Onbehoorlijk, onverstandig, onwettig en onsamenhangend, zijn kort samengevat enkele kwalificaties die aan de paniekmaatregelen kunnen worden gegeven die de financieel-monetaire autoriteiten deze week hebben doorgevoerd. Zonder enig overleg te plegen, is rigoureus, eenzijdig en in strijd met alle regelgeving aan de algemene banken opgelegd geworden, dat vanaf 4 november het kasreservepercentage wordt verhoogd met 5 procentpunten naar 35 procent. De bankinstellingen zijn door de Centrale Bank verplicht gesteld geworden maar liefst 35 procent van het kapitaal dat ze in kas hebben, bij de moederbank te parkeren, zonder dat daartegenover rente wordt ontvangen. Hierdoor is de bedrijfsvoering van de banken nog moeilijker geworden en kan er bijvoorbeeld veel minder krediet verstrekt worden. Tegenover krediet dat wel verstrekt wordt, zal door de banken voortaan een hogere rente worden gevraagd. Het zal moeilijker en duurder voor individuen en bedrijven worden om geld te lenen, geld zal nog duurder worden. Er zal een kink komen in noodzakelijke investeringen, ook is het evident dat er veel minder SRD’s in de economie worden gebracht. Het is werkelijk schaamteloos dat deze regering haar wanbeleid afwentelt op een ieder, behalve zichzelf.

Door het reeds erg onaangenaam hoog verplicht kasreservepercentage wederom met enkele procentpunten te verhogen, hebben de banken geen speling meer en wordt de bedrijfsvoering nog meer ondermijnd. Waarom pleegt men niet op al die spookambtenaren, beleidsadviseurs en alle andere lanti kupari een dergelijke inhouding van 35 procent waar ze niet aan mogen komen en geen rente op mogen krijgen? Waarom gaat men niet bij de bron van de geldverspilling de echte saneringsmaatregelen treffen? Wat ook kwalijk is, is dat men nu draconische maatregelen neemt die in strijd zijn met alle regels, terwijl men in feite al veel eerder had kunnen bijsturen. In de afgelopen vijf jaar heeft deze krant continu gewaarschuwd voor de economische indicatoren die alsmaar zorgwekkender alarmerender werden. Had men de signalen opgevangen en tijdig ingegrepen, dan waren de beleidsopties ruimer geweest en konden noodzakelijke aanpassingen gefaseerd doorgevoerd worden.

Nu is het land in een zeer lastige crisissituatie beland, waarbij er allerhande noodhandelingen moeten worden gepleegd, abrupt op de rem moet worden getrapt en de consequenties veel onaangenamer zijn voor land en volk. Wat we nu ook merken, is dat in plaats van een adequaat structureel aanpassingsprogramma door te voeren en ter zake deskundigen bij elkaar te brengen en te consulteren, er zonder enig plan lukraak besluiten worden genomen. Men vertikt het om experts aan te trekken die in de moeilijke jaren ’80 en ’90 met het bijltje hebben gehakt en ons land weer op spoor hebben gebracht, maar verkiest pseudo-experts die op basis van vermeende buitenlandse werkervaring komen experimenteren met onze monetair-financiële sector. Nergens wordt ook een kwantificering van een geïntegreerd pakket van maatregelen voorgehouden, opdat beoordeeld kan worden in welke mate de besluiten effect zullen sorteren. Alles is zo onsamenhangend, aan de ene kant heeft men het bijvoorbeeld over het snoeien in het budget van het ministerie van Sociale Zaken, maar aan de andere kant is men voornemens een sociaal vangnet in te stellen. Men meent dat door het verhogen van de kasreserve, temporisering van de groei van de binnenlandse liquiditeiten zal geschieden, waardoor dit een gunstig effect zal hebben op de ondraaglijke zucht naar vreemde valuta en de nationale munt aldus zal worden verdedigd. Echter zit die zelfde overheid toe te geven dat er monetair gefinancierd moet worden om aan bepaalde financiële verplichtingen te kunnen voldoen. Dus de banken mogen geen geld in omloop brengen, maar de overheid wel? Het is duidelijk dat de economie van dit land door wanbeleid muurvast is gelopen en dat er paniekvoetbal op hoog niveau wordt gespeeld. Het land is in een situatie gebracht, waarbij ondernemers hun geld niet meer krijgen, het bedrijfsleven kapot wordt gemaakt, medicamenten niet beschikbaar zijn en multinationals het niet meer zien zitten en weggaan.

De monetaire autoriteiten worstelen om controle te houden op de wisselkoers (SRD 4 voor US$ 1 inmiddels) en men heeft maar continu zitten interveniëren tot er niets meer was. De dekking van ons geld is helemaal weggevallen, de staatsschuld is SRD 7 miljard, aan rente moet nu meer dan 50 miljoen per maand worden afgelost en de monetaire reserves zijn beland op US$ 200 miljoen onder het kritieke punt van US$ 600 miljoen. De economie zit helemaal klem, in alle sectoren is het een en al kommer en kwel. Als de PetroCaribe deal zo goed is, waarom verzoekt de padieboerenbond om veilingen van boerenbezittingen tegen te gaan? Voorts houden velen het in de visserijsector ook voor gezien, vanwege de torenhoge brandstofprijs, die inmiddels tot de duurste van de wereld behoort. In de goud-, bananen – , bauxiet- en houtsector, zullen duizenden hun baan verliezen en toch merken we niets van enige anticipatie vanuit de overheid. Integendeel, het uitgavenpatroon van Lanti is juist nog erger geworden, duizenden politieke loyalisten zijn in dienst genomen en tientallen topfunctionarissen met behoud van salaris op non-actief gesteld. En dan verwacht deze overheid dat burgers, bedrijven en bankinstellingen voor dit wanbeleid moeten opdraaien. Verbeter de wereld, begin bij jezelf!