zijn niet gunstig, onze bijl is bot. De tijd is aangebroken om een vijl of slijpsteen te pakken en dat kunnen wij doen door te reflecteren op wat wij als land verkeerd doen. Het heeft geen zin om te ontkennen of elkaar te bevechten of te proberen zaken te politiseren. Terecht zegt de president dat het land geen chaos kan verdragen. Wij moeten nuchter en eerlijk zijn naar elkaar toe, als wij op korte termijn een oplossing voor deze situatie willen. Ik geloof net als de president, dat wij met vereende krachten in staat zullen zijn om elk probleem het hoofd te bieden. Echter ben ik geen fan van mooie woorden, daden spreken mij meer aan.

Het is daarom dat ik, Curtis Hofwijks, op 19 november 2015 heb besloten om in protest te gaan. De aanleiding hiervoor was dat onze Nationale Assemblee onvoldoende controle uitoefent op de regering en met name de oppositie. Van de coalitie mag verwacht worden dat zij het beleid zal ondersteunen, echter is het ook hun verantwoordelijkheid om hun stem te laten horen in zaken die niet door de beugel kunnen. Daarvoor worden alle 51 assembleeleden royaal vergoed. Zij moeten hun werk doen. Niets minder. Ik stoor mij daarom mateloos aan hun ‘constructieve’ houding. Het lijkt wel slijmen. Het protest heeft niet het initieel beoogt resultaat bereikt, nl. het zwart maken van het Onafhankelijkheidsplein, maar dat betekent niet dat het protest geen succes mag worden genoemd. Heden is de strategie gewijzigd en zullen wij niet zoals voorheen elke dag op de locaties te zien zijn. Social media wordt ingezet om de bewustwording op gang te brengen en om discussies te stimuleren. Moge het doel van de discussies niet zijn om gelijk te krijgen. Moge we ons openstellen en elkaars mening respecteren en respectvol blijven, ook als wij het oneens zijn. Niemand weet alles, we kunnen veel van elkaar leren, maar dan moet je wel openstaan. Een discussie is pas zinvol als die heeft mogen bijdragen aan jou meningsvorming. Bijvoorbeeld: ‘’Hé.. ik heb nooit zo ernaar gekeken, maar hij heeft een punt’. Onze strategie heeft een vloeibaar karakter en is te vergelijken met een zeilschip op volle zee. Afhankelijk van de ‘weersomstandigheden; zullen wij onze zeilen bijzetten of strijken. Wij hebben een afwachtende houding, maar zijn niet van plan om ons protest te laten politiseren of de leiding uit handen te geven. Op basis daarvan hebben wij gemeend om alvast op 15 januari 2016 in de middag wederom te verzamelen op het Onafhankelijkheidsplein(17:00 uur) en op 16 januari 2016 in de ochtend uren in de binnenstad.(spanhoek 9:00 uur). Wij roepen een ieder op die moe is van deze situatie en er iets aan wil doen, ongeacht zijn politieke voorkeur, sociale status, geloofsovertuiging, ras en wat ons nog meer scheidt. Wij zijn immers allen Surinamers of verbonden met Suriname. Wij hebben één vlag, één volkslied en wij zijn één volk.

Aan de media:

Help ons om zoveel als mogelijk het nieuws te verspreiden. Wij hebben geen sponsors en zijn afhankelijk van goodwill. Wij willen immers niet gebruikt worden, zoals dat gebeurt met politieke partijen die zich voor de verkiezingen hebben laten sponsoren door kwaadwilligen. Verder roepen wij alle media bedrijven op om hun verantwoordelijkheid te dragen, vooral zij die op dit moment niet ‘onafhankelijk’ zijn. Wij vragen niet om een anti-regeringspropoganda. Wij vragen slechts dat u de feiten presenteert. Wij vragen dat u het nieuws gaat opzoeken, het verifieërt en het publiceert. Wij vragen dat u de straat op gaat en met de burgers spreekt en de meningen publiceert. Als journalist heb jij ook rechten. Laat niemand jouw rechten afpakken of vertrappen. Publiceer wat jij wil en als dat niet kan en het de gemeenschap toch moet bereiken, maak gebruik van social media. Alvast hartelijk dank voor jullie bijdrage.

