Alles wat de klok slaat de laatste tijd is de algemene teneur dat de euro en de dollar op instorten staan. Heel Europa en ook Suriname ligt op z’n kop. En deze onheilspellende mededeling wordt van alle kanten belicht. Diverse doemscenario’s worden door experts tot in detail uitgelegd. Mensen hebben nu eenmaal behoefte aan uitleg, ze willen het probleem begrijpen om ook  te kunnen mee denken naar oplossingen. De media laat weten dat er wordt vergaderd om oplossingen te zoeken voor alle problemen die op ons afkomen. Tijdens al die vergaderingen, proef je het wantrouwen. Niet de hulp aan een land of een medemens staat centraal. Iedereen heeft zijn eigen agenda en zoekt zijn eigen voordelen uit de aardse puinhopen. Van al die treurigheid om ons heen, vooral op financieel gebied, worden  velen depressief en onzeker.

Ook ik word er niet vrolijk van. De problemen zijn zo complex, niet transparant en ze volgen elkaar zo snel achter elkaar op, dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Ik besef heus wel  dat niemand in zijn uppie een bevredigende oplossing uit zijn mouw kan schudden en toch blijft het mij bezig houden.

Zo zat ik maar te piekeren en plots moest ik denken aan de woorden die mijn oma altijd zei. Als we het niet meer zagen zitten, hielp ze niet mee piekeren en oplossingen bedenken. Het enige dat ze altijd zei, alsof ze een versje declameerde, was:

”Mi pikin  God heeft ons de bijbel gegeven dat boek  is ons kompas voor ‘t leven

Als je het niet meer ziet zitten je slechts die bijbel door te spitten daarin zul je altijd vinden

hulp, advies,  antwoorden of  een aanwijzing

Je moet echter wel goed kijken

Als kind hoor je die woorden van ‘dat versje’ wél maar het geloof er in en de diepere betekenis, dringen nog niet door tot een kinderbrein. En nu  kwamen plots van uit het niets die woorden weer naar boven drijven. In gedachten verzonken, stond ik op, pakte die bijbel en begon er willekeurig in te bladeren. Plots viel mijn oog op een zin: “Jezus zei ‘wees in geen ding bezorgd.’ Ik begon te grinniken en dacht ‘o dat is makkelijk, ik hoef me dus geen zorgen te maken. Iemand zal met zijn toverstafje zwaaien en dan zijn alle problemen plots verdwenen en komt het wel goed.’ Ondanks mijn sceptische houding, putte  ik  daar kracht uit en hoopte op een goede afloop. Ik bladerde verder, stopte bij 11 Koningen 3 en las een geschiedenis die opvallend veel gelijkenis vertoonde met de tijd waarin wij nu leven.

Het verhaalde dat  het oude Israël ook problemen had op economisch en elk ander denkbaar  gebied omdat Moab zich niet aan zijn verplichtingen en afspraken had gehouden. Koning Joram mobiliseerde het leger en vroeg hulp aan Josafat, de koning van Juda. Op weg naar Moab kwamen ze erachter dat het drinkwater op was. Een heel leger in de woestijn zonder water, is beslist ten dode opgeschreven. Wat nu te doen in deze crisissituatie? Ze konden blijven zitten afwachten en omkomen van de dorst of……

Profeet Elisa wilde helpen en vroeg God om hulp. God toverde niet plots liters water tevoorschijn. Tot hun stomme verbazing zei God aan het leger om geulen te gaan graven en er rotsvast in te geloven dat hij deze geulen zou vullen met water.

Ook nu in deze tijd zijn mensen in Europa, in Suriname kortom in elk land dat het moeilijk heeft, met elkaar onderweg in een periode die door velen als onze ondergang, vooral van ons economisch stelsel, wordt genoemd.

God vraagt van ons om niet afwachtend te blijven zitten, maar om geulen te graven, geulen van gebed en er rotsvast in te geloven dat  Hij, onze schepper, ze kan vullen met het levend water dat ons kan redden, dat Hij ons de weg kan wijzen voor mogelijke  oplossingen, dat er een ommekeer komt in deze nijpende situatie. Maar vooral dat we niet slechts onszelf, onze eigen agenda en onze eigen behoeften zien staan, maar dat er weer aandacht komt voor hen die echt in nood zitten en we onze welvaart niet alleen aan onszelf toe-eigenen  maar gaan delen, zoals Jezus zijn leven onbaatzuchtig  heeft gegeven voor een wereld in nood.

Dus beste mensen pak een denkbeeldige schep en ga aan ’t werk, ga geulen graven zodat we over enkele weken onbevreesd en vol vertrouwen onze opwachting kunnen maken om de zoon van God te ontvangen. Kerst is onbaatzuchtig denken, geven en delen zonder iets terug te verwachten. Want waar de liefde in mensenharten straalt, wordt kyrie eleison in gloria vertaald.

Plant een beetje liefde in de onrust op de aarde. Zoek in de aardse puinhoop de wezenlijke waarden.

Aangeboden: Josta Vaseur