De regering is druk bezig met het zoeken naar de juiste persoon om de nieuwe governor van de Centrale Bank te worden. Dit is een aangelegenheid van de president van het land. Over wie de mogelijke kandidaten zijn, wordt gezwegen. Ofschoon de VHP altijd gepleit heeft om de vacante post door de regering te laten invullen, kunnen wij al zeggen dat niets zal veranderen. Suriname mag de beste econoom of monetaire deskundige op die post zetten, er zijn helemaal geen gronden aanwezig of beter gezegd; er zijn geen redenen om aan te nemen dat het de goede kant opgaat met onze economie. Dit heeft te maken met het feit, dat de regering nog steeds een wanbeleid aan het voeren is als het gaat om de centjes. Er wordt gesproken over bezuinigingen, maar dat wordt de burger opgedrongen, terwijl wij dat niet zien bij de overheid. Niet omdat wij een sobere Srefidensi viering tegemoet gaan, betekent het dat er bezuinigd is. Er moet nog heel veel gebeuren. Bovendien is de economie niet gediversificeerd, wat betekent dat wij nog steeds sterk afhanklijk zullen blijven van de ontwikkelingen op het gebied van mijnbouw en aardolie. Het gaat al een poos niet goed met de wisselkoersnoteringen. De laatste weken is een lichte stijging te merken bij de valuta straatkoers. Is het zo dat de Centrale Bank van Suriname (CBvS) een US-dollar bankkoers heeft vastgesteld van SRD 3.35 (verkoop), op straat blijkt dat de Amerikaanse dollar voor SRD 3.95 te verkrijgen is. De eurokoers blijkt ook een lichte stijging te vertonen van de SRD 3.67 van de moederbank. Bij de cambio’s moet de consument een bedrag van SRD 4.32 neertellen. Ondanks valuta interventies is duidelijk dat de zaak richting bovenop gaat. De koers is zo hoog, dat de kleine man en zelfs bedrijven geen dollars meer kunnen kopen. Welk beleid of welke afspraken er ook gemaakt zijn tussen diverse actoren en de Centrale Bank, men heeft totaal geen controle op de situatie. De Surinaamse munt verliest steeds meer haar waarde. Wie nu bijvoorbeeld een aankoop in dollars moet verrichten, zit regelmatig met de nodige stress. Toen wij jaren terug zeiden dat stabiliteit de belangrijkste poot was binnen de economische ontwikkeling, hebben de paarselingen gesteld dat je met sparen nergens terecht komt. Hun motto is uitgeven alsof er geen morgen meer komt en alles opmaken. Uiteindelijk is alles dat met veel moeite gepaard ging, namelijk het sparen, gewoon kapotgeslagen. Stabiliteit kan je eten, ja. Als je spaart en de economie is stabiel, kan je veel meer doen met de nationale munt zoals dat nog tot 2010 het geval was. Na 2010 ging het bergafwaarts met onze munt en laten wij niet vergeten dat onze monetaire reserve nu een lachertje is. Vergeet niet, ooit hadden wij ruim 1 miljard dollar als back up. Dus kan je stabiliteit eten, het antwoord is ja. Want nu kunnen wij niets meer eten zonder stabiliteit.