Aan de gemeenschap:

De media is ontzettend belangrijk, vooral de onafhankelijke media. Om te voorkomen dat wij geprefabriceerd nieuws voorgeschoteld krijgen, is het dus de taak om de media te ondersteunen. Dat kan middels sponsoring. Wij weten dat het moeilijke economische tijden zijn, maar als onderneming verdien je ook uit de gemeenschap, dus geef ook wat terug. Immers zit er ook voor u een stukje reclame aan gekoppeld. Zo weet de gemeenschap ook welke ondernemingen terug geven en dus op hun ondersteuning in deze moeilijke tijd mogen rekenen.

Aan de vakbeweging:

Het is nooit te vroeg voor de strijd. Strijd hoeft niet te betekenen staken. Je kan ook krachtig protesteren zonder het werk neer te leggen. Waar zijn alle grote vakbondsleiders gebleven? Hoelang zullen wij wachten? Wachten wij op een wonder? Er zijn voorbeelden genoeg van vakbondsleiders die zodanig verweven zijn in enge belangen dat het onwaarschijnlijk lijkt dat zij vroeg of laat zullen opkomen voor de werkende klasse. Bij deze roepen wij alle vakbondsleiders op in het byzonder zij die eerlijk en oprecht hun taak vervullen. Laat weten dat het niet goed gaat met de werkende klasse. De grote bonzen en de mensen met meerdere functies weten niet hoe zwaar het is. Hoeveel banen moeten ouders nog aannemen? Hoe staat het met de kwaliteit van het leven? Moeten wij hosselen en strugglen om te overleven? Wij rekenen ook op u.

Aan de gebedshuizen:

Suriname kent heel wat religiën. Zonder deze groep zouden waarden en normen reeds eerder een dieptepunt hebben bereikt. Wij zijn dankbaar voor het werk dat zij tot op heden hebben verzet en danken hun alvast voor de bijdrage die zij zullen blijven leveren. In alle religiën wordt onrecht afgewezen. Waarom accepteert de gemeenschap dan alle onrecht dat haar wordt aangedaan. Bidden, vasten, mediteren, positief denken en al hetgeen in dit kader past zijn uitermate belangrijk. Dit is het geestelijkdeel van het werk. Daarna moet er nog fysiek werk verzet worden. Wij doen het geestelijk werk om te weten of een bepaalde keuze juist is of om inspiratie of om verschoning en om nog heel wat redenen. Maar wij moeten dan handelen om de keuze te maken, of de inspiratie te gebruiken of om de verschoning in stand te houden. Laat het niet blijven bij het geestelijk werk. Kom op tegen het onrecht. Dat kan geheel met liefde, in rust en vreedzaam.

Aan de scholen:

De huidige generatie heeft geen extreme armoede gekend en dat is positief. Wij moeten niet denken dat wij met een niet-kritische houding ver zullen komen. Hebben de schoolgaanden die straks moeten afstuderen genoeg stageplekken? Zijn er genoeg banen beschikbaar? Is onderwijs ondergeschikt aan feestvieren? Welke reden rechtvaardigt het gebrek op adequaat onderwijs? Armoede is geen vloek en nog minder slechts een extreme omstandigheid. Armoede is van alle tijden. Ook in de toekomst zal er armoede zijn. Armoede is niet slechts het ontbreken van eten, drinken en een onderdak. Wij kunnen armoede beheersen door eerlijke kansen te creëren voor iedereen waardoor zij die willen en zich inzetten, zichzelf uit de armoedige situatie kunnen werken. Wij moeten niet op de overheid wachten, of denken aan de politiek, of azen op een baan bij de overheid. Wij moeten vragen naar eerlijke kansen. Iedereen heeft recht op een eerlijke kans. Wij zijn nog creatief en wij moeten onze creativiteit koesteren. Wees gedreven, zet je in, wees leergierig, stel doelen, ga positieve uitdagingen aan, heb geloof en vertrouwen in jezelf. Alles is mogelijk, geloof in je eigen potentie. Wees kritisch ga op onderzoek uit en laat je niet voorliegen. Ook de docent weet niet alles.

Aan de ondernemers:

Als jij mensen in dienst heb, wees mild. Wij weten dat de tijden hard zijn en het is heel makkelijk om het af te wentelen op de arbeiders. Immers, kapitalisme is genadeloos. Kijk eerst waar je kan bezuinigen, kijk hoe je samen met je arbeiders andere oplossingen kan bedenken om de uitgaven te beperken en de inkomsten te verhogen alvorens over te gaan tot afvloeiing of sluiting. Geef je mensen de waardering die zij verdienen, ook in minder goede tijden. Ook aan u de oproep om ons te ondersteunen. Het is immers de middenklasse welke aan het verarmen is. De motor van de economie is straks te klein om het groeiende aantal werklozen en sociaal zwakkeren te dragen. Alsook om op te draaien voor de hoge salarissen van topambtenaren. Aan u met een economisch achtergrond is het niet moeilijk om te raden wat dat betekent. Juist ja, een negatieve spiraal.

Aan de werkende klasse:

Wees ijverig. De mentaliteit van de gemiddelde medewerker is niet wat het wezen moet. Hoe vaak melden mensen zich ziek, terwijl zij niet ziek zijn? Hoe vaak doen wij niet het werk waarvoor wij betaald worden? Waarom een zeven even mentaliteit? Waarom de uitspraak ‘pe me wroko, na drape mi njang’? Help jij ook om de onderneming of instantie waar jij werkt kapot te maken? Waarom plassen in het water dat je moet drinken? Je werkt niet voor je baas. Je werkt voor jezelf en voor je gezin. Je werkt voor een salaris. Als de ‘baas’ niet genoeg geld verdient, omdat jij je onvoldoende inzet of omdat jij ontevreden bent of om enige reden welke aan jou te wijten is, dan zal hij niet langer in staat zijn het salaris te betalen. En dan volgt afvloeing of in het ergste geval sluiting. Help meedenken, kom met alternatieven, lever jou bijdrage voorbij het fysieke.

Aan alle politieke partijen:

Wij hebben vanaf het begin aangegeven dat wij geen politiek willen bedrijven met onze actie en dat blijft ongewijzigd. Wij hebben niet als doel om een politieke partij op te zetten, dus zie in ons geen concurrent. Wij zij slechts bezorgde burgers die willen dat de situatie verbetert voordat het te laat is. Bij deze roepen wij ook jullie op om de leden op te roepen om zich aan te sluiten bij het protest. Het zijn immers ook Surinamers en het is ook hun belang. Wij nodigen iedereen die zich wenst aan te sluiten om daar te komen als Surinamer of als persoon die zich verbonden voelt met Suriname. U mag erop rekenen dat u erop afgerekend zult worden indien uw achterban zich realiseert dat u een rechtvaardige strijd voor lotsverbetering van alle Surinamers niet ondersteunt.

Aan de gewapende machten:

Veilgheid is een taak van ons allen. Het is belangrijk dat de gewapende machten betere voorzieningen verdienen. Hebben militairen ooit de beloofde detacheringstoelage ontvangen? Was het doel niet om de stemmen te winnen? Waarom vinden wij het vreemd dat onder andere politieagenten steekpenningen aannemen of zelfs ergere vormen van misdaad begaan? Zal je iemand die voor de veiligheid moet zorgen, bewapenen en een hongerloon geven? Waarom zoveel smokkel in de gevangenissen? Hoe hoog zijn de lonen van de gevangenbewaarders? Corruptie bij de Douane? Zijn de lonen redelijk? Wij vragen u allen om ook als veiligheidsman of -vrouw het protest te on-dersteunen. Wij rekenen erop dat u ons helpt de orde te handhaven. Wij willen van een vreedzaam protest geen slagveld maken. Wij zullen niet toestaan dat er met stenen wordt gegooid of dat winkels worden geplunderd. Wij zullen kwaadwilligen zelf overleveren aan de veiligheidsdiensten. Alvast bedankt. Wij doen het ook voor u.

Aan de ngo’s:

Ook uw bijdrage is niet te onderschatten. Alle bonafide maatschappelijke groeperingen, ongeacht hun doel, hebben als streven het bevorderen van de kwaliteit van de burgers van het land. Laten wij samen optrekken tegen corruptie, nepotisme, verspilling en wanbeleid.

Aan de regering en DNA:

Wij vragen slechts dat u uw werk naar behoren doet. En als u dat niet kan, dan zullen wij u een handje helpen. Samen doen zegt u? Mooi. Als wij u betalen om voor ons te werken en u uw werk niet naar behoren doet, dan zullen wij u daartoe dwingen.

We zijn MOE!!!